No abstract

Genel eğitim sınıflarında özel gereksinimli çocukların adil ve eşit eğitim fırsatlarından yararlanması için öğretmen yardımcılarına ihtiyaç vardır. Çalışmanın amacı, kaynaştırma sınıflarında çalışan öğretmen yardımcısının görevleri hakkında paydaşların (öğretmen, öğretmen yardımcısı ve anne) görüşlerini incelemektir. Çalışma nicel ve nitel yöntemlerin bir arada kullanıldığı karma yöntem desenlerinden eş zamanlı desen ile yürütülmüştür. Paydaşların görüşleri öğretmen yardımcısının yeterliklerinden oluşturulan anket ve yarı yapılandırılmış görüşme soruları ile toplanmıştır. Anket katılımcıları (n = 127) ve bireysel görüşme katılımcıları (n = 24) Ankara'nın üç ilçesindeki resmi ve özel anaokulları ile ilkokulların 1. 2. ve 3. sınıflarındaki özel gereksinimli öğrencilerin öğretmenleri, öğretmen yardımcıları ve anneleridir. Çalışmanın bulguları öğretmen yardımcılarının özel gereksinimli öğrencilerin genel eğitim sistemine erişimini ve derslere katılımını sağlama, akranları ile etkileşimini destekleme, problem davranışlarını önleme, güvenlik tedbirleri alma ve özbakım ihtiyaçlarını karşılama görevlerini yaparak öğretmene ve öğrenciye yardımcı, iletişimi kolaylaştırıcı, güvenlikçi ve bakıcı rolünü üstlendiklerini göstermiştir.

Özet

COVID-19 salgını nedeniyle birçok ülkede okulların kapatılmasıyla birlikte yüz yüze eğitime ara verilmiştir. Türkiye’de Millî Eğitim Bakanlığı 23 Mart 2020 tarihinde Eğitim Bilişim Ağı (EBA) üzerinden genel eğitime devam eden öğrenciler için uzaktan eğitim uygulamasını başlatırken, özel gereksinimli öğrencilere internet ortamındaki interaktif uygulamaları kullanmaları önerilmiştir. Bu nedenle özel gereksinimli öğrencilerin öğretmenlerinden aileleri bilgilendirmeleri ve öğrencileri sürece dâhil etmeleri beklenmiştir. Bu araştırmayla özel gereksinimli öğrencilerle çalışan meslek elemanlarının salgının ilk günlerine yönelik görüşlerini ve ihtiyaçlarını belirlemek amaçlanmıştır. Nitel araştırma yöntemlerinden olgu bilim deseni ile gerçekleştirilen araştırmanın katılımcıları Gaziantep’te resmi ve özel kurumlarda çalışan 91 meslek elemanından oluşmaktadır. Veriler, demografik bilgi formu ve açık uçlu beş sorudan oluşan çevrim içi anket formu ile 28/04/2020 - 19/05/2020 tarihleri arasındaki toplanmıştır. Elde edilen veriler betimsel analizle değerlendirilmiştir. Meslek elemanlarının en yoğun ihtiyaç duydukları konuların; uzaktan eğitim sistemi ve öğretim süreciyle ilgili bilgi ihtiyacı, sosyal ihtiyaçlar, psikolojik destek ve sağlık desteği olduğu görülmüştür. Çoğunlukla öğrencilerine etkinlik ödevleri verdiklerini ve ödevlere geri bildirim sunduklarını; ebeveynlerse eve dayalı oyun, etkinlik vb. öneriler verdiklerini belirtmişlerdir. Çoğunluğu öğrencilere verdiklerinin yeterli olduğunu ancak yüz yüze eğitim kadar verimli olmadığını ve sınıf iklimini yakalayamadıklarını ifade etmiştir. Öğretmenlerin sürece uyum sağlamaları için uzaktan eğitime yönelik hizmet içi eğitim verilmesi önerilmektedir

Early intervention and early education have a special place in educating the children with Impaired Hearing (IH). The advancements in information and communication technologies have led to adopting the view that such technologies could be applied in the educational process of the children with IH. Besides, the positive results acquired in the studies conducted in the light of this review have brought up the fact that proper technology-based educational environments should be provided and popularized for the young children with IH. In this study, educational software has been developed for the purpose of teaching emotions and opposite concepts to young children with IH. With this software, videos with topic descriptions, games reinforcing funny and topic-based learning, questions and audio-visual feedbacks have been used. The effectiveness of this software in concept education along with its usability by children has been examined; and in addition, the subjective viewpoints of the teachers of students with IH on this software have been consulted as well.

No abstract

Down syndrome (DS), one of the developmental (cognitive) deficits, is the most common syndrome that arises from genetic disorders. The mothers of children with DS who encounter the most intense emotional situations since the tendency to take responsibility the children's care and development usually belongs them. Among these intensive feelings, mothers are also responsible for providing needs, such as special education support, searching for a suitable preschool institution to accept their children, and access to specialists who can understand their medical needs. This case study aims to investigate the opinions of the mothers whose children with DS aged between 36-72 months were attending preschool. The data were collected using semi-structured interview techniques in three different preschool institutions where the mainstreaming was carried out in the district center of Gaziantep, Şahinbey. Interviews were conducted with five mothers whose DS children went to the preschool institution in the spring semester during 2015-2106 academic year. Descriptive and content qualitative analyses were used to analyze the data. The findings regarding the opinions of the mothers of DS children on the quality of the mainstreaming practices revealed the following salient themes: Early experiences before mainstreaming, quality of mainstreaming at preschool and inclusion. The findings showed that inclusion practices have not been adopted in mainstreaming practices in our country; therefore, the most reliable sources mothers preferred to follow was the experienced families who had children with DS in the preschool.

Bu çalışmada Down Sendromlu çocuğu olan annelerin gereksinimlerinin belirlenmesi ve sosyal destek algılarına yönelik görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın katılımcıları Gaziantep ilinde yaşayan Down Sendromlu çocuğa sahip 20 annedir. Nitel olarak desenlenen bu çalışmada yarı yapılandırılmış görüşme yoluyla annelerden elde edilen veriler içerik analizi ile değerlendirilmiştir. Çalışmada Down Sendromlu çocukların ve annelerinin toplumsal yaşamlarında sosyal kabul görmek istedikleri tespit edilmiştir. Anneler çocuklarının genel eğitim sürecinden yararlanmalarının düşük olduğunu belirterek özellikle yerel yönetimler, sivil toplum kuruluşlarından destek beklediklerini vurgulamışlardır. Annelerin çocuklarının yetersizlik alanları ve bu yetersizliklere yönelik neler yapabilecekleri gibi konularda bilgiye gereksinimleri vardır. Down Sendromlu çocuklarının gereksinimlerini karşılamak ve daha iyi eğitim olanaklarından faydalanmak için maddi gereksinimleri olduğunu ifade etmişlerdir. Anneler en çok eğitim ve sosyal beceri alanında çocuklarının desteklenmeye gereksinimleri olduğunu belirtmişlerdir. Anneler, sosyal aktivitelerin düzenlenmesi için yerel yönetimler ve sivil toplum kuruluşlarından destek beklediklerini dile getirmişlerdir.