Background With numerous endemic subspecies representing four of its five evolutionary lineages, Europe holds a large fraction of Apis mellifera genetic diversity. This diversity and the natural distribution range have been altered by anthropogenic factors. The conservation of this natural heritage relies on the availability of accurate tools for subspecies diagnosis. Based on pool-sequence data from 2145 worker bees representing 22 populations sampled across Europe, we employed two highly discriminative approaches (PCA and FST) to select the most informative SNPs for ancestry inference. Results Using a supervised machine learning (ML) approach and a set of 3896 genotyped individuals, we could show that the 4094 selected single nucleotide polymorphisms (SNPs) provide an accurate prediction of ancestry inference in European honey bees. The best ML model was Linear Support Vector Classifier (Linear SVC) which correctly assigned most individuals to one of the 14 subspecies or different genetic origins with a mean accuracy of 96.2% ± 0.8 SD. A total of 3.8% of test individuals were misclassified, most probably due to limited differentiation between the subspecies caused by close geographical proximity, or human interference of genetic integrity of reference subspecies, or a combination thereof. Conclusions The diagnostic tool presented here will contribute to a sustainable conservation and support breeding activities in order to preserve the genetic heritage of European honey bees.

No abstract

No abstract

ÖZETDüzce ili Yığılca ilçesi coğrafik yapısı, bitki örtüsü ve kendine özgü bir arı ekotipine sahip olması bakımından, arıcılık için oldukça avantajlı bir konuma sahiptir. Bu çalışma, Düzce ili Yığılca ilçesindeki arıcılık faaliyetlerinin mevcut durumunu değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Bu değerlendirmede arıcılık faaliyetleri, Yığıl-ca'nın merkez ve köylerindeki rasgele seçilmiş 73 arı yetiştiricisine uygulanan anket çalışması ile saptandı. Bu çalışmada veri toplama aracı olarak, çoktan seçmeli ve açık uçlu sorulardan oluşan anket formu kullanıl-dı. Bu anket çalışmasında sorulan 26 soru ile arıcıların birlikler ile olan ilişkileri, arıcılığa başlama nedenleri, öğrenim durumları, bal verimleri, üretilen arı ürünleri, hastalık ve zararlılar ile mücadele ve ana arı üretimi gibi birçok konu hakkında ayrıntılı veri elde edildi. Elde edilen verilere göre, Düzce ili Yığılca ilçesindeki arıcılığın genel durumu saptandı. Arıcılık faaliyetlerindeki eksiklikler eğitim, ürün pazarlama, damızlık ana üretimi veya temini, hastalık ve zararlılar ile mücadele olarak ortaya kondu. Sonuç olarak, bu çalışmanın Yığılca'daki arı-cılık faaliyetlerinin önceliklerinin ve eksikliklerinin saptanması açısından yararlı olduğu ve daha sonra yapıla-cak çalışmalarda yol gösterici olacağı düşünülmektedir.Anahtar kelimeler: Arı yetiştiriciliği, arıcılık, Yığılca, anket

Five honeybee subspecies exist naturally in Anatolia. Unfortunately, owing largely to migratory beekeeping and lack of control mechanisms against requeening, the native honey bee subspecies located in Anatolia are facing extinction. Beekeeping activities, especially migratory beekeeping jeopardizes the presence of the naturally evolved indigenous subspecies of Anatolia. The present study examined morphological deformation in three Apis mellifera (L.) subspecies (A. m. caucasica, A. m. carnica, A. m. syriaca) and two ecotypes of A. m. anatoliaca (Muğla and Yığılca) that have been kept all together in a long-term breeding program at the common apiary. Worker bee samples representing each honeybee subspecies and ecotype were collected from the common apiary, and also from their original locations. To demonstrate the potential hybridization effect on variations of the Anatolian native honeybee subspecies and ecotypes, the geometric morphometric method was applied on the samples of honeybees that had been kept together in the same apiary since 2008. The findings showed that the honeybee population of the common apiary and those from their native settings formed two different configurations on the scatter plots. Hybridization and promiscuous mating among the different honeybee races maintained in the common apiary may have led to the loss of a valuable combination of morphometric traits. Hence, there is an urgent need for an active monitoring system and a ban on queen trading and migratory practices as well as for periodic testing of registered apiaries to identify ongoing variations in the gene pool.

We compared fresh bee venom samples produced by Anatolian beekeepers with commercial bee venom samples based on physicochemical analyses results. Sugar content analysis was conducted using HPLC-RID, moisture content analysis was performed using a moisture analyzer and melittin, apamin and phospholipase A2 contents were analyzed via HPLC-UV. When we compared the commercial bee venom samples with the freshly collected Anatolian honey bee venom, it was determined that the apamin, melittin and phospholipase A2 contents were generally lower in the commercial bee venom samples. Additionally, there was a statistically significant difference between the groups in terms of the moisture and phospholipase A2 contents (p <0.5). When we evaluated the sugar profile analysis, other than in maltose and erlose no difference was found between the two groups. The results showed that the content quality of the fresh bee venom samples collected from Anatolian honey bees was higher than that of the commercially sold bee venom samples. This result clearly indicated that bee venom samples intended for use in apitherapy or for cosmetic purposes should be obtained fresh or kept under very good conditions.

ÖZ

Son yıllarda yaygın olarak yapılan göçer arıcılık ve ticari ana arı kullanımı nedeniyle Türkiye arı biyoçeşitliliğinde homojenizasyon oluştuğu düşünülmektedir. Bu nedenle bu çalışma kapsamında Türkiye bal arısı biyoçeşitliliğinin korunup korunamadığı araştırılmıştır. Bu amaçla Türkiye"nin 32 ayrı lokasyonundan işçi arı örnekleri toplandı ve sağ ön kanattaki 19 landmarka göre geometrik morfometrik yöntem kullanılarak çalışıldı. Araştırma bulgularına göre her ne kadar yerel ırkların korunduğu lokal alanlar var olsa da önceki çalışmalarda bildirilen biyoçeşitliliğin (Kuzeyde Apis mellifera caucasica, güneydoğuda A. m. meda, güneybatıya doğru A. m. syriaca, Trakya"da A. m. carnica, Anadolu"nun geri kalan tüm kesimlerinde ise A. m. anatoliaca) günümüzde korunamadığı belirlenmiştir. Diskriminant fonksiyon analizi ve UPGMA dendogramı sonuçlarına göre Isparta, Ardahan, Gaziantep, Kahramanmaraş ve Zonguldak populasyonları birbirlerinden ve diğer tüm populasyonlardan ayrı kümelenmişlerdir. Diğer taraftan