The preliminary analysis of data obtained during the research project conducted in Outpatient Family Therapy Clinic, Department of Adult, Child and Adolescent Psychiatry, University Hospital in Krakow and in Laboratory of Psychology and Systemic Psychotherapy, Department of Child and Adolescent Psychiatry, Jagiellonian University Medical College between 2010 and 2014 revealed that SCORE-15 is a useful tool in research on changes in the systemic family therapy process.

Cel pracyW artykule zaprezentowano rezultaty projektu badawczego poświęconego ocenie zmian w procesie systemowej terapii rodzinnej prowadzonej w grupie klinicznej młodzieżowych pacjentów psychiatrycznych.MetodaDo oceny wykorzystano polską wersję kwestionariusza SCORE–15. Badanie przeprowadzono na grupie 109 rodzin, które wypełniły kwestionariusz przed pierwszą sesją. Przed czwartą sesją ankietę wypełniły 73 rodziny; a po ostatniej sesji ukończyło ją 28 rodzin.WynikiWyniki konsensualnych analiz jakościowych ujawniły zmiany w opisie rodziny, a także w opisie problemu. Analizy statystyczne wyników kwestionariusza SCORE–15 wykazały znaczące zmiany między pierwszą, czwartą i ostatnią sesją. Zmiany zostały zidentyfikowane w skali SCORE Total, a także w skalach VAS. Wskaźnik RCI wykazał 5 popraw i 2 pogorszenia po trzech sesjach oraz brak pogorszeń i 13 popraw pod koniec procesu terapii.WnioskiUzyskane wyniki wskazują na wiele istotnych zmian w badanych obszarach po przejściu rodzin przez systemową terapię. Badanie wykazało także, że spójna analiza jakościowa materiału opisowego może być bardzo użyteczna i może wzbogacić zarówno rozumienie procesu terapeutycznego, jak i sposób przekazywania rodzinom informacji o zmianach w ramach terapii.

UJ CM family therapy child and adolescent psychiatry psychotherapy reform StreszczenieArtykuł ma na celu przedstawienie refleksji związanych z wprowadzaniem w naszym kraju zmian w dotychczasowych regulacjach dotyczących psychoterapii, w tym psychoterapii dzieci i młodzieży. Autorzy analizują omawiany proces w kontekście kryzysu psychiatrii wieku rozwojowego i diagnozy postawionej przez inicjatorów reform, stawiając pytanie, na ile proponowane rozwiązania przyczynią się rzeczywiście do poprawy sytuacji, a na ile będą źródłem nowych problemów i napięć, w tym m.in., na ile skomplikują praktykowanie terapii tym psychoterapeutom, którzy wykształcili się w dotychczasowym systemie monitorowanym przez towarzystwa naukowe. Omawiane zagadnienia przedstawione są z kilku perspektyw: perspektywy klinicznej pracy z dziećmi, młodzieżą i ich rodzinami w publicznym systemie opieki zdrowotnej; perspektywy naukowo-badawczej ukazującej, poprzez przegląd piśmiennictwa, aktualny stan refleksji nad sposobem definiowania skuteczności psychoterapii, poszerzony o aktualne, międzynarodowe wskazania jej stosowania w pracy z rodzinami; oraz perspektywy szkoleń z zakresu psychoterapii i ewentualnych konsekwencji proponowanych zmian dla tego obszaru. Autorzy podnoszą kwestie budzące w obecnym czasie sporo kontrowersji środowiska psychoterapeutów, starając się przedstawić je w świetle skłaniającym do refleksji.

The study demonstrates how asymmetries in therapists’ affiliations with spouses emerge and are addressed in couple therapy. A total of 4 video-recorded couple therapy first sessions were subjected to conversation analysis. The moment-by moment interactions that contribute to one sided affiliation, as well as the therapists’ ways of managing such asymmetry, are described in detail. Asymmetries of affiliation regularly co-occur with the exclusion of 1 spouse from the interaction. Asymmetries of affiliation and participation can be addressed by 2 types of action by the therapist: (a) In counterbalancing moves, the therapist shifts their affiliation back to the spouse that was neglected. (b) In systemic couple-directed interventions, the therapist creates symmetry of affiliation and participation not only by attending to the individual spouses but also by addressing the couple as a single social unit. The observations are discussed in the light of the concept of split alliance and alliance ruptures, as well as in the context of research into affiliation as a generic property of social interaction.

In the context of lower self-image, the study revealed the importance of such defence mechanisms as projection, acting out, somatization or schizoid fantasies. The obtained results seem to confirm a hypothesis that the assessment of the maturity of defence mechanisms in the period of adolescence is less clear and clinically useful.

Using concepts developed by Goffman and the theory of inter-corporeality, this paper describes non-speaking spouses' responses to complaints made about them by the other spouse in the context of couple therapy first consultations. While the turn-taking system of couple therapy effectively precludes the possibility of a direct verbal response, non-speaking spouses often display bodily their disengagement from their spouse's talk. Using multimodal conversation analysis as the method, we show the repertoire of such disengagement behaviors and trace the moment-by-moment contexts in which they arise. While disengagement behaviors embody their producer's inattention to their spouse's talk, at the same time, they are, paradoxically, interactional moves produced in the presence of others, conveying their producer's negative stance to the ongoing talk. We argue that the timing of these disengagement practices involves anticipation of the direction of talk: non-speaking spouses display disengagement in moments when the speaking spouse's talk takes a direction toward an intensification of complaints about them.

Four couple therapy first consultations involving clients with diagnosed narcissistic problems were examined. A sociologically enriched and broadened concept of narcissistic disorder was worked out based on Goffman’s micro-sociology of the self. Conversation analytic methods were used to study in detail episodes in which clients resist to answer a therapist’s question, block or dominate the development of the conversation’s topic, or conspicuously display their interactional independence. These activities are interpreted as a pattern of controlling practices that were prompted by threats that the first couple therapy consultation imposes upon the clients’ self-image. The results were discussed in the light of contemporary psychiatric discussions of narcissism; the authors suggest that beyond its conceptualization as a personality disorder, narcissism should be understood as a pattern of interactional practices.

No abstract