Habitus: Dini İnanç Habitusunun Oluşumu Üzerine Kavramsal Bir İnceleme

Abstract

Habitus, bireylerin çevrelerindeki sosyal dünyayı algılama ve ona tepki verme biçimlerini düzenleyen bir somutlaştırılmış eğilimler sistemidir. Habitus kavramı, kültürel sermayenin fiziksel düzenlemesine, yaşam deneyimimiz nedeniyle sahip olduğumuz derin yerleşmiş alışkanlıklara, becerilere ve haklara atıfta bulunmaktadır. Bu haklar genelde benzer nitelikte (sosyal sınıf, din, milliyet, eğitim, meslek vb.), benzer kişilerle paylaşılır ve bireylerin toplumsallaştığı yaşam gerçeklerini, bireysel tecrübelerini ve nesnel imkânlarını yansıtır. Habitus sabit ya da kalıcı değildir ve beklenmedik durumlarda ya da uzun bir tarihsel dönemde değiştirilebilir. Dolayısıyla, habitus, kişisel tarihle birlikte grup kültürünü ve bugünkü toplumsal eylemi biçimlendirir. Din, hayatın diğer alanlarını içeren çok yönlü bir kavramdır. Dini inanç habitusu, kişinin yaşamında karşılaştığı farklı olasılıkların sonsuzluğunu belirleyen ve dört özelliğe sahip olan genel bir terimdir: Temelde öznenin bilinçsizliği, zamanla istikrarlı olması, toplumsal yapıların bir araya getirilmesi ve inanç alanında sürdürülen stratejik eylemlerden oluşur. Bu çalışma, yapı ve kurum arasındaki potansiyel çatışma alanları ve aktörlerin niyetleri ile bilinçliliği göz önüne alınarak, dini inanç habitusu kavramı ve kavramın verdiği cevaplara odaklanmaktadır. Bu bağlamda, kavramsal tarama modelinde tasarlanan bu çalışma, öncelikle habitus kavramına ve daha sonra dini inanç habitusu kavramına eğilmektedir. Çalışmanın asıl hedefi kuramsal bir kavram olan dini inanç habitusunu, özellikle atalet ve sosyal kuram perspektifi içinde daha ayrıntılı olarak irdelemek ve inancı analiz etme ve yorumlamanın farklı yönleri için tartışma alanları oluşturmaktır.

Sosyal Bilgiler Eğitiminde Okuryazarlık: Lisansüstü Eğitimde Gerçekleştirilen Okuryazarlık Araştırmaları

“…Oysa, bir araştırmada araştırma desenine yer verilmemesi araştırmanın anlaşılırlığını sınırlandırmaktadır (Başol, 2008) Araştırmada, tezlerde örneklem belirleme yöntemlerinden en fazla kolay ulaşılabilir örneklem yöntemi kullanıldığı ortaya çıkmıştır. Kolay ulaşılabilir örneklem yönteminde araştırmacılar hedef evrenden örneklemini oluşturmak için ulaşabileceği en kolay öğelere yönelmektedir (Baltacı, 2018). Patton (2018), bu örneklem yönteminin nitel araştırmalarda kullanılması istenen en son örneklem belirleme yöntemi olduğunu ifade etmiştir.…”

Yöneticilerin İletişim Sürecinde Yaşadığı Problemler; Tekstil Sektörü Bağlamında Nitel Bir Araştırma

“…Çalışma grubu nitel araştırmalarda en çok kullanılan örneklem belirleme yöntemi amaçlı örnekleme ile oluşturulmuştur (Baltacı, 2018). Amaçlı örnekleme derinlemesine araştırma yapabilmek amacıyla çalışmanın amacı bağlamında bilgi açısından zengin durumların seçilmesi olarak tanımlanmaktadır (Büyüköztürk vd., 2012).…”

Türk ve yabancı öğrencilerin üniversiteye uyum süreçlerinin incelenmesi: Nitel bir araştırma

“…Bu araştırmada çalışma grubu belirlenirken olasılığa dayalı olmayan örneklem türlerinden, kriter (ölçüt) örnekleme seçilmiştir. Baltacı (2018), kriter örnekleme önceden belirlenmiş bir dizi ölçütü karşılayan bütün durumların çalışılması olarak tanımlamaktadır. Çalışma grubunun kriterleri; araştırmacının katılımcılara kolay ulaşabilmesi için Gaziantep Üniversitesi Eğitim Fakültesine giden üniversiteye uyum sürecini deneyimlemiş, yüz yüze üniversite eğitimi almış, 2. ve 3. sınıf öğrencileri olarak belirlenmiştir.…”