With their low calorie and rich nutrient content, citrus fruits are an important element of the daily diets of individuals living in Mediterranean countries. Although the origin of citrus fruits lies in Southeast Asia, today the Mediterranean Basin comes to the fore in terms of production and trade. In this study, the competitiveness of the countries in the Mediterranean Basin, which has a coast to the Mediterranean, in the world citrus trade between 2005-2019 was competitiveness demonstrated. for this research, Balassa's relative comparative advantages, revealed symmetric comparative advantage and Lafay indexes are used. As a result of the study, the rate of increase in the total production and exports of the can countries in the Mediterranean Basin is realized under the world average. However, the noticeable dynamic increase in the production and exports of the developing countries in the region ensures the continuity of the competitive power of the Mediterranean Basin. To increase the market competitiveness of the region, it is suggested that state policies make citrus production activities an important issue.

Agricultural production is threatened by climate change due to depending on global warming. Beekeeping is come of the agricultural activities most affected by climate change. In addition to honey production, honey bees, which provide pollination, can adversely affect agricultural production due to climate change. Methods and Results: In this study, during the period of 1970-2019 in Turkey, temperature and precipitation averages, which are indicators of climate change, with the most effects of the amount of CO₂, which causing on the most carbon emission, effects to honey yield were examined.Pearson correlation analysis to determine the relationship between variables in the study; ARDL (Autoregressive Distributed Lag) model, one of the time series analysis methods, was applied to determine the effect of climate change on honey yield. In the determined model, while honey yield and average temperature are negative, average precipitation and CO₂ emission have a positive and significant relationship, a positive and significant relationship has been detected only with CO₂ release in the long period. Conclusions: According to the findings, there is a moderate level between CO2 emission and honey yield; there is a exist to weak level relationship between temperature, average precipitation variables and honey yield. Significance and Impact of the Study: In the last 50 years, an 8-fold in carbon emissions (CO₂) and average temperature 1.2 ͦ C has been observed an increased in Turkey. Although honey yield in this period increased by 62%, a decrease of 6% was observed in the last 20 years.

Foods have become open to physical, chemical, and biological degradation due to their structural properties. The concept of food safety includes measures that can be taken against these types of may occur hazards and risks. Risk analysis is a planned approach created to identify risks to food safety and to reduce likely occur risks in terms of human health. The processes take a long time of storage, transportation, and distribution of products in international agriculture and food trade make them more vulnerable to physical, chemical, and biological risks. Food control systems applied in foreign trade of agricultural and food products are carried out based on risk analysis. In this study, the place and importance of risk analysis in foreign trade of agricultural and food products have been mentioned, and it has been tried to reveal the worldwide legislation regulations, practices, and development related to risk analysis.

Meyve, besin değeri açısından yüksek ve glisemik indeksi düşük olduğundan tercih edilen besinlerin başında gelmektedir. Türkiye’de meyvecilik sektörü, iklim koşulları sayesinde üretim ve ihracat açısından dünyada önde gelen ülkelerden biridir. Meyve çeşitleri yumuşak çekirdekli, sert çekirdekli, sert kabuklu, üzümsü ile turunçgil ve diğer meyve türleri olmak üzere beşe ayrılmaktadır. Bu çalışmada, literatürde sert çekirdekli meyve kategorisinde bulunan kiraz, vişne, kayısı, erik ve şeftali-nektarin meyvelerinin Türkiye’de üretim, ihracat ve uluslararası rekabet gücü ortaya konmaya çalışılmıştır. Araştırma döneminde şeftali-nektarin dışındaki bütün sert çekirdekli meyvelerde üretim artışı dünya ortalamasının üzerinde gerçekleşmiştir. İhracatta ise, artış oranı bütün sert çekirdekli meyvelerde miktar bazında dünya ortalamasının üzerinde gerçekleşirken, değer bazında ise sadece kiraz dünya ortalamanın altında kalmıştır. Bu meyvelerin, uluslararası rekabet gücü analizinde ise Açıklanmış Karşılaştırmalı Üstünlükler (AKÜ), Açıklanmış Simetrik Karşılaştırmalı Üstünlükler (ASKÜ) ve Göreli İhracat Avantajı (RXA) indekslerinden yararlanılmıştır. Analiz sonuçlarına göre, dönem başında en yüksek rekabet indeks değerine sahip kiraz iken, dönem sonunda kayısı en yüksek rekabet indeks değerine sahip olup, vişne dışındaki sert çekirdekli meyveler yüksek rekabet gücüne sahiptir. Elde edilen sonuçlar, sert çekirdekli meyvelerin üretim ve ihracatındaki artışın devam edeceğini ve ihracattaki artış oranının, dünya ortalamasının üzerinde seyrederek rekabet gücünün artacağını ortaya koymuştur.

Orta (ılıman) kuşakta bulunan Türkiye verimli toprakları ve uygun iklim koşulları nedeniyle tarımsal ürün çeşitliliğinde önemli bir potansiyele sahiptir. Bu tarımsal potansiyelin yanı sıra gıda sanayinde mevcut kurulu kapasitesinin yüksek olmasına karşın kalite açısından uygun ve yeterli tarımsal hammaddenin temininde sıkıntılar yaşanmaktadır. Bu durum kurulu kapasitesinin yetersiz kullanımına ve hammaddenin yurt dışından ithalat yoluyla temin edilmesine neden olmaktadır. Gıda imalat sanayinde bu koşullar işletmeleri hammadde temininde farklı arayışlara itmiş olup, bu arayışlardan en göze çarpan örneklerden birisi sözleşmeli tarım modeli olmuştur. Araştırmada ilk olarak Dünyada ve Türkiye’de sözleşmeli tarım üzerine yapılan araştırmalar incelenerek konuyla ilgili bilgi verilmeye çalışılmıştır. Araştırmanın amacına uygun olarak, gıda ve içecek sanayinde sözleşmeli tarımın ihracatta uygulanabilirliği, dünyada uygulamaları, konuyla ilgili yapılan mevzuat düzenlemeleri üzerinde durulmuş ve bu potansiyelin artırılmasına yönelik çözüm önerileri sunulmaya çalışılmıştır. Sonuç olarak, Türkiye’de sözleşmeli tarım uygulamaları dünyaya göre yeni olmasına karşın, özellikle gıda imalat sanayinde uygulama alanlarının zaman içinde arttığı ve atıl kapasitenin kullanılmaya çalışıldığı gözlenmiştir.

Purpose: In this study, in at the Cukurova Region, the effect of incentives applied for export oriented in Turkey in the food industry was investigated, how effective is of these incentives, problems revealed encountered in exports and solutions were presented. Design/Methodology/Approach: The data obtained through the face-to-face survey study were analyzed with the SPSS package program and the structure of the enterprises, the extent to which they benefited from export incentives, the perceptions and risks of these incentives were tried to be revealed. Findings: Although the majority of enterprises as a result of the study they stated that foreign trade incentives were insufficient, they stated that incentives contribute to the creation of new markets, growth potential in production and employment. Originality/Value: The level of utilization, perceptions and attitudes of the companies benefiting from export incentives in the food industry against the incentives were determined and the things to be done in the short, medium and long term were determined.

No abstract

Bu çalışmanın amacı, Uşak ili sert çekirdekli meyve (çoğunlukla kiraz ve vişne) üretiminde üreticilerin karşılaşmış oldukları fitopatolojik sorunlar, tarımsal ilaç kullanımında üreticinin eğilimleri ve çevreyle olan ilişkilerini belirlemektir. Araştırma alanını Uşak ili Merkez, Sivaslı, Banaz ve Eşme ilçe merkezleri, bunlara bağlı köy ve mahalleler oluşturmuştur. Araştırmada kullanılan veriler 100 sert çekirdekli meyve üreticisinden yüz yüze anket yöntemiyle elde edilmiştir. Anket verileri 2019 yılı üretim sezonunu kapsamaktadır. Çiftçi kayıt sisteminden (ÇKS) üretimin yoğun olduğu yerlerden rastgele seçilen 100 üreticiye 33 soru yöneltilmiş ve verilen cevaplar değerlendirilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, ilaçlamaya karar vermede kişinin kendi bilgileri ile ilaçlama yaptığını ortaya koymaktadır. Araştırmaya katılan üreticilerin % 39'u ilkokul mezunu, % 47'si 31 yıldan daha uzun süredir yetiştiricilik yapmakta, %40'ı 1-10 dekar arasında yetiştiricilik yapmaktadır. Ayrıca üreticilerin % 69'u kiraz yetiştiriciliği ile uğraşmaktadır. Yetiştiricilerin % 58'i ara tarım yapmakta, en fazla domates, biber ve patlıcan yetiştiriciliği yapmaktadır. Yetiştiricilerin % 54'ü düzenli olarak ilaçlama yapmaktadır. Bitki koruma ürünleri ile ilgili kurs alan üretici % 8'i aşmamaktadır. Pestisit kullanımı çevreyi kirlettiği algısı mevcut olup, ancak mücadeleyi daha önemli bulan üreticiler % 45'i oluşturmaktadır. Araştırmada üreticilerin sorulara verdikleri yanıtlar ile oluşturulan gruplar arasındaki istatistiki ilişkiyi tespit etmek için ki-kare analizi uygulanmıştır. Buna göre üreticilerin bir hastalık, zararlı ve yabancı otu gördüğünde ilaçlama yapma durumu bağımlı değişken olurken, sosyo-demografik yapısı, tarımsal üretim ve tarımsal ilaç kullanım özellikleri bağımsız değişken olup, bu gruplar arasındaki olası istatistiki ilişki ki-kare analizi ile test edilmiştir.