This study aimed to investigate the presence of severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) in patients presenting with only sudden sensorineural hearing loss (SSHNL) during the COVID-19 pandemic. Methods: The study included five male patients who presented with the sole complaint of unilateral SSNHL to the otolaryngology outpatient clinic between 03-12 April 2020. The patients were referred to the infectious diseases clinic to be evaluated for SARS-CoV-2 by real time polymerase chain reaction (RT-PCR) testing. Results: RT-PCR testing for SARS-CoV-2 was positive in one of the patients and negative in the other four patients. A positive response to COVID-19-specific treatment in the SARS-CoV-2 positive SSNHL patient was noted. Conclusion: It should be remembered that non-specific symptoms such as SSNHL could be the only sign with which to recognize a COVID-19 case. Awareness of such a non-specific presentation of COVID-19 patients is crucial during this pandemic period for preventing infectious spread through isolation and early initiation of COVID-19 targeted treatment.

For many surgical procedures, aging is considered as one of the important prognostic factors on success. To date no study in the literature discussed this relationship between aging and the success of septoplasty. At this point, our results showed that septoplasty is a successfully performed procedure in all ages. But, satisfaction of patients is statistically decreasing with aging.

No abstract

Salivary gland tumors are rare among all head and neck tumors. Pleomorphic adenoma (PA) is the most commonly seen subtype, and 85% of the cases are located in the parotid gland. PA may very rarely be seen in minor salivary glands. Minor salivary gland PAs are mostly located in the hard and soft palates. Nasopharyngeal PA is very rare, and a total of 8 cases have been published to date. In this case report, a 51-year-old female patient who had nasopharyngeal PA with chondroid metaplasia is presented, and we review the relevant literature.

ÖZET:Erişkin DEHB hastalarında yüksek katalaz ve düşük tiyol seviyeleri Amaç: Erişkin dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğunun (E-DEHB) yaygınlığı %5 olarak tahmin edilmektedir. DEHB etyolojisine ilişkin bir çok hipotez vardır. Çocukluk çağı DEHB'nin nörobiyolojisine ilişkin bir çok araştırma yapılmış olmasına rağmen E-DEHB çalışmaları nispeten azdır. Birçok çalışmada oksidan aracılı nöronal hasarın birçok psikiyatrik hastalığın patofizyolojisinde rol oynayabileceği belirtilmiştir. Daha önce E-DEHB'de oksidatif stres çalışılmış ve sonuçlar bu rolü desteklemektedir. Bu çalışmada E-DEHB hastalarında katalaz (KAT) ve tiyol sevilerini çalışmayı ve sağlıklı kontrollerle karşılaştırmayı amaçladık. Yöntem: İki psikiyatrist tarafından uygulanan Erişkin DEH/DEHB DSM IV-Dayalı Tanı Tarama ve Ölçme Testinin Turgay'ın Türkçe versiyonuna göre tanı alan 25 E-DEHB hastası ve 25 sağlıklı kontrol dahil edildi. Denekler kesinlikle kan alımı öncesindeki günün 20:00'dan sonra herhangi bir madde alımı ve fiziksel egzersizden men edildiler. KAT ve tiyol çalışma gruplarının plazma örneklerinden ölçülmüştür. Bulgular: Hasta ve kontrollerin yaş, cinsiyet, ve beden kütle endeksleri homojenlik göstermiştir ve gruplar arasında fark yoktu. Toplam puan ve alt ölçek skorları ile belirtilen biyokimyasal parametreler arasında herhangi bir ilişki olmadığı saptandı. Hasta grubunda kontrol grubuna göre ortalama KAT düzeyleri daha yüksek ve Tiyolle düzeyleri daha düşüktü (sırasıyla; <0.001, <0.001). Psikiyatrik ekhastalığı olan hastalarla saf E-DEHB hastaları KAT (sırasıyla; 11.49±0.28, 11.51±0.40) ve tiyol (sırasıyla; 0.22±0.05, 0.25±0.03) seviyeleri açısından karşılaştırıldığında herhangi bir fark tespit edilmedi (sırasıyla; 0.865, 0.174). Sonuç: Çalışmamızın sonuçları tiyol sevilerindeki düşüşün KAT seviyelerindeki yüksekliğine bir tepki sonucu olduğu ve tiyolün çalışmamızda pro-oksidan gibi davrandığı işaret ediyor olabilir. Bu çalışma E-DEHB ve oksidatif stres arasındaki ilişkiyi aydınlatmak için yapılmış ilk aşama çalışmalarından biri olarak kabul edilebilir. Bu ilişkiyi net olarak ortaya koyacak ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.

No abstract

No abstract

Background Conservative approaches and surgical methods have been tried for the treatment of nasal septum perforations (NSPs), but a satisfactory method has not yet been determined. Objective Our study aimed to investigate the effect of platelet-rich fibrin (PRF) and hyaluronic acid (HA) in repairing NSPs, which were experimentally created in rabbit septum. Methods A total of 36 white New Zealand rabbits were included in the study. Perforations measuring 0.7 × 0.7 cm were created in their nasal septa. No additional intervention was made to the control group, which was the first group. For the second, third, and fourth groups, respectively, HA, PRF, and HA + PRF were used in the NSP region. Macroscopic and histopathological evaluations were performed after 40 days. Results In the first group, closure was observed in none of the rabbits’ NSPs. In the second group, 6 rabbits (66.7%) had full closure in their NSPs. In the third group, the NSP of 6 rabbits (66.7%) was completely closed. In the fourth group, the NSP of 7 rabbits (77.8%) had full closure. Conclusion Statistically significant closure was achieved with PRF and/or HA in rabbits in which NSP was established. These materials can be used to increase the likelihood of perforations closing.