Cel pracyCelem badania było przygotowanie polskiej adaptacji kwestionariusza SACS. Skala ta jest narzędziem samooceny przeznaczonym do mierzenia stosunku pracowników do bezpośredniego przymusu wobec pacjentów oddziałów psychiatrycznych.MetodaPróba składała się z 120 pracowników 7 oddziałów psychiatrycznych. Kwestionariusz SACS to narzędzie stworzone w Norwegii przez Tonje Husum, składające się z 15 pozycji opisujących podejście pracowników psychiatrycznej służby zdrowia do bezpośredniego przymusu. Procedura walidacji obejmowała trzy podstawowe metody, które należy zastosować w analizie niezawodności - porównanie podwójnych testów za pomocą tej samej metody, statystyczną analizę właściwości pozycji testowych oraz analizę relacji pozycji i podskal z ogólnym wynikiem testu.WynikiPo badaniu pilotażowym typu "Think aloud" i adaptacji językowej oceniono rzetelność. Alfa Cronbacha w podskalach mieściła się w przedziale od 0,57 do 0,81, a dla ogólnego wyniku wynosiła 0,82. Najlepszym rozwiązaniem uzyskanym w eksploracyjnej analizie czynnikowej był model trójczynnikowy, prawie identyczny z oryginalnym, potwierdzający podział na trzy podskale: przymus jako urąganie pacjentowi (postawa krytyczna), opieka i bezpieczeństwo (postawa pragmatyczna) oraz forma leczenia (postawa pozytywna).WnioskiWłaściwości psychometryczne polskiej adaptacji kwestionariusza SACS są podobne do tych opisanych w wersji oryginalnej. Wyniki pozwalają uznać metodę za odpowiednią do potrzeb badań naukowych. Jednak dalsze analizy są konieczne, aby ocenić trafność i moc dyskryminacyjną w większych grupach badanych.
Psycho- i farmakoterapia zaburzeń psychicznych mają niewątpliwie swoje ograniczenia. Dzięki rozwojowi nauk podstawowych oraz klinicznych w medycynie, metody stymulacji mózgu znajdują coraz szersze zastosowanie terapeutyczne w leczeniu wielu zaburzeń centralnego układu nerwowego, zarówno o charakterze neurologicznym, jak i psychiatrycznym. Niniejszy przegląd ma za zadanie przybliżyć obecny stan wiedzy dotyczący praktycznego aspektu jednej z tych nowych metod terapeutycznych - przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (Transcranial Magnetic Stimulation, TMS). Praca powstała w oparciu o najnowszą literaturę obejmującą tematykę wykorzystania TMS w różnych jednostkach chorobowych, z uwzględnieniem przede wszystkim aktualnych wytycznych i rekomendacji oraz przeglądów systematycznych, publikowanych po roku 2000. TMS jest nowoczesną, nieinwazyjną metodą stymulacji CUN, bardzo dobrze tolerowaną przez pacjentów, obarczoną niewielką liczbą przemijających działań niepożądanych i powikłań. Dzięki dokonującemu się postępowi w zakresie opracowywania nowych protokołów terapeutycznych TMS znajduje zastosowanie kliniczne w coraz szerszym spektrum zaburzeń psychicznych takich jak depresja nawracająca, choroba afektywna dwubiegunowa, schizofrenia, ale również zaburzenia funkcji poznawczych czy zespół stresu pourazowego. W przypadku depresji weszła do standardów leczenia. W Polsce jej dostępność jest nadal ograniczona, jednak przybywa ośrodków dysponujących odpowiednim sprzętem i wyszkolonym personelem.
Purpose: In Poland, the issue of hospitalising patients against their will and using means of direct physical coercion are regulated by the provisions of Law on Mental Health Protection (LoMHP); however, but no regular studies have been conducted to facilitate monitoring of the incidence of using coercive measures in the entire country. The aim of the study is to assess the incidence of using direct coercion measures on the patients admitted to in-patient wards of psychiatric hospitals and using such measures in Psychiatric Hospital in Wrocław, in the period from 2011 to 2015. Methods: The monitoring questionnaires of LoMHP, data on admissions and basic data characterising compulsory treatment were used. In order to assess the quality of psychiatric treatment and psychosocial rehabilitation, the International Classification of Mental Health Care questionnaire was used. Results: The average of involuntary admissions in the period between 2011 and 2015 amounted to 28.92%. The rates of admissions against the will of the patient based on articles 23, 24 and 29 of LoMHP, and the rate of patients held in hospital based on article 28 of LoMHP were stable in the studied period. The vast majority of involuntary admissions was based on article 23. The ratio of involuntary hospitalisation for 100 thousand residents was on average 65.14. Involuntary admissions usually referred to people with diagnosed F20 (schizophrenia) and F31 (bipolar disorders). Direct coercive measures were used on average on 19.64% hospitalised patients. Conclusions: PThe use of coercion is a common phenomenon in psychiatric institutions in Poland. The ratio of involuntary hospitalisation for 100 thousand residents was within the average values of this ratio in other countries.
scite is a Brooklyn-based organization that helps researchers better discover and understand research articles through Smart Citations–citations that display the context of the citation and describe whether the article provides supporting or contrasting evidence. scite is used by students and researchers from around the world and is funded in part by the National Science Foundation and the National Institute on Drug Abuse of the National Institutes of Health.
hi@scite.ai
10624 S. Eastern Ave., Ste. A-614
Henderson, NV 89052, USA
Copyright © 2024 scite LLC. All rights reserved.
Made with 💙 for researchers
Part of the Research Solutions Family.