No abstract

. Effects of low pH and raised temperature on egg production, hatching and metabolic rates of a Mediterranean copepod species (Acartia clausi) under oligotrophic conditions. Mediterranean Marine Science, 15(1) Mar. Sci., 15/1, 2014, 74-83 Effects of low pH and raised temperature on egg production, hatching and metabolic rates of a Mediterranean copepod species (Acartia clausi) under oligotrophic conditions AbstractThis study includes the first information on the combined effect of low pH and raised temperature on egg production rate (EP), hatching success (HS), excretion and respiration of the Mediterranean copepod Acartia clausi. Adult individuals of A. clausi and fresh surface seawater were collected at a coastal station in Saronikos Gulf during April 2012. Four different conditions were applied: two different pH levels (present: 8.09 and future: 7.83) and two temperature values (present: 16°C and present+4°C= 20°C). EP and HS decreased significantly over the duration of exposure at future pH under both temperature conditions. However, the analysis of the combined effect of pH, T, chlorophyll α and the duration of the EP and HS experiments revealed that ocean acidification had no discernible effect, whereas warming, food and the duration of exposure were more significant for the reproductive output of A. clausi. Temperature appeared to have a positive effect on respiration and excretion. Acidification had no clear effect on respiration, but a negative effect on excretion was observed. Acidification and warming resulted in an increase of the excretion rate and the increase was higher than that observed by warming only. Our findings show that acidification does not have an obvious direct effect on the vital rates of the copepod, with the exception of excretion possibly. Therefore, the combination of acidification, ambient oligotrophic conditions and warming could affect the ability of the species to allocate resources for coping with multiple stressors.

No abstract

Screen‐printed electrodes are widely used in the construction of sensors. The use of graphite material is preferred due to its simple technological processing and low cost. Different graphite pastes are compared for hydrogen peroxide detection. The slope of the calibration curve, linearity and limit of detection have been compared for different pastes and technologies of graphite electrode preparation. The influence of the structure of the paste on response is discussed. Physical methods of sensitivity enhancement are proposed. All results are compared with platinum electrode as technological reference.

No abstract

No abstract

No abstract

Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η ανάπτυξη ενός αμπερομετρικού αισθητήρα για την ανίχνευση υπεροξειδίου του υδρογόνου και την ενσωμάτωσή του με χλωροπλάστες από σπανάκι γιατην περαιτέρω ανάπτυξη ενός αισθητήρα για ζιζανιοκτόνα. Ο αισθητήρας σχεδιάστηκε με τη χρήση ηλεκτροδίων μεταξοτυπίας που παράγονται εύκολα στις εγκαταστάσεις που είναι διαθέσιμες στο Πανεπιστήμιο του Cranfield. Ο αισθητήρας υπεροξειδίου του υδρογόνου έχει βασιστεί στην υπεροξειδάση χρένου (HRP) ως καταλυτικό στοιχείο και στην υδροκινόνη ως μεσολαβητή. Η HRP ακινητοποιήθηκε στην επιφάνεια του αισθητήρα χρησιμοποιώντας ένα πρόσφατα αναπτυγμένο πολυμερές με βάση τη θειοακετάλη ικανό για ομοιοπολική ακινητοποίηση πρωτοταγών αμινών. Ένας νέος βιοαισθητήρας βασισμένος σε HRP αναπτύχθηκε με μεταξοτυπία χρησιμοποιώντας μείγμα άνθρακα/πολυμερούς. Οι συγκεντρώσεις υπεροξειδίου του υδρογόνου αναλύθηκαν στο δυναμικό αναγωγής της υδροκινόνης (-0,3 V). Οι βιοαισθητήρες που αναπτύχθηκαν σε αυτή την εργασία είχαν χαμηλό όριο ανίχνευσης H2O2 (0,1 μM), μακροχρόνια σταθερότητα (μπορούν να αποθηκευτούν για 2 μήνες στους 4 oC) και με καλή αναπαραγωγιμότητα των μετρήσεων (RSD ~ 5%).Στον αισθητήρα υπεροξειδίου του υδρογόνου ενσωματώθηκαν χλωροπλάστες από σπανάκι σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένας αισθητήρας για ζιζανιοκτόνα ικανά να αναστέλλουν τη φωτοσύνθεση. Διαπιστώθηκε ωστόσο ότι η ποσότητα του H2O2 που παράγεται από τους χλωροπλάστες στις πειραματικές μας συνθήκες δεν ήταν επαρκής για να επιτρέψει την ποσοτική ανάλυση των ζιζανιοκτόνων υπό μελέτη. Λόγω αυτού, αναπτύχθηκε μια εναλλακτική προσέγγιση που βασίζεται στην ηλεκτροχημεία της αντίδρασης Hill. Σε αυτή την αντίδραση η φωτοσυνθετική διαδικασία και η ροή ηλεκτρονίων που διέρχεται από το φωτοσύστημα II (PSII) παρακολουθείται μέσω της ποσότητας του μειωμένου τεχνητού δέκτη ηλεκτρονίων. Κατά τονφωτισμό των χλωροπλαστών καταγράφηκε χρονοαμπερομετρικά το σήμα από τον μειωμένο δέκτη ή μεσολαβητή. Το προστιθέμενο ζιζανιοκτόνο αναστέλλει τη φωτοσυνθετική διαδικασία και μειώνει το σήμα του μεσολαβητή. Η μείωση του μετρούμενου ρεύματος είναι ανάλογη με τις συγκεντρώσεις ζιζανιοκτόνου και έτσι η μείωση αυτή χρησιμοποιήθηκε για την ανίχνευση του εκάστωτε ζιζανιοκτόνου. Τρεις μεσολαβητές της αντίδρασης Hill δοκιμάστηκαν, συμπεριλαμβανομένων 2,6 διχλωροφαινολινδροφαινόλης (DCPIP) ντουροκινόνης και σιδηροκυανιούχου καλίου. Τα βέλτιστα αποτελέσματα ελήφθησαν χρησιμοποιώντας DCPIP. Το βέλτιστο μήκος κύματος για τη διέγερση των χλωροπλαστών ήταν στα 650 nm. Οι χλωροπλάστες είχαν ακινητοποιηθεί στην επιφάνεια του αισθητήρα χρησιμοποιώντας διασταυρούμενη σύνδεση με γλουταραλδεΰδη και αλβουμίνη βόειου ορού. Το ανεπτυγμένο σύστημα επέτρεψε αξιόπιστη ανίχνευση ζιζανιοκτόνων (RSD = 10%) με όριο ανίχνευσης 1-8 nM ανάλογα με τον τύπο του ζιζανιοκτόνου. Ο αισθητήρας μπορεί να αποθηκευτεί για 3 μήνες στους -80 oC. Πραγματοποιήθηκαν επίσης προκαταρκτικές μετρήσεις δειγμάτων νερού από ποτάμι χρησιμοποιώντας τον αισθητήρα αυτό, υποδεικνύοντας καλή συσχέτιση μεταξύ των δεδομένων που ελήφθησαν με τον αναλυτή αέριας χρωματογραφία-φασματοσκοπίας μάζας (GC-MS) και του βιοαισθητήρα που αναπτύχθηκε σε αυτή τη μελέτη και που βασίζεται σε μετρήσεις μέσω χλωροπλαστών.