No abstract

No abstract

(RCA). Od 2000. godine istraživači ILCOR ocenjuju resuscitacionu nauku u petogodišnjim ciklusima. Najnoviji međunarodni konsenzus, konferencija održana je u Dallasu u februaru 2015. godine i objavljeni zaključci i preporuke iz ovog saopštenja čine osnovu ovih Preporuka ERC 2015. Osim šest ILCOR radnih grupa: osnovna životna podrška (BLS); napredna podrška života (ALS); akutni koronarni sindromi (ACS); pedijatrijska podrška života (PLS); neonatalna podrška života (NLS) edukacija, implementacija i trening (EIT); iz 2010. godine, formirana je i Radna grupa za prvu pomoć. Kao i 2010. godine pripremljen je dokument o konfliktu interesa. Za svaku temu su pozvana najmanje dva stručna recezenta da daju nezavisne procene. Njihov rad je podržan od strane novog i jedinstvenog online sistema SEERS (Scientific Evidence Evaluation and Review System), koji je razvijen od strane ILCOR. Za procenu kvaliteta dokaza i snage preporuka, ILCOR je usvojio metodologiju GRADE (ocenjivanje preporuka, procena, razvoj i evaluacija). Na ILCOR 2015 konsenzus konferenciji je učestvovalo 232 učesnika koji predstavljaju 39 zemalja; 64% učesnika je došao van SAD. To učestvovanje je obezbedilo da ova konačna objava preporuka predstavlja stvarni međunarodni konsenzus proces. Tokom tri godine pre konferencije, 250 dokaza su pregledali recenzenti iz 39 zemalja, hiljadu relevantnih, publikacija na temu169 specifičnih pitanja, svaki u standardnom PICO formatu (stanovništvo, intervencija, upoređivanje, ishod). Svaka naučna izjava sadrži ekspertsku interpretaciju svih relevantnih podataka na određenu temu i relevantna ILCOR radna grupa dodaje konsenzus nacrta tretmana za preporuku. Konačni tekst naučnih izjava i preporuka za lečenje je završen nakon daljnjeg pregleda od strane organizacije ILCOR članova i uredništva i publikovan u Resuscitation i Circulation kao Naučni konsenzus 2015. preporučenih postupaka (Consensus on Science and Treatment Recommendations-CoSTR). Organizacija članova koju čini ILCOR će objaviti prepouke koje su u skladu s ovim CoSTR dokumentom, ali će takođe razmotriti geografske, ekonomske i sistemske razlike u praksi, dostupnost medicinskim proizvodima i lekovima.

Sažetak Cilj:Analiza pojave, tretmana i ishoda srčanog zastoja kroz sprovedenu opservacionu studiju EuReCa 2015. u R.Srbiji. Metod: Podaci su prikupljeni u Službama i Zavodima za hitnu medicinsku pomoć tokom 2015. koji su se uključili u Prospektivni observacioni trijal Evropskog Resuscitacionog saveta, registrovan pod brojem NCT02236819 u bazi trijala i odobren od zdravstvenih autoriteta u SAD. U studiju su uključeni svi pacijenti -i odrasli i deca, koji su zatečeni mrtvi u vanbolničkim uslovima, a kod kojih je intervenisala hitna medicinska pomoć. Podaci su prikupljani tokom jednogodišnjeg perioda (2015 godina). Lekar je popunjavao anketu nakon izvršene intervencije na terenu. Rezulatati: Studija obuhvata populaciju od 853.500 stanovnika. Srčani zastoj je 2015. godine potvrđen na teritoriji R.Srbije 1366 puta u 2015.godini, odn. 160 na 100.000 stanovnika. Mere kardiopulmonalne resuscitacije su započete kod 540 pacijenata 63,3 /100.000 stanovnika. Etiološki uzrok VSZ najčešće je kardiolš-ki u 233 slučaja. Najčešće mesto nastanka VSZ je prebivalište u 410 slučaja. U 16 slučaja je telefonski vođen KPR od strane dispečera koji prima pozive. Čak 388 (45,5/100.000) puta je VSZ osvedočen, a u svega 43 (5,0/100.000) slučaja je započet KPR od strane svedoka. Inicijalni ritam je bio šokabilan u 103 slučaja (12/100.000). Pre dolaska ekipe HMP AED aparat ni u jednom slučaju nije priključen niti upotrebljen. ROSC je postignut kod 92 (10,78/100.000) pacijenata. Broj pacijenata koji su predati u bolnicu sa ROSC je 76 (8,9/100.000). Iz bolnice je otpušteno 23 (2,7/100.000) pacijenata, a nakon 30 dana od otpusta je živo 22 (2,6/100.000) pacijenata. Zaključak: Ranije zapažanje nedovoljnog učestvovanja građana, svedoka, kao i njihove saradnje sa dispečerima uz mogućnost telefonskog vođenja KPR-a, dovodi do podsticaja zaposlenih za sprovođenje niza aktivnosti u kojima utiču na podizanje svesti građana u njihovoj ulozi kao svedoka. Međutim, neophodno je kontinuirano praćenje vanbolničkog srčanog zastoja koji će omogućiti kompleksniju analizu incidence i stope preživljava-nja na teritoriji Srbije.Zlatko Fišer¹, Mihaela Budimski², Kornelija Jakšić Horvat² Abstract

Metodologija rada:Prospektivni observacioni trial Evropskog Resuscitacionog saveta. Program organizovan od strane Resuscitacionog saveta Srbije a na osnovu ovlašćenja Evropskog resuscitacionog saveta. Saradnja sa Sekcijom urgentne medicine. U studiju su uključeni svi pacijenti -i odrasli i deca, koji su zatečeni mrtvi u vanbolničkim uslovima, a kod kojih je intervenisala hitna medicinska pomoć. Podaci su prikupljani tokom jednogodiš-njeg perioda (2015 godina). Popunjavanje ankete -lekara nakon izvršene intervencije na terenu. RezultatiŠokabilan inicijalni ritam je imalo 22 pacijenta (15.5/100.000). Dvadeset osoba muškog pola (14.1/100.000) i 4 žene (2.8/100.000). Tokom primene postupaka reanimacije u dva slučaja se ritam iz nešokabilnog prevodi u šokabilan. Prosečna starost pacijenata sa šokabilnim ritmom je 65.6 godina. Proseč-no vreme od prijema poziva u dispečerskom centru do primene DC šoka je 9.8 min. Dispečer je tri puta uspeo telefonski da vodi KPR uz navođenje laika o postupcima osnovne životne podrš-ke do dolaska lekarske ekipe. Ekipa je dva puta zatekla svedoka kako radi reanimaciju uz primenu "samo kompresije", dok je u jednom slučaju laik odustao od primene KPR i taj je pacijent imao ne šokabilan inicijalni ritam. Od ukupnog broja pacijenata sa šokabilnim ritmom, ROSC je postignut kod 11 (7.8/100.000) pacijenata i oni su sa opipljivim pulsom predati Odeljenju za prijem i zbrinjavanje urgentnih stanja Opšte bolnice Subotica. Iz bolnice je otpušteno 5 (3.5/100.000) pacijenata dok se za 4 (2.8/100.000) pacijenta zna da su živi i nakon 30 dana po otpustu.