Uluslararası Futbol Federasyonları Birliği (FIFA)'nın ve Türkiye Futbol Federasyonu (TFF)'nin futbol takımlarına önerdiği FIFA 11+ adlı bir antrenman protokolü bulunmaktadır. Bu araştırmanın amacı, genç futbolculara uygulanan FIFA 11+ eğitim programının performans üzerine etkisini belirlemektir.Çalışmaya, 2017-2018 futbol sezonu TFF Elit Akademi futbol Liginde bulunan, Demir Grup Sivasspor 14 yaş grubunda lisanslı olarak futbol oynayan toplam20 erkek futbolcu (Yaş 14, Vücut ağırlığı 51,93±9,40, boy uzunluğu 162,55±9,52) dahil edilmiştir. Çalışmaya katılmayı kabul eden her futbolcunun ailesinden de çalışma için izin alınmıştır. Sporculara 1. Gün sırasıyla: Boy ve kilo ölçümü, 10 dakika ısınma koşusu ve Illinois çeviklik testi yaptırıldı. 2. Gün sırasıyla: 10 dakika ısınma koşusu ve 5, 10 ve 30 m sürat testleri yapıldı. 3. Gün sırasıyla: 10 dakika ısınma koşusu ve Yoyo dayanıklılık testi yaptırıldı. 4. Gün futbolculara rutin antrenman programlarına ek olarak 8 hafta sürecek şekilde haftada 3 gün FIFA 11+ eğitim programı uygulandı. 8 hafta sonunda yine 3 gün süren ölçümler aynen tekrar edildi ve çalışma sonlandırıldı. Bu araştırma Demir Grup Sivasspor tesislerinde yapıldı. İstatistiksel değerlendirme SPSS 22.0 programı kullanılarak yapıldı. Ön test ve son testten elde edilen değerler, Shapiro-Wilk testi ile normallik dağılımına bakıldıktan sonra Wilcoxon İşaretli Sıralar testi yardımı ile istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Elde edilen bulgulara göre; futbolculara uygulanan FIFA 11+ eğitim programının Yo-yo testi (KEM, MAKS, MaxVO2, 2dkTOP), Sürat Testi (5,10,30m) ve İllinois çeviklik testi değerlerine istatistiksel olarak olumlu düzeyde etkisinin olduğu tespit edilmiştir (p<0.01,p<0,05). Sonuç olarak; futbolculara düzenli uygulanan FIFA 11+ eğitim programının çeviklik, sürat ve dayanıklılık performansını geliştirebileceği, ayrıca toparlanmaya da olumlu yönde etki edeceği söylenebilir. Anahtar kelimeler: Futbol, FİFA 11+ eğitim programı, performans.

Yönetimi Bölümünde öğrenim gören öğrencilerin sağlıklı beslenmeye ilişkin tutum düzeylerinin incelenmesi amacıyla yapılan bu araştırmada Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Ayvacık Meslek Yüksekokulu Spor Yönetimi bölümünde öğrenim gören, 62 öğrenciye sağlıklı beslenmeye ilişkin tutum ölçeği uygulanmıştır. Araştırmaya gönüllü olarak katılım sağlayan öğrencilerden elde edilen verilerin analizinde SPSS 26 paket programı kullanılmıştır. Bu araştırmada öğrencilerin demografik özelliklerine göre sağlıklı beslenmeye ilişkin tutumlarının karşılaştırılmasında parametrik testlerden Bağımsız Örneklem T Testi ve ANOVA Analizi kullanılırken, Çoklu karşılaştırma testlerinden LSD testi kullanılmıştır. Verilere yapılan analizlere göre sonuç olarak; Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Spor yönetimi bölümde öğrenim gören, kadın öğrencilerin beslenme hakkında bilgi düzeyleri ve olumlu beslenme alışkanlıkları erkek öğrencilere oranla daha yüksek çıktığı ve Spor yaşı 6-10 yıl olan öğrencilerin olumlu beslenme alışkanlıkları (3,90), spor yaşı 5 yıl ve altı olan öğrencilerin olumlu beslenme alışkanlıklarından (3,07) anlamlı şekilde yüksek çıktığı sonucuna ulaşılmıştır.

This study aimed to examine the physical activity levels of the eligible students to study at the Faculty of Sports Sciences in the current academic year. A total of 200 students participated in the research as a result of the removal of the erroneous questionnaires from the questionnaires applied to 224 students who were eligible to attend the Faculty of Sports Sciences. The "International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) short form was applied to the participants. While there was no significant difference according to the gender and body mass index variables values of the students who were entitled to study (p>0.05), a significant difference was found according to the sports branches, sports experience, and the departments they attend (p<0.05). As a result, a significant difference was found according to the departments of the students studying at the faculty of sports sciences according to their physical activity levels, sports experience, and the sports branches.

No abstract

Learning process varies from student to student. In a related research, it is argued that one of the basic elements for this variation is due to student's distinct learning styles. Planning learning situations based on the knowledge of learners' learning styles can be more effective and efficient. With the learning-teaching process designed in accordance with the learning styles of students, it is possible to develop positive attitudes towards the courses and to increase academic success. Pre-service teachers' awareness of their own learning styles can be effective both for their own development during their pre-service training and for the development of their students during their in-service professional career. The purpose of the current study is to determine the learning styles of the pre-service basic education teachers and to examine the relationships between their learning styles and gender, age, program type, grade level and grade point average. In data collection, the Kolb Learning Style Inventory was used. The current study was conducted on 493 pre-service teachers randomly selected from among the 1st, 2nd and 3rd year students attending the Basic Education Departments of Classroom Teaching and Preschool Teacher Education in the Education Faculty of Necmettin Erbakan University, in 2017/2018 academic year. In the analysis of the collected data, SPSS 24 program package was used. The pre-service teachers' learning styles are presented through descriptive statistics, frequencies (f) and percentages (%). Whether the pre-service teachers' learning styles vary significantly depending on the variables of gender, age, program type, grade level and grade point average was tested with Chi-Square Test. Of the participating pre-service teachers, 398 (80.7%) are females and 95 (19.3%) are males; 250 (50.7%) are from the department of classroom teaching and 243 (49.3%) are from the department of preschool teacher education. The results of the current study have revealed that the participating pre-service teachers have adopted the "Diverging" learning style to the greatest extent and the "Converging" learning style to the smallest extent.

<span>Academic locus of control has an important place in explaining students’ behaviors in educational settings. The purpose of the current study is to determine the level of the pedagogical formation students’ academic locus of control and to investigate whether this level varies depending on some variables. The study employed the survey model, one of the quantitative research methods. The universe of the study is comprised of the students enrolled at the pedagogical formation program initiated in the fall term of 2015-2016 academic year in Muğla Sıtkı Koçman University and the sampling consists of 397 pedagogical formation students. As the data collection tool, the academic locus of control scale was used in the current study. It was concluded that the pedagogical formation students’ level of academic locus of control is medium. It was also found that the students’ academic locus of control, internal locus of control and external locus of control do not vary significantly depending on gender and department; yet, vary significantly depending on age. Furthermore, the pedagogical formation students’ level of satisfaction was found to be significantly correlated with the external locus of control but not with the internal locus of control and academic locus of control.</span>

Bu çalışmada, 12 haftalık core kuvvet antrenmanlarının kadın futbolcuların denge, sürat, koordinasyon, çeviklik, anaerobik güç, teknik ve becerileri üzerine etkisi araştırıldı. Araştırmaya Türkiye Futbol Federasyonu Kadınlar 3. liginde yer alan ve lige hazırlanan Çanakkale Gençlik Spor Kulübü sporcularından, kontrol grubunda yaş ortalaması 21,63±2,57, boy ortalaması 1.64±0.03m ve ağırlık ortalaması 53,45±5,35kg olan 11 sporcu, deney grubunda yaş ortalaması 23,72±5,17, boy ortalaması 1,63±0,05m ve ağırlık ortalaması 56,54±9,51kg olan 11 sporcu olmak üzere toplam 22 A takım sporcusu katıldı. Deney grubuna 12 hafta boyunca haftada 3 gün ortalama 30 dakikalık core kuvvet antrenmanı uygulandı. Kontrol grubu ise olağan futbol antrenmanlarına devam etti. Katılımcıların demografik bilgileri alınarak, vücut kütle indeksleri hesaplandı. Fonksiyonel hareket analizi, flamingo denge, illinois çeviklik, Margaria-Kalamen, oturarak top fırlatma, HÜFA yön değiştirmeli koşu ve Mor-Christian genel futbol yetenek testleri uygulandı. Deney ve kontrol gruplarına ön-test, ara-test (8. hafta) ve son-test (12. hafta) uygulandı. Veriler SPSS programında analiz edilerek, gruplar arası karşılaştırmada Mann-Whitney U ve Wilcoxon testleri uygulandı. Sonuç olarak; kadın futbolcularda 12 haftalık core kuvvet antrenmanlarının futbolcuların denge, çeviklik ve anaerobik güç özelliklerine etki etmediği (p0.05), sürat, koordinasyon, teknik ve beceri özelliklerini geliştirdiği (p≤0.05) tespit edildi.

Bu araştırmanın amacı, futbolculara uygulanan paraşüt destekli hız antrenmanlarının, müsabaka hız parametreleri üzerine etkisinin belirlenmesidir. Çalışmaya, Türkiye Futbol Federasyonu 2016-2017 sezonu bölgesel amatör futbol liginde bulunan 1926 Bulancakspor Kulübü'nde lisanslı olarak futbol oynayan toplam 20 erkek (Yaş 21.76±1.75, vücut ağırlığı 69.04±9.10, boy uzunluğu 177.47±4.05) dahil edilmiştir. Çalışmada; sporcuların hız parametrelerini belirlemek amacı ile (Polar team Pro v.2.0.) GPS alt yapılı cihaz kullanılarak 90 dk süre ile müsabaka yaptırıldı. Daha sonra futbolculara rutin antrenman programlarına ek olarak 4 hafta sürecek şekilde haftada 3 gün paraşüt destekli hız antrenman programı uygulandı. 4 hafta sonunda yine 90 dk süre ile müsabaka yaptırıldı ve çalışma sonlandırıldı. İstatistiksel değerlendirme SPSS 22.0 programı kullanılarak yapıldı. Ön test ve son testten elde edilen değerler, Shapiro-Wilk testi ile normallik dağılımına bakıldıktan sonra Wilcoxon İşaretli Sıralar testi yardımı ile istatistiksel olarak karşılaştırılmıştır. Çalışmaya katılan futbolculara uygulanan paraşüt destekli hız antrenman programının, hız parametrelerinden; (7.00-10.99, 24.00≥km/h) koşu hızında kat edilen mesafe (KEM) (m) değerlerine, maksimum hız ve sprint sayılarına istatistiksel olarak anlamlı bir etkisinin olduğu (p<0.05). Ayrıca (3.00-6.99 km/h) KEM (m), (11.00-14.99 km/h) KEM (m), (15.00-23.99 km/h) KEM (m) değerlerine ve ortama hız değerlerine istatistiksel olarak anlamlı düzeyde etki etmediği tespit edilememiştir (p>0.05). Futbolculara uygulanan paraşüt destekli hız antrenmanlarının, hız parametrelerinden; sprint sayısı, maksimum hız ve (7.00-10.99, 24.00≥km/h) KEM (m) değerlerini önemli ölçüde arttırdığını, ortama hız, (3.00-6.99, 11.00-14.99, 15.00-23.99 km/h) KEM (m) değerlerinde ise etkisi olmadığı söylenebilir. Anahtar kelimeler: Futbol, hız, paraşüt destekli hız, antrenman.