Eighty-four clinical isolates of the family

Nasopharyngeal carriage of Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, and Moraxella catarrhalis in 226 children in different settings (in a crèche [day care center], in an orphanage, and at home) during two seasons (winter and spring) was studied. The rates of carriage of S. pneumoniae and H. influenzae were markedly higher in the crèche and in the orphanage than in the home setting (e.g., 56.5, 63.3, and 25.9%, respectively, for S. pneumoniae in winter). Approximately 80% of the S. pneumoniae isolates identified in the crèche and in the orphanage belonged to the serotypes represented in the seven-valent pneumococcal vaccine, and 4.4% of the children were colonized by H. influenzae type b. Almost all H. influenzae isolates were fully susceptible to the antimicrobial agents tested, and only five (3.6%) produced ␤-lactamase; in contrast, 100% of the M. catarrhalis isolates were ␤-lactamase positive. Among S. pneumoniae isolates, 36.2% were nonsusceptible to penicillin (PNSP) and 11.8% were fully resistant to penicillin (PRP). All PNSP isolates were obtained from children at the crèche and at the orphanage but not among children brought up at home, and all PRP isolates showed a multiresistant phenotype. Colonization by PRP isolates correlated well with prior treatment with ␤-lactams. For the majority of children colonized at both sampling times, strain replacement of S. pneumoniae and H. influenzae was observed; long-term colonization by a single strain was rare.The nasopharynx of children is colonized by a broad variety of microorganisms, including such potential pathogens as Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, and Moraxella catarrhalis. Well-known risk factors that promote bacterial carriage include overcrowding, e.g., due to attending day care centers (DCCs) (crèches) or residing in orphanages; frequent viral infections; and an excessive use of antibiotics (12). DCCs and orphanages have also been identified as places that promote the clonal spread of multiresistant strains; thus, healthy children represent an important reservoir of bacterial strains, in particular, S. pneumoniae, that are resistant to many antimicrobial agents. These strains are subsequently disseminated in the community by other contacts of colonized children, e.g., their siblings and parents. It is possible to limit the spread of H. influenzae type b and some serotypes of S. pneumoniae by vaccination, but studies of the impact of immunization on colonization have yielded discrepant results (5,11,14,22).Colonization of mucosal surfaces in the human respiratory tract represents a dynamic process in which bacteria are acquired, eliminated, and reacquired many times in a lifetime. Extensive and often excessive use of antibiotics can promote the replacement of strains susceptible to antimicrobial agents by resistant ones (12, 28). Moreover, the human nasopharynx is also often viewed as a place where frequent genetic exchange takes place due to such processes as transformation with foreign DNA, bacterial intra-and interspecies c...

A Klebsiella pneumoniae epidemic strain that coproduced carbapenemase KPC-2 (K. pneumoniae carbapenemase 2) and 16S rRNA methylase ArmA has emerged in Poland. Four nonduplicate isolates from patients in a hospital in Warsaw, Poland, were found to carry the bla KPC-2 and armA genes on ca. 50-kb and 90-kb plasmids, respectively. Tn4401 with a 100-bp deletion in the variable region was detected in all the isolates. XbaI pulsed-field gel electrophoresis (PFGE) revealed 93.2% similarity of the isolates. All the isolates were resistant to carbapenems and 4,6-disubstituted 2-deoxystreptamines.

No abstract

Objectives In 2015 and 2016 Poland recorded rapid proliferation of New Delhi MBL (NDM)-producing Enterobacterales, with at least 470 and 1780 cases, respectively. We addressed the roles of the Klebsiella pneumoniae ST11 NDM-1 outbreak genotype, already spreading in 2012–14, and of newly imported organisms in this increase. Methods The study included 2136 NDM-positive isolates identified between April 2015 and December 2016, following transfer of patients with K. pneumoniae ST147 NDM-1 from Tunisia to Warsaw in March 2015. The isolates were screened by PCR mapping for variants of blaNDM-carrying Tn125-like elements. Selected isolates were typed by PFGE and MLST. NDM-encoding plasmids were analysed by nuclease S1/hybridization, transfer assays, PCR-based replicon typing and PCR mapping. Results The organisms were mainly K. pneumoniae containing the Tn125A variant of the ST11 epidemic lineage (n = 2094; ∼98%). Their representatives were of the outbreak pulsotype and ST11, and produced NDM-1, encoded by specific IncFII (pKPX-1/pB-3002cz)-like plasmids. The isolates were recovered in 145 healthcare centres in 13/16 administrative regions, predominantly the Warsaw area. The ‘Tunisian’ genotype K. pneumoniae ST147 NDM-1 Tn125F comprised 18 isolates (0.8%) from eight institutions. The remaining 24 isolates, mostly K. pneumoniae and Escherichia coli of diverse STs, produced NDM-1 or NDM-5 specified by various Tn125 derivatives and plasmids. Conclusions The K. pneumoniae ST11 NDM-1 outbreak has dramatically expanded in Poland since 2012, which may bring about a countrywide endemic situation in the near future. In addition, the so-far limited K. pneumoniae ST147 NDM-1 outbreak plus multiple NDM imports from different countries were observed in 2015–16.

No abstract

Zakażenia SARS-CoV-2 są obecnie dominującym problemem w ochronie zdrowia, między innymi z powodu wysokiego ryzyka zachorowań u personelu medycznego. Wiodące tematy to stosowanie adekwatnych do narażenia środków ochrony indywidualnej (ŚOI), określenie racjonalnych zasad testowania personelu podejrzanego o zakażenie (testy RT-PCR, testy antygenowe) oraz zastosowanie badań serologicznych w celu potwierdzenia liczby ozdrowieńców. Pierwsze miesiące pandemii pokazały, że stosowanie rutynowo testów serologicznych w celu wykrywania osób zakażonych nie przyniosło oczekiwanych korzyści. W chwili obecnej wiadomo, że wykorzystanie tych metod diagnostycznych do wykrywania aktywnych zakażeń nie jest rekomendowane (WHO, ECDC, CDC, AOTMiT). Jednakże wybierając odpowiednio specyficzny i czuły test na obecność przeciwciał w klasie IgG, istnieje możliwość określenia rzeczywistej liczby zakażeń w różnych populacjach w znacznie szerszej skali niż pozwalają na to badania RT-PCR czy testy antygenowe. Stanowi to bardzo istotne uzupełnienie wiedzy na temat rzeczywistego zasięgu pandemii, uwzględniając fakt, że większość osób zakażonych nie ma objawów lub wykazuje tylko łagodne dolegliwości, co sprawia, że nie są podejrzewane o COVID-19, a co za tym idzie, nie wykonuje się u nich testów diagnostycznych. Testy serologiczne w indywidualnych wskazaniach są ponadto przydatne do potwierdzenia przebycia COVID-19. Pracownicy ochrony zdrowia stanowią grupę podwyższonego ryzyka zakażenia koronawirusem, w związku z czym przeprowadzono badanie przesiewowe w celu oceny występowania swoistych przeciwciał anty-SARS-CoV-2 w klasie IgG u wybranych pracowników Warszawskiego Szpitala dla Dzieci (WSDZ) po 3 miesiącach pandemii w Polsce. Wykazano niską prewalencję (2%) swoistych przeciwciał anty-SARS-CoV-2 IgG w grupie 289 pracowników szpitala, co z jednej strony świadczy o niewielkiej penetracji wirusa w populacji polskiej, a z drugiej o skuteczności metod zapobiegania zakażeniom w szpitalu.

Clostridium difficile należy obecnie do najistotniejszych czynników etiologicznych zakażeń szpitalnych. Główne czynniki ryzyka to wiek powyżej 65 lat, antybiotykoterapia, poważna choroba podstawowa, stosowanie inhibitorów pompy protonowej. Jednak w diagnostyce tych zakażeń należy też przywiązywać wagę do takich parametrów, jak gorączka >38,5°C, leukocytoza >15×10 9 /L, wzrost poziomu kreatyniny (półtora raza w stosunku do poziomu wyjściowego), spadek stężenia albumin <3 g/dl. Wzrost tych parametrów stanowi istotny wskaźnik zakażenia o ciężkim przebiegu [1, 2]. Takie zakażenie nie powinno być leczone metronidazolem, natomiast lekiem pierwszego rzutu jest wankomycyna stosowana doustnie. Metody leczenia ciężkich zakażeń oraz nawrotów zakażeń wywołanych przez toksynotwórcze szczepy Clostridium difficile to nie tylko antybiotykoterapia, ale także transfer flory jelitowej [1, 2] i odpowiednio skomponowana dieta.