The clinical features, diagnosis and classification of dermatomyositis

Iaccarino, Leonardo; Ghirardello, Anna; Bettio, Silvano; Zen, Margherita; Gatto, Mariele; Punzi, Leonardo; Doria, Andrea

doi:10.1016/j.jaut.2013.11.005

Cited by 160 publications

(124 citation statements)

References 31 publications

Supporting

Mentioning

112

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Cutaneous manifestations are intense erythema and edema on the dorsum of the hands and periorbital region [10][11][12][13]. Heliotrope rash is a distinctive feature defined as periorbital erythema with symmetrically distributed edema.…”

Section: Dermatomyositis and Lupus Erythematosusmentioning

confidence: 99%

“…Heliotrope rash is a distinctive feature defined as periorbital erythema with symmetrically distributed edema. Gottron papules are erythematous to violaceous plaques often on the extensor joints of hands [10,12,13]. Although it may mimic angioedema due to periorbital edema, accompanying symmetrical proximal muscle weakness, fatigue, weight loss and elevated serum creatine kinase levels distinguish the disease from angioedema [14].…”

Section: Dermatomyositis and Lupus Erythematosusmentioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

Pseudoangioedema

Akarsu¹,

Canturk²

2017

A Comprehensive Review of Urticaria and Angioedema

View full text Add to dashboard Cite

Angioedema is a rapid, localized and temporary subcutaneous edema, which targets the lips, eyelids, gastrointestinal and respiratory mucosa resulting in abdominal pain, asthma and even serious life-threatening conditions like airway obstruction. There are several other disorders such as allergic contact dermatitis, drug rash with eosinophilia and systemic symptoms (DRESS), superior vena cava syndrome (SVCS), orofacial granulomatosis and so on, which manifest with subcutaneous swelling and masquerade as angioedema and are known as 'pseudoangioedema' in the literature. Knowledge of pseudoangioedema for healthcare professionals is crucial to avoid potentially serious results of misdiagnosis such as further investigations, unnecessary applications and delayed diagnosis. We aim to discuss differential diagnosis of angioedema and help physicians recognize the typical features of angioedema and its differential diagnosis in this chapter.

show abstract

Section: Dermatomyositis and Lupus Erythematosusmentioning

confidence: 99%

Section: Dermatomyositis and Lupus Erythematosusmentioning

confidence: 99%

Pseudoangioedema

Akarsu¹,

Canturk²

2017

A Comprehensive Review of Urticaria and Angioedema

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…17 Furthermore, for IIM, the sensitivity of ANA detection by IIF is limited, and due to the discovery of multiple other autoantigens (Tables 1 and 2), first-step application of IIM-specific multiparametric assays seems more appropriate. [18][19][20][21] As such, diagnostic testing for IIM should not be incorporated in the testing algorithm for SARD. 1 However, this requires early clinical recognition of IIM as a separate entity and, subsequently, close collaboration between the clinician and the laboratory specialist.…”

Section: Multiparametric Autoantibody Diagnostics In Systemic Autoimmmentioning

confidence: 99%

Multiparametric autoimmune diagnostics: recent advances

Damoiseaux¹

2016

PLMI

View full text Add to dashboard Cite

Autoimmune diagnostics in a routine clinical laboratory is constantly challenged by the discovery of new autoantibodies and technical innovations in the immunoassays applied. These challenges are, in particular, combined in the multiparametric immunoassays. Appropriate positioning of multiparametric immunoassays within the laboratory requires integrated knowledge of the clinical performance of the test system for each individual antigen, the conditions prescribed in disease criteria and/or guidelines, and the demands of the clinicians. This review provides a summary of the multiparametric immunoassays available, as well as the applications and restrictions in routine clinical practice.

show abstract

“…Grudki Gottrona (ryc. 2 A), zlokalizowane są głównie na powierzchniach grzbietowo-bocznych stawów między-paliczkowych i stawów śródręczno-palcowych, mają barwę fiołkową, hiperkeratotyczną powierzchnię, z widoczną centralną atrofią [6]. Wśród niektórych badaczy panuje przekonanie, że nie są one wykwitami pierwotnymi, ale powstają wtórnie do drapania [7].…”

Section: Zmiany Skórneunclassified

“…2 D) i symetryczny rumień zlokalizowany na powierzchniach grzbietowych rąk i wzdłuż przebiegu ścięgien rąk, na barkach, wyprostnych powierzchniach ramion i przedramion, szyi, dekolcie, górnej części klatki piersiowej, centralnej części twarzy i czoła zaliczane są do zmian skórnych wysoce charakterystycznych dla DM (ryc. 2 E) [6]. Ostatnia grupa wykwitów to zmiany skórne mogące odpowiadać DM, wśród któ-rych wyróżniono poikilodermię obejmującą głównie tylną powierzchnię barków, plecy, pośladki, dekolt i klatkę piersiową oraz wapnicę podskórną polegają-cą na odkładaniu się pod skórą złogów wapnia tworzących guzy.…”

Section: Zmiany Skórneunclassified

Special papers Diagnostic and therapeutic advances in dermatomyositis

Samotij¹,

Szczęch²,

Reich³

2015

View full text Add to dashboard Cite

StreSzczenieZapalenie skórno-mięśniowe (dermatomyositis -DM) zalicza się do grupy tzw. idiopatycznych miopatii zapalnych (ang. idiopathic inflammatory myopathies -IIM). Schorzenie to ma podłoże autoimmunologiczne, cechuje się obecnością zmian skórnych i/lub objawami zapalenia mięśni. Wyróżnia się tzw. klasyczną postać DM, postać dziecięcą DM oraz paraneoplastyczną DM, DM indukowane lekami i DM bez zaję-cia mięśni. Ostatnio obserwuje się dynamiczny postęp w identyfikacji nowych autoprzeciwciał towarzyszących poszczególnym odmianom DM, w tym anty-TIF1, anty-NXP2, anty-SAE czy anty-MDA5. Prawdopodobnie w niedalekiej przyszłości przyczyni się on do zwiększenia częstości rozpoznawania DM i jego poszczególnych odmian, lepszej stratyfikacji pacjentów pod względem ryzyka zajęcia poszczególnych narządów wewnętrznych oraz wpłynie na całościową poprawę wyników leczenia. Obecnie glikokortykosteroidy są podstawą terapii DM, jednak wprowadzenie do lecznictwa szeregu nowych leków immunomodulujących i immunosupresyjnych, w tym leków biologicznych, wiąże się ze znaczącym zwiększeniem przeżywalności pacjentów z tą chorobą. W niniejszej pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa na temat najnowszych trendów w diagnostyce i leczeniu DM. AbStrActDermatomyositis (DM) is one of the so-called idiopathic inflammatory myopathies (IIM). Dermatomyositis is an autoimmune disorder characterized by the presence of cutaneous lesions and/or symptoms of muscle involvement with the following variants: the "classic" variant of DM, juvenile DM, paraneoplastic DM, drug-induced DM and amyopathic DM. Dynamic discoveries of novel autoantibodies, including anti-TIF1, anti-NXP2, anti-SAE or anti-MDA5, related to certain DM variants, have been described in recent years. It seems that these antibodies will contribute to better recognition of DM and its particular variants, a better risk stratification for predicting internal organ involvement, and to a global improvement of treatment outcome. Corticosteroids remain the mainstay of DM therapy, but new immunomodulatory and immunosuppressive agents, including biologicals, resulted in a significant increase of the survival rate of DM patients. Here, we review the current literature data on DM with special emphasis on new trends in its diagnostics and treatment.

show abstract

The clinical features, diagnosis and classification of dermatomyositis

Cited by 160 publications

References 31 publications

Pseudoangioedema

Pseudoangioedema

Multiparametric autoimmune diagnostics: recent advances

Special papers Diagnostic and therapeutic advances in dermatomyositis

Contact Info

Product

Resources

About