Strategies of tension (Ovid, Heroides 4)

Abstract

For StefaniaThe Amazon's sonTwo things distinguish Phaedra's from the other letters in Ovid's Heroides. In the first place, Phaedra's is not a letter without consequences. On the contrary, it will have a decisive effect on the addressee. But above all, Phaedra's letter is important just as a letter. The very fact of Phaedra's writing a letter touches a fundamental point in the story, and a controversial one. In the Heroides problems of communication are important in themselves, but, after the gratuitous letters by Penelope, Phyllis and Briseis, this is the first (and it will remain the only one) in which the complication always caused by an epistolary intrusion into the body of the story is superimposed on a pre-existent problem. Phaedra's declaration of her love to Hippolytus is a crucial point, a turning-point for the various tragic treatments of the history. Ovid adds problem to problem.

Extended classical over-barrier model for collisions of highly charged ions with conducting and insulating surfaces

“…Furthermore, the capture of electrons from an insulator leads to the local accumulation of positive surface charges that modify the charge transfer dynamics in comparison with metals. The capture-induced accumulation of localized charges on insulator surfaces has very recently been addressed in a few independent theoretical studies [35][36][37] and is a central aspect of the extentions to the COM discussed in this paper.…”

"Qua licet et sequitur pudor est miscendus Amor" (OV.epist.4.9): la transgresión de los límites y los límites de la transgresión en la carta de Fedra

“…Por eso le pide que la lea entera, temerosa ya desde el principio del rechazo de su hijastro: una carta no causa ningún daño y puede que incluso le guste algo de lo que dice. Algunos críticos han señalado aquí ironía (Jacobson 1974, p.147;Casali 1995, p.1 y Drinkwater 2007 puesto que en Hippolytus II Freda se suicidaba y dejaba escrita una carta para Teseo en la que acusaba a su hijastro de haber intentado forzarla. Esta falsa acusación sería la causa del trágico final joven.…”

Ο Μύθος Της Φαίδρας Και Του Ιππόλυτου Στο Αρχαίο Ελληνικό Και Ρωμαϊκό Δράμα, Και Η Πρόσληψή Του Στη Νεότερη Δραματουργία

“…επ. Barrett (1964), 333-4, Halleran (1995), 224-5, Segal (1972, Goldhill (1986), 135, Gregory (2009 Rosati (1985), Coffey-Mayer (1990), De Vito (1994, Smith (1994), Casali (1995), Davis (1995), Farrell (1998), Ράϊος (1998Ράϊος ( ), 23, Torresin (1998, Hardie (2002), passim, Spentzou (2003), passim, Lindheim (2003), passim, Fulkerson (2005), passim, Armstrong (2006), 262, 13-14, Michalopoulos (2006, passim, Alvarez -Iglesias (2008), Ramírez (2010), 105-118, Westernhold, (2011, passim, Davis (2012), Vaiopoulos (2013), 122-126. Για το σηµαντικό ζήτηµα της µεταδραµατικότητας της εκδοχής του Οβίδιου βλ.…”

“…επ. Fulkerson (2005), 133,Casali (1995), 9-10, Davis (2012, 449 Εντούτοις παρατηρείται µία νοηµατική ασάφεια εν σχέσει µε τα προηγούµενα λόγια της ηρωίδας ˙ ενώ προηγουµένως κατηγορούσε τον Θησέα για συζυγική εγκατάλειψη, στην προκειµένη περίπτωση αυτό που εµµέσως επιδιώκει, είναι η εκούσια εγκατάλειψη του Θησέα. Επιπλέον, προβάλλοντας τη θεϊκή επιβολή και συµπτωµατολογία του Έρωτα, αναφορικά µε το δικό της πάθος, καταφέρνει να απαλείψει το θέµα προσωπικής ευθύνης και εκούσιας επιλογής.…”

“…Επί του συγκεκριµένου αυτού θέµατος έγκειται το θέµα της διακειµενικότητας στον Οβίδιο, και ειδικότερα στη µελετώµενη επιστολή. Ειδικά για την διακειµενικότητα στον Οβίδιο βλ Casali (1995…”