Podmiotowość i Twórczość. Przestrzenie rozwoju duchowego w świetle poetyckiej myśli Karola Wojtyły

Abstract

Celem artykułu jest ukazanie przestrzeni rozwoju duchowego w kontekście poetyckiej myśli Karola Wojtyły. Zagadnienie ujęto z dwóch perspektyw -Podmiotowości i Twórczości. Zawarte są one w poszczególnych częściach opracowania jako główne punkty odniesienia: procesy osobotwórcze leżące u podłoża rozwoju człowieka (samorealizacja, personalizacja, autokreacja, transgresja), sztuka jako doświadczenie, miejsce twórczości w rozwoju. Afirmacja podmiotowości ujęta została jako inspiracja do rozwoju duchowego. Poezje i dramaty autorstwa Wojtyły odzwierciedlają w pełni przemyślaną i dojrzałą koncepcję osoby. Istota procesu osobowo-twórczego w poetyckiej myśli Karola Wojtyły jest głęboką refleksją, ujętą w przestrzeni procesu tworzenia -aż ku transcendencji. Podmiotowość i Twórczość stanowią obszary odniesienia i inspiracji na drodze wspierania rozwoju osoby. Przeżycie bliskości z transcendentną rzeczywistością skłania do rozważań w osobistej perspektywie sensu istnienia, twórczych możliwości człowieka i sposobu ich wyrażania. Ukazane przestrzenie rozwoju duchowego mogą zatem stanowić źródło refleksji pedagogicznej.