O projekcie „Subsumcje edukacji”

Abstract

parezja · 2/2014 · z życia naukowego młodych pedagogów · 139 W grudniu 2013 roku na Uniwersytecie Szczecińskim powołaliśmy do życia grupę badawczą realizującą projekt naukowy "Subsumcje edukacji" 1 . W jego ramach staramy się przebadać możliwe formy podporządkowania edukacji. Głównym celem naszych badań jest opracowanie i analityczne wykorzystanie kategorii "subsumcji", zbadanie semantycznych, ontologicznych i performatywnych implikacji w odniesieniu do problematyki edukacyjnej. Pragniemy zwrócić uwagę na społeczne, polityczne i etyczne wymiary podporządkowywania procesów edukacyjnych, zapytać o możliwe sposoby użycia i kontrużycia analizowanej kategorii, jak również o możliwe w danej perspektywie projekty emancypacyjne."Podporządkowanie" jest kategorią bardzo wyraźnie wpisującą się w dyskurs edukacyjny, obejmuje swoim zasięgiem wiele procesów społecznych. O edukacji można powiedzieć, że w swych podstawach powinna być podporządkowana wspieraniu wysiłków poszczególnych jednostek i całych grup nakierowanych na własny rozwój (poznawczy, moralny, społeczny). Można również powiedzieć, że ze względu na swój charakter, edukacja skazana jest na próby podporządkowywania jej interesom tych, którzy rządzą i/lub określonych ideologii. Niemniej, naszym zdaniem, wiele procesów subsumcji myślenia, działania pedagogicznego i instytucji edukacyjnych wymyka się konwencjonalnym analizom władzy czy ideologii. Stąd, praca w ramach projektu "Subsumcje edukacji" zorientowana jest na poszukiwanie słownika, który pozwoliłby na nowe impulsy teoretyczne i nowe problematyzacje pro-1 Strona internetowa projektu: http://subsumcjeedukacji.blogspot.com / [25.09.2014].

Od pedagogiki emancypacyjnej do filozofii Marksa, czyli o alfabetyzacji ekonomicznej we Freirowskim elementarzu dla dorosłych A Luta Continua

“…Niemniej, jak już Sowa Minerwy wyleciała o zmierzchu epoki Polski Ludowej, to choć - szczególnie w pedagogice pracy -zastosowanie filozofii Marksa wydawałoby się tym bardziej trafne w kapitalizmie, to nastąpił całkowity od niej odwrót w polskiej pedagogice. I choć krytyka kapitalizmu, szczególnie pod postacią krytyki hegemonii neoliberalnej w edukacji, nie jest już -jak określa to Zbigniew Kwieciński (1991) -"nieobecnym dyskursem", a stanowi jeden z ważnych antydyskryminacyjnych motywów przewodnich polskiej pedagogiki radykalnej i krytycznej, to odwołań do filozofii Marksa nie ma zbyt wielu (Boryczko, 2015;Chutorański et al, 2014;Płatek, Starnawski, 2014;Popow, 2012;Stańczyk, 2008a;2008b;Starnawski, 2012;Szkudlarek, 2009;Szumlewicz, 2011;Szwabowski, 2010;2014a;2014b;2014c;2014d; i dużo łatwiej polskim pedagogom krytycznym powoływać się na kolejne pokolenia marksistów, jak choćby Antonio Gramsciego czy frankfurtczyków niż na samego Marksa. Jak trafnie zauważają Małgorzata Zielińska, Piotr Kowzan i Dominik Krzymiński (2015, s. 155), w pedagogice krytycznej "Marks wszędzie -Marksa nigdzie".…”