Bullying, Physical Disability and the Paediatric Patient

Abstract

SUMMARY This study compared the rates and types of bullying in two groups of pacdiatric outpatients: those attending the Child Development Centre with conditions affecting their appearance or gait and a control group of those attending a general paediatric outpatient clinic with conditions not associated with visible abnormality. The children completed Olweus' self report bullying questionnaire anonymously. Using logistic regression analysis, the most important variables found to increase a child's chance of being bullied were having fewer friends, being alone at playtime, being male and requiring extra help in school. Significantly more of the group from the Child Development Centre were bullied during the term. However, there was no indication that the children attending the Child Development Centre with a visible disability were more likely to be victims than the control group once these four factors were taken into account. RÉSUMÉ Rudoiement, incupacité physique et patient pédiatrique Cette étude compare les taux et les types de rudoiemenl chez deux groupes de consultants pédiatriques exlernes: ceux qui fréquentaient un Centre de Développement de ľEnfant avec dcs anomalies modifianl leur apparence ou leur démarche, et un groupe contrôle parmi les enfants consultant un service pediatrique general sans anomalies associees visibles. Les enfants remplirent anonymement ľauto‐questionnaire ďOlweus sur le rudoiement. Utilisant ľanalyse de variance multiple, les variables les plus importantes relrouvées pour accroître chez un enfant le risque ďetre rudoyé par ses pairs étaient ďavoir moins ďamis, ďêtre seul aux heures de récreation, ďêtre un garçon et ďavoir besoin ďaide àľécole. Durant la période étudiée, le risque ďàtre rudoyéétait plus grand chez les enfants fréquentant le Centre de Développement. Cependant, it n'y avait pas ďindication que, parmi les enfants fréquentant le Centre, ceux qui préscntaient une incapacité visible aient été plus souvent victimes que le groupe contrôle, une fois les quatrc facteurs pris en compte. ZUSAMMENFASSUNG Probleme körperlicher Behiitderung und der pädiatrische Patient Diese Studie vergleicht die Häufigkeiten und Arten der Probleme bei zwei Gruppen von ambulantcn pádiatrischen Patientcn: Kinder, die im Child Development Centre wegen Erkrankungcn, die ihr Aussehen oder ihren Gang beeinträchtigten, betrcut wurden und eine Kontrollgruppe von Kindern, die in einer allgemeinen pädiatrischen Ambulanz wcgen Erkranungen behandclt wurden, die nicht mit sichtbaren Anomalien verbunden waren. Der Olweus self report bullying questionnaire wurde von den Patienten anonym ausgefüllt. Anhand einer Regressionsanalyse wurden die wichtigsten Parameter ermittelt, die für die Kinder problematisch waren: weniger Freunde zu haben, in der Freizeit allein zu sein, männlich zu sein und in der Schule Hilfe zu brauchen. Im Child Development Centre hatten signifikant mehr Kinder Probleme. Nach Berücksichtigung der vier Faktoren gab es jedoch keinen Hinwcis darauf, daß die Kinder aus dem Child Development Cent...

Effects of Perceived Discrimination on the School Satisfaction of Brazilian High School Graduates

“…Similarly, children who have disabilities are three times more likely to be victims of bullying compared to children without special needs (de Oliveira & da Silva Antonio, 2006;Palácios & Rego, 2006;Little, 2002). Children with hemiplegia (paralysis of one side of the body) are more likely than other children to be bullied and have fewer friends (Yude et al, 1998); children with epilepsy are more likely to be bullied as are children with medical conditions that affect their appearance such as muscular dystrophy and cerebral palsy (Dawkins, 1996;Hamiwka et al, 2009); and children with learning disabilities, autism, attention deficit or hyperactivity disorder (ADHD) are also at a greater risk of being bullied (Mishna, 2003;Twyman et al, 2010).…”

Περιστατικά Σχολικού Εκφοβισμού Σε Μαθητές Με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες-Πρόληψη Και Παρέμβαση

“…Ο Dawkins (1996) διεξήγαγε έρευνα μεταξύ μαθητών με εμφανή και μη εμφανή συμπτώματα αναπηριών και διαπίστωσε ότι τα παιδιά με εμφανή αναπηρίες είχαν πέσει θύματα σχολικού εκφοβισμού σε ποσοστό 50%, ενώ το 30% θυματοποιούνταν σε επαναλαμβανόμενη βάση. Από την άλλη μεριά στα παιδιά με λιγότερο εμφανείς αναπηρίες τα θύματα εκφοβισμού ήταν 20%, ενώ σε επαναλαμβανόμενη βάση το ποσοστό ήταν 12%.…”

“…Πρόκειται για τις περιπτώσεις όπου τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες εκφοβίζουν άλλα παιδιά και μάλιστα διαπράττουν πράξεις εκφοβισμού σε διπλάσιο ποσοστό από ότι οι συμμαθητές τους χωρίς δυσκολίες, αφού προβαίνουν σε επιθετική συμπεριφορά για να αντιμετωπίσουν τη θυματοποίησή τους (Dawkins, 1996;Woods & Wolke, 2004). Σημαντική συμβολή στην εμφάνιση τέτοιων περιστατικών έχει η έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων σε αυτούς τους μαθητές και συγκεκριμένα η έλλειψη αυτοελέγχου, η αδυναμία ενσυναίσθησης και η παρερμηνεία των σημείων κοινωνικής αλληλεπίδρασης (Nabuzoka & Smith, 1993).…”

Maltrato por abuso de poder entre iguales en el alumnado con discapacidad

“…Con respecto a discapacidades físicas, quienes sufren parálisis cerebral o distrofia muscular informan en mayor medida que son insultados (Dawkins, 1996); quienes tienen hemiplejia, tienden a ser más victimizados, menos populares y a tener menos amigos (Yude, Goodman y McConachie, 1998); y quienes tienen epilepsia muestran más probabilidad de ser victimizados y de agredirse ellos mismos que compañeros con enfermedad renal crónica y otros sin enfermedades (Hamiwka, et al, 2009), y en otro estudio, muestran menos competencia social y peor rendimiento escolar (Gebauer-Bukurov, Markovic, Sekulic y Bozic, 2014).…”