A systematic antenatal education programme, as part of routine antenatal care services, would help reduce the rate of interventional labour and facilitate pregnant women's conscious participation in the act of labour by reducing their fear of childbirth.

Yaş grupları arasındaki bu farklılık istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0,001). Sonuç: Türk gebe kadınlarda anti-HBs seropozitifliği mülteci gebelere göre anlamlı düzeyde yüksek oranda bulunmuştur. Bu nedenle özellikle mülteci gebeler için Hepatit B aşılama programları düzenli olarak takip edilmeli ve rutin tarama yapılmalıdır. Çalışmamızda düşük oranda anti-HCV pozitifliği saptanmış ve anti-HIV seropozitifliğine rastlanmamıştır. Ancak yine de bu enfeksiyonlar ülkemizde görülmeye devam ettiğinden ve önlem alındığında anneden bebeğe geçişin azalması sağlanacağından anti-HCV ve anti-HIV taramasına devam edilmelidir.

Postpartum hemorrhage in women with PE may be resistant to blood product transfusions due to DIC and vicious cycle can be blocked by early low molecular weight heparin administration.

OBJECTIVE: To investigate the effects of pre-pregnancy body mass index and weight gain during pregnancy on perinatal outcomes and delivery mode. STUDY DESIGN: In this retrospective cohort study, 722 pregnant women giving birth between 2018-2019 were screened from our hospital database. First, they were divided into four groups according to their pre-pregnancy body mass index (low-weight/normal-weight/overweight/obese), and then they were redivided into three groups according to pregnancy weight gain (≤7/8-15/≥16 kg). Prenatal body mass index and pregnancy weight gain were compared concerning maternal-neonatal results and mode of delivery. RESULTS: According to pre-pregnancy body mass index, among the obese pregnant group, gestational diabetes mellitus (p<0.001), preeclampsia (p=0.029), preterm delivery (p=0.011) and cesarean delivery (p=0.061) rates were more common. As the body mass index increases, neonatal intensive care requirement (p=0.0020) and low 1st minute APGAR scores (p=0.019) were detected more frequently. However, as pregnancy weight gain decreased, preterm delivery (p=0.041) increased. Also, birth weight increased (p<0.001) with the weight gain of the pregnant. Pregnant women gaining more than 16 kg were associated either with a lower <2500 g or a higher birth weight risk >4000 g. CONCLUSION: Pre-pregnancy high body mass index is associated with negative obstetric outcomes like gestational diabetes, preeclampsia, preterm delivery, and increased cesarean rates, and poor fetal incidences with a low APGAR score and high neonatal intensive care admission rates.

ÖzetAmaç COVID-19 pandemisi sırasında dünyanın bazı bölgelerindeki karantina uygulamaları, toplumsal izolasyon ve sosyal mesafe gibi önlemler hayatımızdaki pek çok tercihimizi etkilediği gibi gebelerin bu dönemde takip ve doğum için hastane seçimlerini de etkileyebilir. Çalışmamızda; pandemi dönemi ile bir önceki yıl aynı zaman aralığı karşılaştırılarak bu değişimin belirlenmesi amaçlanmıştır Materyal ve MetodÇalışmamız retrospektif ve kesitsel olarak bölgemizde pandemi hastanesi olarak seçilen Karabük Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesinde yapıldı. Çalışmamıza; Türkiye' de ilk vakanın görüldüğü ve önlemlerin hızla alınmaya başlanan tarih olan; 11 Mart ile Türkiye' deki yeni vakaların plato çizmeye başladığı 25 Nisan 2020 tarihleri arasındaki Karabük Eğitim Araştırma Hastanesinde doğum yapan tüm gebeler (pandemi grubu) ile doğumun mevsimsel farklılıklarını ortadan kaldırmak amaçlı bir yıl önceki aynı dönemde yani 11 Mart-25 Nisan 2019 tarihleri arasında hastanemizde doğum yapan gebeler (kontrol grubu) alındı. Grupların; ortalama yaşları, doğum şekilleri, doğum yaptıkları gebelik ha ası, karşılaştırıldı. Hasta bilgileri için hastane istatistik verileri kullanıldı. e microhardness measurements of the samples kept in the chitosan solutions were then repeated. Statistical analyses were performed using SPPS 20.00 so ware using the paired t test and One-Way ANOVA (α = 0.05) Bulgular Çalışmamızda; pandemi dönemindeki doğum sayıları daha düşüktü (p=0.001). Vajinal doğum sayısı pandemi döneminde azalmıştı (p=0.001). Primer sezaryen oranları ve eski sezaryen oranları arasında fark yoktu. (p=0.34, p=0.45). Her iki gruptaki gebelerin yaş ortalamaları benzerdi (p=0.32), gebelik ha aları benzerdi (p=0,46). Sonuç Pandemi döneminde, 3. basamak üniversite hastanesi kadın hastalıkları ve doğum bölümünde düzenli takibe gelen gebelerin doğum sayılarında azalma mevcuttu. Bu azalmanın nedeni hastaların; COVID-19 ile enfekte hastaların olmadığı diğer özel sağlık kuruluşunu tercih etmeleridir. Çalışmamızın benzer olaylarda hastaların gösterdiği sağlık tesislerinin seçimi ve doğum şekillerinin değişimi açısından ileriki çalışmalar için referans olabileceği görülmektedir.

Introduction: Amniotic fluid abnormalities are the leading cause of fetal morbidity and mortality. The aim of this study was to investigate whether prepartum mean platelet volume (MPV) is associated with and a predictable marker for oligohydramnios (OHA) and polyhydramnios (PHA). Methods: In this retrospective study, an examination was made of the records of patients who were monitored and gave birth at Karabuk Training and Research Hospital Gynecology and Obstetrics Clinic in 2014-2015. Patients with isolated OHA and PHA were included in the study group and those with normal amnion fluid volume (AFV) in the control group. A record was made of age, obstetric and clinical history, smoking, alcohol consumption, laboratory test results and ultrasonography reports in the third trimester of the pregnancy. Results: A total of 284 pregnant women were included in the study. The MPV levels of the OHA and PHA groups were significantly higher than those of the normal group (p=0.000). There was no significant difference was observed between the OHA and PHA groups (p=0.20).

This study aimed to investigate the role of serum cancer antigen (CA) 125, progesterone, and beta-human chorionic gonadotropin (βHCG) levels in the differential diagnosis of intrauterine pregnancy, complete or incomplete abortion, and extrauterine pregnancy.This study was carried out in a teaching and research hospital between 2007 and 2009. A total of 175 patients with abortion, tubal ectopic pregnancy, and healthy pregnancy were recruited into the study. Pre-and post-treatment blood levels were compared among the groups.Serum βHCG levels were higher in cases of normal healthy pregnancy than in cases of abortion and ectopic pregnancy. No difference was observed between serum βHCG levels of abortion and ectopic pregnancy cases. The levels of serum CA 125 in abortions were found to be higher compared with the other two groups. The levels of serum progesterone in cases of ectopic pregnancy were found to be lower compared with the other two groups.The utilization of the serum βHCG level in the differential diagnosis of normal/abnormal pregnancies and serum CA 125 and progesterone levels in the differential diagnosis of abortion and ectopic pregnancies are alternative parameters.

ÖzetAmaç: Postmenopozal dönemde sternoklavikular eklem (SKE) artritinin tedavisinde hormon replasman tedavisinin etkisini araştırmak. Gereç ve Yöntem:Kesitsel tipteki çalışmaya Eylül 2014-Eylül 2016 tarihleri arasında Karabük Üniversitesi Eğitim Araştırma Hastanesi ortopedi polikliniğine SKE de ağrı ve şişlik şikayeti ile başvuran, postmenopozal dönemde olan ve çalışmaya katılmayı kabul eden kadınlar dahil edildi. Ortopedi uzmanı tarafından değerlendirilen hastalara gerekli görüntüleme ve laboratuar testleri uygulandıktan sonra hastalar postmenopozal semptomlar ve hormon replasman tedavisi (HRT) açısından değerlendirilmek üzere kadın hastalıkları ve doğum uzmanına yönlendirildi ve endikasyon olanlara HRT başlandı. Tüm hastalara ortopedi uzmanı tarafından SKE artiriti tedavi protokfolleri uygulandı. Hastalar HRT alanlar (Grup 1) ve almayanlar (Grup 2) olarak ayrıldı. Hastaların sosyo-demografik ve klinik özellikleri ve laboratuar sonuçları kaydedildi. Tedavinin 1., 3., 6. ve 12.ayında tüm hastalar ortopedi uzmanı tarafından Rockwood(RS) ve Visuel Ağrı Skalaları (VAS) ile değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya kriterlere uyan 92 hasta dahil edildi. Takiplere gelmeyen 13 hasta çalışma dışı bırakıldı ve çalışma 79 hasta ile tamamlandı. Kadın hastalıkları ve doğum uzmanı tarafından HRT başlanan 38 hasta Grup 1'e, başlanmayan 41 hasta Grup 2' ye dahil edildi. Yaş ortalaması 1. grupta 52,6±5,2 yıl, 2. grupta 54,1±4,8 yıl idi ve gruplar arasında yaş, görüntüleme ve laboratuar bulguları açısından anlamlı farklılık saptanmadı. Birinci grupta nonsteroid antiinflamatuar ilaç ve intraartiküler steroid enjeksiyonu gereksinimi, 2. gruba göre anlamlı olarak daha azdı. Tedavi öncesi ve tedavinin 1.ayındaki değerlendirmelerde grupların VAS sonuçları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmazken, 1. grupta VAS skorlarının 3., 6. ve 9. aylarda 2.gruba göre istatistiksel anlamlı olarak daha düşük olduğu tespit edildi. RS açısından tedavi öncesi ve 1. ayda her iki grupta benzer sırasıyla iken; 3. ayda, 6. ayda, ve 9. ayda sonuçları benzerdi. Tartışma: Postmenopozal dönemde SKE'de artrit varlığında endikasyon dahilinde HRT uygulanması ile artritin daha az semptomatik olduğu, daha kısa sürede iyileştiği, daha az tetkik ve ilaç gereksinimi olduğu saptanmıştır. AbstractAim: To investigate the effect of hormone replacement therapy on the treatment of postmenopausal sternoclavicular joint (SCJ) arthritis. Material and Method: This cross-sectional study included postmenopausal female patients who presented with complaints of pain and swelling in the SCJ at the Orthopaedics Polyclinic of Karabuk University Training and Research Hospital between September 2014 and September 2016. After the imaging and laboratory tests required for evaluation by an orthopaedic specialist, the patients were referred to the Gynaecology Department for evaluation in respect of postmenopausal symptoms and hormone replacement therapy (HRT). For those with indications, HRT was started. The treatment protocol for SCJ arthritis was applied to all patients b...