Ö ÖZ ZE ET T A Am ma aç ç: : Bu çalışma; majör depresyon tanısı almış hastalarda kullanılmak üzere "Food Craving Questionnare (FCQ)" ölçeğinin Türkçe'ye uyarlaması için geçerlilik ve güvenirlilik çalışması yapmak amacıyla planlanıp yürütülmüştür. G Ge er re eç ç v ve e Y Yö ön nt te em ml le er r: : Çalışma 3 psikiyatri merkezinde, majör depresyon tanısı almış, yaşları 20-64 yıl arasında, toplam 203 (144 kadın, 59 erkek) hasta üzerinde yapılmıştır. Çalışmaya katılan hastalara 2 bölümden oluşan bir anket formu uygulanmıştır. İlk bölümde hastaların demografik özel-likleri sorgulanırken; 2. bölümde ise FCQ'nun Türkçeye çevrilmiş formu olan, 9 faktör ve 39 maddeden oluşan Aşırı Besin İsteği Ölçeği (ABİS) yer almıştır. B Bu ul lg gu ul la ar r: : Çalışmada faktör analizinin ön koşulu olan maddeler arasında korelasyon olup olmadığı Bartlett Küresellik Testi (χ2=6609; p=0,00) ile örneklem bü-yüklüğünün yeterliliği ise Kaiser-Meyer-Olkin (KMO=0,94) ile incelenmiştir. Buna göre sonuçlar örneklem büyüklüğünün yeterli olduğunu göstermektedir. Bu çalışmada kullanılan ki-kare iyi uyum indeksi, düzel-tilmiş iyi uyum indeksi, yaklaşık hataların ortalama karakökü ve tahmini ortalama karekök hatası değerleri göz önünde bulundurulduğunda ölçeğin mükemmel bir uyuma sahip olduğu görülmektedir. ABİS ölçeğinin maddeleri arasındaki iç tutarlılığının ne düzeyde olduğu, madde toplam korelasyonları (>0,40) ve Cronbach alpha iç tutarlılık katsayıları (0.97) ile incelenmiş ve ölçeğin bir bütün olarak aşırı besin isteğini ölçebileceği saptanmıştır. ABİS ölçeğinin tekrar test güvenirliliğinin korelasyon katsayısı 0,98 olarak bulunmuştur. Bu değer ABİS ölçeğinin mükemmel derecede güvenilir olduğunu göstermektedir. S So on nu uç ç: : Yapılan tüm istatistiksel analizler sonucunda elde edilen bulgular FCQ-T'den Türkçeye uyarlanan ABİS ölçeğinin Türkiye'de kullanılabilir geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğunu göstermiştir. ABİS'in aşırı yemek yeme isteğinin araştırılmasına yönelik çalışmalara katkı sağlayacağı düşünülmektedir.A An na ah ht ta ar r K Ke el li im me el le er r: : Depresyon; aşırı beslenme; konu olarak validasyon çalışmaları A AB BS ST TR RA AC CT T O Ob bj je ec ct ti iv ve e: : This study was planned and conducted to study the reliability and validity of the Food Craving Questionnaire (FCQ) scale for use in Turkish patients diagnosed with major depression. M Ma at te er ri ia al l M Me et th ho od ds s: : The study was conducted on 203 (144 women, 59 men) patients, aged 20-64 years, who were diagnosed with major depression at three psychiatry centers. A 2-part questionnaire form was applied to the patients who participated in the study. In the first part, the demographic characteristics of the patients were questioned; Extreme Nutrition Requirement Scale (ENRS), consisting of 9 factors and 39 items, which is the Turkish-translated form of FCQ was involved in the second part. R Re es su ul lt ts s: : Bartlett Globality Test (χ2 = 6609; p = 0.00) was used to exami-ne whether there was a correlation between the items prerequis...

Aim This study was carried out to determine the level of empathic tendencies of dietitians working in Ankara, Turkey. Methods The study was conducted between February and June 2016 on 175 dietitians aged between 20 and 60 who worked in Ankara, Turkey and volunteered to participate in the study. The Empathic Tendency Scale (ETS) and the Empathic Skill Scale (ESS) were used as data collection tools in the study. Results The median of ETS scores of male dietitians was found to be lower than that of female dietitians (P < 0.05). The differences between the median values of ETS and ESS were determined to be statistically significant in terms of the age groups and the 20–24 age range was found to be the age group with the lowest ETS and ESS (P < 0.05). In this study, it was found that the ETS and ESS median scores of married dietitians were higher, those of the dietitians with no children were lower, and that the ETS median score of the dietitians who had higher level of education was higher (P < 0.05). A positive relationship was found between the working environment satisfaction of the dietitians and empathic behaviours variable (r = 0.133, P = 0.008). Conclusions The empathic skill of the healthcare staff is an important part of the relationship that they establish with patients. When this is assessed from a nutritional point of view, dietitians need to be able to use communication skills effectively, especially empathy, in order to increase the effectiveness of nutrition education they provide.

No abstract

Background: Concerns about physical appearance and other body characteristics are central to adolescents’ sense of self-worth and have the potential to affect adolescents’ nutrition habits and overall well-being. Aim: This study was planned and conducted to determine the relationship between nutritional habits, social anxiety levels, and physical activity levels of students in the pubertal period. Materials and Methods: 300 students were enrolled in this descriptive cross-sectional study between the ages of 14-18 who lived in Ankara, between October 2017 and February 2018. The Mediterranean Diet Quality Index (KIDMED) was used to determine healthy eating habits, the International Physical Activity Form (IPAQ) to determine physical activity status, and the Social Physique Anxiety Inventory (SPAS) to determine social anxiety levels. Results: 232 girls and 68 boys participated in the study. There was no statistically significant difference between KIDMED, IPAQ, or SPAS by sex (p> 0.05). Students who stated that they eat a healthy diet had higher KIDMED scores and lower SPAS scores than those who had an unhealthy diet (p<0.05). Physical activity levels were similar in both groups (p>0.05). There was a positive correlation between KIDMED and IPAQ results, and negative correlations between KIDMED and SPAS and Body Mass Index for age (p<0.05). There was a negative but insignificant correlation between IPAQ and SPAS scores (p>0.05). Conclusion: Adherence to the Mediterranean diet and higher physical activity levels may protect adolescents from obesity, obesity-related comorbidities, and high social anxiety levels.

Amaç: Bu çalışma, bariatrik cerrahi geçirmiş bireylerin iştah kontrolü ve yeme bağımlılıklarının değerlendirilmesi amacıyla planlanmıştır. Bireyler ve Yöntem: Çalışmaya bariatrik cerrahi geçirmiş 400 birey dahil edilmiştir. Bireylerin sosyo-demografik özellikleri, beslenme alışkanlıkları, bariatrik cerrahi hakkındaki bilgi ve deneyimleri incelenmiştir. Bireylere ‘Aşırı Besin İsteği Ölçeği’ (ABİS) ve ‘Duygusal İştah Anketi’ (DİA) uygulanarak sonuçlar değerlendirilmiştir. Bulgular: Yaş ortalaması 37.6±8.6 yıl olan 334 kadın (%83.5) ve 66 erkek (%16.5) birey çalışmaya katılmıştır. Kadın ve erkek katılımcıların beden kütle indeksi (BKİ) ortalamaları sırasıyla 28.6±5.9 kg/m2 ve 29.6±6.1 kg/m2’dir. Katılımcıların %63.2’sinin daha sağlıklı olmak amacıyla vücut ağırlığı kaybettikleri belirlenmiştir. Katılımcıların %87.8’inin Sleeve Gastrektomi yöntemi ile bariatrik cerrahi geçirdiği ve geçirilen bariatrik cerrahi ameliyatı üzerinden geçen sürenin ortalama 20.0±17.3 ay olduğu belirlenmiştir. Cinsiyete göre bariatrik cerrahi öncesi zayıflama çayları/tozları/ilaçları kullanımı, hastalık durumları ve zayıflama isteğindeki amaçlar arasında istatistiksel açıdan anlamlı farklılıklar saptanmıştır (p<0.05). Katılımcıların vücut ağırlığı değerleri (r=0.131, p=0.009) ve ana öğün sayıları (r=0.160, p=0.001) arttıkça DİA olumsuz toplam puan değerlerinin arttığı, fiziksel aktivite yaptıkları gün sayısı arttıkça DİA olumsuz toplam puan değerlerinin azaldığı saptanmıştır (r=0.264, p=0.000). Ayrıca katılımcıların ABİS toplam puan değerleri arttıkça DİA olumsuz toplam puan değerlerinin de arttığı belirlenmiştir (r=0.448, p=0.000). Sonuç: Bariatrik cerrahi ve iştah kontrolü arasındaki ilişkinin belirlenebilmesi, bu hastaların iştah kontrollerini sağlayabilmeleri ve ileriki dönemde geri ağırlık kazanımının engellenmesi için oldukça önemlidir.

No abstract

Our goal was to determine food cravings, nutritional status and physical activity of patients diagnosed with major depression. The study was conducted on 203 (144 women, 59 men) patients, aged 20-64 years, who were diagnosed with major depression at three psychiatry centers. Anthropometric measurements, demographic data, current health status, depression duration, drug use, eating habits, food craving status (Food Craving Questionnaire-Trait/FCQ-T), food consumption frequency, energy and nutrient intake and physical activity level (International Physical Activity Questionnaire-Short Form/IPAQ) were evaluated. Depression duration, the frequency of antidepressant use and FCQ-T scores were higher in females than males. We found a positive correlation between FCQ-T score with the frequency of antidepressant use, depression duration and eating speed (p < 0.05). Also, depression duration was negatively correlated with folate, vitamin B6, vitamin C and zinc (p < 0.05). Lastly, depression duration and FCQ-T were positively correlated with body weight, body mass index, waist circumference, hip circumference, body fat (%) and fat tissue (kg) (p< 0.05). In addition, physical activity is a very important statement for FCQ-T scores. Both men and women, the risk of FCQ-T score who exercised for <600 Met-min/week were greater relative to that of those who exercised for ≥3000 Metmin/week. The results of this study showed that an inverse correlation between a number of nutrients intake and depression duration, antidepressant use or FCQ-T scores. It also emphasizes the beneficial effects of habitual exercise participation on food cravings. Future research exploring the nutritional status of individuals with depression is warranted.

Bu çalışma; profesyonel futbolcular ve voleybolcuların beslenme bilgi düzeyleri ve besin tüketim durumlarının değerlendirilmesi ile kafein alımları ve vücut kompozisyonları arasındaki ilişkinin karşılaştırılması amacıyla yapılmıştır. Çalışmaya; Türkiye Futbol Federasyonu (TFF) 1. Lig'de yer alan bir futbol kulübünde oynayan 19 futbolcu ile Türkiye Voleybol Federasyonu'na (TVF) bağlı iki farklı voleybol takımında oynayan 24 voleybolcu olmak üzere 18-35 yaş arası toplam 43 erkek sporcu katılmıştır. Sporcuların; sosyodemografik özellikleri, beslenme alışkanlıkları ve kafein alımları çoktan seçmeli soruların olduğu anket formuyla, beslenme bilgi düzeyleri ise Sporcu Beslenme Bilgisi Ölçeği (SBBÖ) ile belirlenmiştir. Çalışmada voleybolcuların boy uzunluğu (cm), vücut ağırlığı (kg) ve vücut yağ kütlesinin (kg) futbolculara kıyasla daha yüksek olduğu görülmüştür (p<0.05). Çalışmada futbolcuların enerji (kkal), karbonhidrat (%), çoklu doymamış yağ asitleri (%), posa (g), A vitamini (µg/RE), E vitamini (mg), tiamin (mg), riboflavin (mg), folat (mcg), C vitamini (mg) ve B6 vitamini (mg), potasyum (mg), kalsiyum (mg), magnezyum (mg) ve fosfor (mg) alımları voleybolculara göre daha yüksek bulunmuştur (p<0.05). Çalışmada futbolcuların toplam günlük kafein alım miktarları ortalama 295.47±69.73 mg; voleybolcuların ise 347.53±238.62 mg olduğu ve her iki grupta günlük kafein alımı ile vücut ağırlığı arasında negatif yönde bir ilişki olduğu görülmüş ancak istatistiksel açıdan anlamlı bulunmamıştır. Son olarak; voleybolcuların futbolculara kıyasla daha düşük beslenme bilgi düzeyine sahip olduğu (p<0.05) ancak spor beslenmesi konusunda her iki grubun da "zayıf bilgi" düzeyine sahip olduğu belirlenmiştir. Bu çalışma sonuçları; futbolcular ve voleybolcuların beslenme bilgisi yetersizliğini gidermek, bu alandaki bilgilerini artırmak, beslenme alışkanlıklarını olumlu yönde değiştirmek ve buna bağlı olarak sportif performanslarını iyileştirmek için adımlar atılması gerektiğini göstermiştir.