Background:The global COVID-19 pandemic has led to massive disruptions in daily life, business, education, lifestyle and economies worldwide. Nurses are a professional group who care directly for COVID-19 patients and thus face direct exposure to the virus. The nurses who work on the front lines during this period put their own well-being at risk to care for these patients.Purpose/Aim: The aim of this study was to identify the experiences and challenges faced by nurses working in pandemic clinics in Turkey during the COVID-19 pandemic.Methods: This qualitative study was based on semi-structured in-depth interviews conducted through the mobile application Whatsapp with 19 nurses who were actively working in pandemic clinics. Due to the pandemic, the snowball sampling method was used to reach the sample group. Interviews were continued until data saturation was achieved. All interviews were audio recorded and later transcribed.The study data were interpreted according to themes identified using thematic analysis. Throughout the study, the authors followed the COREQ checklist. Results:The experiences of nurses caring for COVID-19 patients were summarised into five major themes: psychosocial adaptation, protection, difficulty in care and treatment, access to information and working conditions. Conclusion:Nurses caring for COVID-19 patients in Turkey have been affected psychologically, socially and physiologically. They experienced stigmatisation, exhaustion and burnout. One of the biggest challenges for the nurses was difficulty providing physical care and treatment due to the use of personal protective equipment. Nurses want improved compensation in addition to applause from the public. Interventions to help bolster nurses' psychological and physiological strength are recommended. Relevance to clinical practice:This study emphasised nurses' psychologically, socially and physiologically affected. Therefore, improvements in financial and moral support would provide psychological reinforcement for nurses during the epidemic. Informing the public is necessary to reduce the stigmatisation of nurses working in pandemic clinics.

Bu araştırmada, hemşirelik eğitim ve uygulamasında, üniversite ile eğitim-araştırma hastanelerinin iş birliği ve bütünleşmesinin en iyi şekilde oluşturulabilmesine ilişkin modelleme yapılması amaçlanmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı tipte planlanan araştırma, İstanbul'da yer alan ve bir devlet üniversitesiyle afiliasyon protokolü bulunan, Sağlık Bakanlığına bağlı 25 Eğitim-Araştırma Hastanesinin yönetim, eğitim ve kalite birimlerinde çalışan hemşirelerin katılımı ile 5 Nisan 2017 tarihinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın evrenini, 63 hemşire oluşturmuş, örneklem seçimine gidilmeden evrenin tümüne ulaşılmıştır. Bulgular: Araştırmaya katılan hemşirelerin yaş ortalamasının 35,50±6,64 yıl olduğu, %74,2'sinin yüksek lisans yaptığı, %50'sinin eğitim hemşiresi olarak görev yaptığı ve %50,8'inin 15 yıldan uzun süredir bu meslekte çalıştığı belirlenmiştir. Katılımcıların büyük çoğunluğunun "Öğretim üyelerinin klinikte olmaması nedeniyle öğrenci değerlendirmesinin etkin yapılamaması", "Akademisyen ve klinik hemşirelerle ortak bir uygulama komisyonu oluşturulması", "Klinik alanda lisansüstü eğitime sahip hemşirelere akademik kadro verilmesi, teorik ve pratik eğitime katılmalarının sağlanması" söylemlerine katıldıkları gözlenmiştir. Sonuç: Bu araştırmada, katılımcıların hemşirelik eğitim ve uygulamasında üniversite ile eğitim-araştırma hastanelerinin iş birliği ve bütünleşmesi yaklaşımını benimsedikleri belirlenmiştir. Bu modelin pilot olarak belirlenecek eğitim ve araştırma hastaneleri ile uygulamaya geçirilmesi önerilmektedir.

Geçmişten günümüze teknolojinin ilerlemesi ve son dönemde COVID-19 pandemisi sebebiyle evde geçirilen sürenin uzaması, çocuk ve adölesanların dijital medya araçlarıyla geçirdiği süreyi hızla artırmıştır. Bu durum medya kullanım alışkanlıklarına bağlı olarak bazı olumlu ve olumsuz etkileri beraberinde getirmektedir. Medya araçlarının bilinçli, doğru ve amaca uygun kullanılması yaratıcılığı ve eleştirel düşünmeyi geliştirmekle birlikte yaşamı kolaylaştırmaktadır. Ancak bu araçların bilinçsiz ve kontrolsüz kullanımı çocuk ve adölesanların sağlığını ve gelişimini tehdit etmektedir. Medyanın bilinçli kullanımında ve olumsuz etkilerin azaltılmasında hemşirelerin önemli sorumlulukları vardır. Bu nedenle, medyanın çocuklar üzerindeki etkilerinin, çocuk hakları açısından taşıdığı risklerin, konuyla ilgili güncel araştırmaların, uluslararası otorite kuruluşlar tarafından geliştirilen önerilerin hemşireler tarafından bilinmesi önem taşımaktadır. Bu bağlamda güncel ve geniş kapsamlı literatür bilgilerine dayanılarak hazırlanan bu derlemede medyanın çocuklar üzerindeki etkileri, uluslararası kuruluşların önerileri ve hemşirelerin rol ve sorumlulukları hakkında bilgi verilmesi amaçlanmıştır. Ayrıca hemşirelere ve ebeveynlere konuya ilişkin eğitimler verilmesi önerilmektedir.

No abstract