This investigation is a Greek validation of the Mini-Mental Adjustment to Cancer (Mini-MAC) scale, an instrument derived from the MAC and designed to measure styles of coping with cancer. A sample of 225 women diagnosed with breast cancer completed this questionnaire. Statistical analyses using structural equation modeling (SEM) confirmed Watson's original five first-order factors underlying Mini-MAC items: Helplessness/Hopelessness (HH), Anxious Preoccupation (AP), Fighting Spirit (FS), Avoidance (AV) and Fatalism (F). On a higher-order level, SEM and Multidimensional Scaling revealed two second-order factors: adaptive coping (being measured by FS, AV, and F) and maladaptive coping (being measured by HH and AP). Results are discussed in terms of the theoretical framework needed to account for the relationships among Mini-MAC factors and the refinement of the applications of SEM in the study of the mental adjustment to cancer construct.

In this article, we reviewed quantitative studies regarding psychosocial factors associated with posttraumatic growth (PTG) in patients with breast cancer to elucidate our understanding of a model of PTG process. PsycInfo, Embase, Medline, Web of Knowledge were used for the search. Only quantitative, English written studies that used the Posttraumatic Growth Inventory (PTGI) measure administered to breast cancer patients were included. The initial search yielded 90 publications. Of those, 22 studies satisfied inclusion criteria and formed the basis of the review. Personality traits (e.g., optimism and openness), cognitive processing of cancer (e.g., deliberate rumination), perceived threat of the disease, coping strategies (e.g., problem-focused), and social support were identified to be related to PTG in women with breast cancer. Demographic characteristics (e.g., age at cancer diagnosis) were also found to play a key role in PTG. The findings of this review provided support to Tedeschi and Calhoun's functional-descriptive model of PTG process. Further directions for research and clinical implications are provided.

The study and measurement of psychosocial adjustment is important for evaluating patients' well-being, and assessing the illness's course, treatment's success, and patients' recovery. In this study, internal consistency reliability and construct validity of the Greek version of the Psychosocial Adjustment to Illness Scale-Self-Report (PAIS-SR) were examined. Demographic and psychosocial data were collected from a sample of 243 women with breast cancer, recruited from September 2011 to December 2012. With some exceptions in specific items, the original conceptually-derived PAIS-SR subscales emerged in a seven-factor solution. Social Environment, Job and Household Duties, and Psychological Distress accounted for more of the total variance than other subscales. PAIS-SR showed good internal consistency reliability, with Cronbach's alpha coefficients >0.62. Correlations of PAIS-SR domains with measures of quality of life and posttraumatic stress symptoms supported the convergent validity of the PAIS-SR and its significance for cancer research. The Greek version of the PAIS-SR has acceptable internal consistency reliability and construct validity, as well as satisfactory convergent validity. Results provide some suggestions for the development of programs to evaluate adjustment status and implement psychosocial interventions among breast cancer survivors.

The social-cognitive processing model suggests that a socially constrained environment may impede adjustment to a chronic illness. The present study primarily investigated the mediating psychological pathways through which social constraints on cancer-related disclosure, low optimism, disengagement-oriented coping, and brooding could be associated with low levels of psychosocial adjustment. One hundred twenty-five female breast cancer survivors participated in a cross-sectional study. Path analysis was used to examine the proposed model. Low optimism, increased social constraints, and higher levels of brooding appeared to be risk factors for poor psychosocial adjustment to breast cancer. Disengagement-oriented coping and brooding partially mediated the relationship between social constraints and adjustment. Brooding totally mediated the relationship between disengagement-oriented coping and adjustment. The current findings provide support for the value of the social-cognitive processing model among breast cancer survivors. The mapping of psychological pathways of adjustment to breast cancer may have useful clinical implications for better adjustment outcomes.

No abstract

The present study examined the associations between optimism, personal characteristics and theory of planned behavior (TPB) components for mammography screening. Most of the results were in line with TPB which proposed that intention would be the most proximal determinant of a behavior and the effects of other factors including attitudes and perceived behavioral control on behavior would be mediated through intention. However, a number of demographic and health-related factors, including age and a previous benign breast disease emerged as independent factors associated with mammography screening, providing evidence that personal factors should be taken into account in future applications of the TPB when examining mammography screening behavior.

The LAP-R is a reliable and valid measure of global meaning in life, when administered to breast cancer patients. The use of LAP-R in evaluating meaning-centered psychotherapy interventions for patients with cancer is emphasized.

Η παρούσα μελέτη επιδιώκει να προσφέρει μια πληρέστερη κατανόηση της μετατραυματικής προσαρμογής των γυναικών με καρκίνο του μαστού. Οι επιμέρους στόχοι ήταν: α) να διερευνήσει την σχέση της αισιοδοξίας, της ανοιχτότητας, της γνωστικής επεξεργασίας, των κοινωνικών περιορισμών και των στρατηγικών αντιμετώπισης στρεσογόνων καταστάσεων με την μετατραυματική ανάπτυξη, το μετατραυματικό στρες και την ψυχοκοινωνική προσαρμογή στην ασθένεια, σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού, β) να εξετάσει τον ενδεχόμενο διαμεσολαβητικό ή/και ρυθμιστικό ρόλο κάποιων μεταβλητών, γ) να διερευνήσει με ποιον τρόπο σχετίζεται η μετατραυματική ανάπτυξη με το μετατραυματικό στρες και την ψυχοκοινωνική προσαρμογή στην ασθένεια και δ) να μεταφράσει και να σταθμίσει στην Ελληνική γλώσσα το ερωτηματολόγιο ψυχοκοινωνικής προσαρμογής στην ασθένεια, PAIS-SR. Για την επίτευξη των προαναφερθέντων στόχων σχεδιάστηκε μια συγχρονική μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε στα εξωτερικά ιατρεία της Κλινικής Μαστού του Ογκολογικού Νοσοκομείου «Άγιος Σάββας» και του Περιφερειακού Γενικού Νοσοκομείου «Έλενα Βενιζέλου» από τον Σεπτέμβριο του 2011 έως το Δεκέμβριο του 2012. Το συνολικό δείγμα αποτελούνταν από 243 γυναίκες με καρκίνο του μαστού, στις οποίες χορηγήθηκαν τα παρακάτω αυτοσυμπληρούμενα ψυχομετρικά εργαλεία: αυτοσχέδιο ερωτηματολόγιο δημογραφικών πληροφοριών και ιατρικού ιστορικού, Αναθεωρημένη Κλίμακα Αισιοδοξίας ή Τεστ Προσανατολισμού στη ζωή (Life Orientation Test- Revised, LOT-R), Ερωτηματολόγιο Πέντε Παραγόντων Προσωπικότητας-Κλίμακα Ανοιχτότητας στην Εμπειρία (NEO Five-Factor Inventory [NEO-FFI]-Openness Scale), Κλίμακα Κοινωνικών Περιορισμών (Social Constraints Scale, SCS), Σύντομη Κλίμακα Εκτίμησης των Τρόπων Αντιμετώπισης των Προβλημάτων (Coping Orientation to Problems Experienced [COPE-Brief]), Κλίμακα Αρνητικού Γνωστικού Μηρυκασμού και Γνωστικής Αντανάκλασης (The Rumination Reflection Questionnaire [RRQ]), Κλίμακα Αρνητικού Γνωστικού Μηρυκασμού και Γνωστικής Αντανάκλασης- Επίπεδο Κατάστασης (Reflective vs. Ruminative Mood Orientation Scale), Κλίμακα Μέτρησης Μετατραυματικού Στρες (PTSD Checklist-Civilian version [PCL-C]), Κλίμακα Μέτρησης Μετατραυματικής Ανάπτυξης (Posttraumatic Growth Inventory [PTGI]), Επισκόπηση Υγείας SF-36 (SF-36 Health Survey), Ερωτηματολόγιο Ψυχοκοινωνικής Προσαρμογής στην Ασθένεια (Psychosocial Adjustment to Illness; Self – Report [PAIS-SR]). Για τα ψυχομετρικά εργαλεία που δεν υπήρχε επίσημη Ελληνική μετάφραση, προχωρήσαμε στην μετάφραση και προσαρμογή τους στην Ελληνική γλώσσα. Το θεωρητικό πλαίσιο στο οποίο βασίστηκε ο ερευνητικός σχεδιασμός αποτελεί μια σύνθεση του περιγραφικού μοντέλου των Tedeschi και Calhoun (1996; 2004) για την μετατραυματική ανάπτυξη και του μοντέλου της κοινωνικό-γνωστικής επεξεργασίας για την προσαρμογή σε τραυματικά γεγονότα (Lepore, 2001). Για τις στατιστικές αναλύσεις χρησιμοποιήσαμε το στατιστικό πακέτο SPSS και τα επιπρόσθετα προγράμματα PROCESS και AMOS. Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι η πλειοψηφία των γυναικών με καρκίνο του μαστού εμφάνιζε μετατραυματική ανάπτυξη άνω του μετρίου, ενώ μια περιορισμένη ομάδα γυναικών βρισκόταν σε αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση μετατραυματικής διαταραχής στρες και προβλημάτων προσαρμογής. Οι σημαντικότεροι παράγοντες που σχετίζονταν με αυξημένα επίπεδα μετατραυματικής ανάπτυξης ήταν η γνωστική αντανάκλαση (ως εποικοδομητική γνωστική επεξεργασία), οι θρησκευτικές στρατηγικές αντιμετώπισης και η θετική αναπλαισίωση. Υψηλότερα επίπεδα μετατραυματικού στρες και χαμηλότερα επίπεδα ψυχοκοινωνικής προσαρμογής στον καρκίνο του μαστού σχετίζονταν με χαμηλή αισιοδοξία, περισσότερους κοινωνικούς περιορισμούς, μεγαλύτερη χρήση μη εποικοδομητικής γνωστικής επεξεργασίας (αρνητικός γνωστικός μηρυκασμός) και αποφευκτικές στρατηγικές αντιμετώπισης. Ο αρνητικός γνωστικός μηρυκασμός βρέθηκε να σχετίζεται με θετικό πρόσημο με την μετατρυματική ανάπτυξη όταν οι κοινωνικοί περιορισμοί ήταν σε χαμηλό ή μέτριο επίπεδο. Επίσης, όταν η σχέση του αρνητικού γνωστικού μηρυκασμού με την μετατραυματική ανάπτυξη διαμεσολαβείται από το μετατραυματικό στρες, τότε η επίδραση του αρνητικού γνωστικού μηρυκασμού στην μετατραυματική ανάπτυξη είναι αρνητική. Υψηλότερα επίπεδα μετατραυματικού στρες βρέθηκαν να σχετίζονται με χαμηλότερα επίπεδα μετατραυματικής ανάπτυξης. Τέλος, το συνθετικό μοντέλο της μετατραυματικής ανάπτυξης με την ψυχοκοινωνική προσαρμογή στην ασθένεια πρότεινε ότι οι δύο αυτές έννοιες δεν σχετίζονται μεταξύ τους. Τα ερευνητικά ευρήματα και η ερμηνεία τους αξιοποιούνται στο πλαίσιο σχεδιασμού και εφαρμογής ψυχοθεραπευτικών παρεμβάσεων που θα στοχεύουν στην αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνου εμφάνισης μετατραυματικού στρες και την παράλληλη ενίσχυση της μετατραυματικής ανάπτυξης σε γυναίκες που έχουν διαγνωσθεί με καρκίνο του μαστού.