The Point Merge System (PMS) is one of the approaches that offer systematic sequencing in terminal maneuver area (TMA) which was developed at the EUROCONTROL Experimental Centre in 2006. The Parallel-Point Merge System (P-PMS) is used in TMAs with high air traffic density as a combination of two PMSs with opposite directions. However, it is difficult to optimize arrival sequences in such a system because of the additional separation requirements at common points as well as at merge points. Additionally, it is important to operate at maximum efficiency with parallel runway systems when using the runway reassignment process. Reassigning arriving/departing aircraft to a different runway, however, can significantly affect delays and fuel consumption depending on the difference in taxi-in/out times. This effect is overlooked in most aircraft sequencing and scheduling optimization studies with PMS. This study proposes single and multi-objective programming models for a TMA with P-PMS to minimize total fuel consumption, total flight time, and total delay including taxi-in/out times. The models were implemented on the current layout of Istanbul Airport having two PMS with two merge points, three common points, and five parallel runways. The considered traffic scenarios included both dependent and independent runway operations for mixed arrival–departure sequences. The results revealed that arrival–departure sequencing considering taxi-in/out times resulted in shorter delays up to 77.5% and low level of fuel consumption up to 8.7%.

No abstract

No abstract

No abstract

Purpose This study aims to evaluate the performance of the most popular multi-objective programming scalarization methods in the literature for the aircraft sequencing and scheduling problem (ASSP). These methods are the weighted sum method, weighted goal programming, the ε-constraint method, the elastic constraint method, weighted Tchebycheff and augmented weighted Tchebycheff. Design/methodology/approach First, the ASSP for a single runway case was modeled using mixed-integer programming considering the safety and operational constraints and the objectives of the minimization of total delay and total flight time for a sample airport. The objectives were then combined by using the multi-objective programming scalarization methods and various expected times of arrival–departure samples were run for the mathematical models. Finally, the methods were evaluated in terms of the number of nondominated solutions, superior nondominated solution and the average solution time using the Measurement of Alternatives and Ranking according to Compromise Solution method, which is a popular multi-criteria decision-making method. Findings Augmented Weighted Tchebycheff was found to be the most effective approach to ASSP in terms of the evaluation criteria followed by Weighted Tchebycheff and then weighted sum method. Practical implications The methodology presented in this study could provide more efficient air traffic management in terminal maneuvering areas when multiple objectives need to be optimized. Originality/value Although there are studies including the comparison of several scalarization methods for other problems, the comparison of the methods for ASSP has not yet been handled in the literature. As there are several stakeholders in the air traffic system, ASSP includes several objectives, and as a result, this problem can benefit from analyses using this comparison.

No abstract

İnsan Faktörleri Analiz ve Sınıflandırma Sistemi (HFACS) 2000 yılında Shappell ve Wiegman tarafından tanıtılmıştır. Temeli Reason'un İsviçre Peyniri Modeline dayanan HFACS insan faktörlerini 4 seviye hata ile tanımlar; emniyetsiz davranışlar (seviye-1), emniyetsiz davranışlara zemin hazırlayan koşullar (seviye-2), emniyetsiz yönetim (seviye-3), örgütsel etkiler (seviye-4). Bu sistem ilk olarak Amerikan Deniz Kuvvetleri için veri toplama ve analiz aracı olarak geliştirilmiştir. Günümüzde HFACS'in sivil ve askeri alanda birçok uygulaması mevcuttur. İnsan faktörlerinden kaynaklannan kaza ve olayların veri toplama sürecinin kalitesini ve niceliğini artırırken veri odaklı araştırma stratejilerinin verimini de artıran HFACS literatürde en yaygın kullanılan kaza analiz aracıdır. Bu çalışmada HFACS içerisinde bulunan insan hatası seviyelerinin detaylı anlatımı yapılmıştır. Bununla birlikte HFACS'in havacılık literatüründe ve diğer sektörlerdeki yaygın kullanımı araştırılmıştır. Son olarak HFACS'in havacılık uygulamaları, insan hatası ve emniyet yaklaşımları açısından değerlendirilmiştir.

Bu çalışmada gerçek zamanlı simülasyonlarda uçak sayısına ve hava sahası yapısına bağlı olarak tasarlanan dört farklı düzeydeki görev zorluğuna (kolay, orta, zor, çok zor) sahip senaryolardaki egzersizler boyunca, simülasyon eğitimini almış ve almamış (deneyimli-deneyimsiz) iki farklı grup üzerinde zihinsel iş yüklerinin çok boyutlu olarak incelenmesi için iki aşamalı bir deneysel süreç yürütülmüştür. Çalışmanın ilk aşamasında simülasyon öncesi katılımcıların reaksiyon süreleri FitLight Trainer sistemi kullanılarak üç farklı protokol üzerinden değerlendirilmiştir. Deneyimli ve deneyimsiz gruplar arasında reaksiyon süreleri bakımından anlamlı bir farklılık gözlenmemiştir. İkinci aşamada ise reaksiyon süreleri homojen olan bu grupların gerçek zamanlı simülasyon senaryolarında yaptıkları hata sayıları ve elde ettikleri performans skorları birbirleri ile kıyaslanmıştır. %90 güven seviyesinde deneyimli grup daha az hata yapmıştır. Ayrıca senaryoların farklı zorluk derecesinde olması hata sayılarında istatistiksel olarak farklılık yaratmıştır. Kolay-orta senaryolarda öğrenciler zor-çok zor senaryolara göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha az hata yapmışlardır. Bununla birlikte performans skorlarının senaryo zorluk derecelerine göre değişimleri incelenmiş ve performans skorları arasında anlamlı farklılık olduğu ortaya çıkmıştır (p-value=0,00 < 0,05). Kolay-orta senaryolarda zor-çok zor senaryolara göre öğrencilerin performans skorları anlamlı derecede yüksek çıkmıştır. Çalışma sonuçlarına göre hata sayıları ve performans skorlarının birbirini desteklediği görülmüştür. Senaryoların zorluk derecelerinin bilişsel iş yüküne (hata sayıları, performans skorları) etkisi olduğu söylenebilir.