Tissue Doppler echocardiography has the potential to accurately measure the different phases of the cardiac cycle which until now could only be determined invasively. It may provide a sensitive method for the assessment of changes in both cardiac contraction and relaxation in different clinical settings.

PurposeInteratrial block (IAB) frequently coexists with sinus node disease and is considered a risk factor of left atrial dysfunction, atrial arrhythmias, and heart failure development. Conventional right atrial appendage (RAA) pacing impairs intra- and interatrial conductions and consequently prolongs P wave duration. Biatrial (BiA) pacing helps correct IAB, but its advantageous influence remains controversial. The aim of the study was to compare the effects of BiA and RAA pacing on cardiac hemodynamics and serum concentrations of inflammatory markers and neuropeptides.MethodsTwenty-eight patients with IAB and preserved atrio-ventricular conduction treated with BiA pacing were studied. Standard invasive hemodynamic measurements were performed during BiA and RAA pacings. Furthermore, the influence of 1 week of BiA and RAA pacing on neuropeptides: atrial natriuretic peptide (ANP) and brain natriuretic peptide (BNP) and markers of inflammation: high sensitivity C-reactive protein (hs-CRP), interleukin 6 (IL-6), and neopterin was examined.ResultsBiA pacing resulted in significant increase of cardiac output (CO) and reduction of pulmonary capillary wedge pressure. We demonstrated significantly lower concentrations of ANP, hs-CRP, IL-6, and neopterin after 1 week of BiA in comparison to RAA pacing. BNP levels remained unchanged.ConclusionsBiA pacing in comparison to RAA pacing improves hemodynamic performance in patients with IAB and preserved atrio-ventricular conduction. BiA pacing is associated with reduction of ANP and markers of inflammation (hs-CRP, IL-6, and neopterin).

Background In contrast with the setting of acute myocardial infarction, there are limited data regarding the impact of diabetes mellitus on clinical outcomes in contemporary cohorts of patients with chronic coronary syndromes. We aimed to investigate the prevalence and prognostic impact of diabetes according to geographical regions and ethnicity. Methods and results CLARIFY is an observational registry of patients with chronic coronary syndromes, enrolled across 45 countries in Europe, Asia, America, Middle East, Australia, and Africa in 2009–2010, and followed up yearly for 5 years. Chronic coronary syndromes were defined by ≥1 of the following criteria: prior myocardial infarction, evidence of coronary stenosis >50%, proven symptomatic myocardial ischaemia, or prior revascularization procedure. Among 32 694 patients, 9502 (29%) had diabetes, with a regional prevalence ranging from below 20% in Northern Europe to ∼60% in the Gulf countries. In a multivariable-adjusted Cox proportional hazards model, diabetes was associated with increased risks for the primary outcome (cardiovascular death, myocardial infarction, or stroke) with an adjusted hazard ratio of 1.28 (95% confidence interval 1.18, 1.39) and for all secondary outcomes (all-cause and cardiovascular mortality, myocardial infarction, stroke, heart failure, and coronary revascularization). Differences on outcomes according to geography and ethnicity were modest. Conclusion In patients with chronic coronary syndromes, diabetes is independently associated with mortality and cardiovascular events, including heart failure, which is not accounted by demographics, prior medical history, left ventricular ejection fraction, or use of secondary prevention medication. This is observed across multiple geographic regions and ethnicities, despite marked disparities in the prevalence of diabetes. ClinicalTrials identifier ISRCTN43070564

Praca wpłynęła 01.12.2009, przyjęta do druku 25.01.2010. Opis przypadku/Case report WstępZawał serca u młodych ludzi jest chorobą rzadką. Tylko 10% zawałów stanowią zawały u pacjentów poniżej 45. roku życia. Najczęstszą przyczyną, podobnie jak u osób starszych, jest miażdżyca tętnic wieńcowych. W 20% przypadków nie stwierdza się jednak zmian miażdżycowych w koronarografii i bierze się pod uwagę inne mechanizmy zawału, takie jak: wrodzone anomalie naczyń wieńcowych (ektopowe odejście tętnic lub ich atypowy przebieg, mostki mięśniowe), nadkrzepliwość (wrodzone zaburzenia krzepliwości, choroby układowe), zapalenia naczyń wieńco-wych (kolagenozy), zator tętnic wieńcowych (zapalenie wsierdzia, przetrwały otwór owalny) oraz ich kurcz (pod wpływem kokainy lub amfetaminy) [1].Wzrost spożycia narkotyków, szczególnie przez młodych ludzi, zmusza do rozpatrywania ich jako potencjalnego czynnika sprawczego ostrych zespołów wieńcowych w tej grupie wiekowej.3,4-metylenodioksymetamfetamina (MDMA -ecstasy) jest pochodną amfetaminy. Powoduje wzrost poziomu epinefryny, serotoniny i dopaminy w centralnym układzie nerwowym, a co za tym idzie, ich niepożądane działania na układ krążenia -kurcz naczyń wieńcowych, nasilenie agregacji płytek krwi oraz tachyarytmie [2,3]. Narkotyk przyjmowany długotrwale powoduje przyspieszenie procesu miażdżycy oraz przerost lewej komory serca.Zawał po zażyciu ecstasy w większości przypadków spowodowany jest przez kurcz naczynia wieńcowego, który inicjuje sekwencję zdarzeń prowadzącą do zamknięcia tętnicy. Ryzyko zgonu pacjenta, który zostanie dowieziony żywy do szpitala, jest bardzo małe, jednak wzrasta 18-25-krotnie w przypadku jednoczesnego zażywania alkoholu [2].Leczenie odbiega od standardowego, a badanie angiograficzne ma ogromny wpływ na jego wybór. U większości pacjentów z zawałami wywołanymi przez spożycie amfetaminy lub jej pochodnych koronarografia wykazywała brak zmian patologicznych w naczyniach wieńcowych. Bardzo rzadko stwierdzano istnienie skrzepliny w tętnicy wieńcowej.Leczenie farmakologiczne obejmuje podawanie leków przeciwpłytkowych, antagonistów kanału wapniowego, azotanów, benzodiazepin. W bardzo rzadkich przypadkach -stwierdzenia okluzji lub krytycznego zwężenia naczynia -konieczne jest wykonanie angioplastyki. Opis przypadkuMężczyzna 20-letni, student, został przyjęty na oddział kardiologii po incydencie nagłego zatrzymania krążenia w mechanizmie migotania komór w pokoju akademickim, stwierdzonym przez zespół pogotowia ratunkowego. Do czasu przybycia karetki chory przez kilkanaście minut był reanimowany przez kolegów (masaż zewnętrz-ny serca, sztuczne oddychanie metodą usta-usta). Przy przyjęciu do szpitala pacjent był w stanie bardzo ciężkim, głęboko nieprzytomny (3 pkt w skali Glasgow), areaktywny, wiotki, źrenice nieco poszerzone, leniwie reagujące na światło, bez odruchu rogówkowego, zaintubowany, na

Coronary artery fistulae (CAF) are anomalies related to coronary artery abnormaltermination. This is a very rare congenital malformation accounting for about 0.2-0.4% of congenital cardiac anomalies, but in some patients it can be haemodynamically important. Single-photon emission computed tomography or positron emission tomography myocardial perfusion imaging (MPI) using radioactive agents is widely used in clinical practice for cardiac ischaemia detection as a very sensitive and non-invasive tool.We are going to present 2 patients with bilateral CAFs to the pulmonary trunk without signs of the rest or stress ischaemia in MPI. (Folia Morphol 2014; 73, 4: 514-520)