No abstract

Maternal obezite önemli bir halk sağlığı problemidir ve üreme dönemindeki kadın yaş grubunda sıklıkla görülmektedir. Bu çalışmada maternal obezitenin prenatal bağlanma üzerine etkisi araştırılmıştır. Gereç ve yöntem: Tanımlayıcı ve kesitsel tipteki çalışmaya son trimestırda olan 400 gebe kadın alınmıştır. Veriler Konya'da bir kadın-doğum ve çocuk hastanesine başvuran gebelerden 14 Kasım 2016 ile 23 Ocak 2017 tarihleri arasında toplanmıştır. Veri toplama aracı olarak gebelerin sosyo-demografik ve obstetrik özelliklerini içeren anket formu ve Prenatal Bağlanma Envanteri kullanılmıştır. İstatistiksel analizlerde ortalama, standart sapma, yüzde, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), iki ortalama arasındaki farkın önemlilik testi (independent sample t test) kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan gebelerin yaş ortalaması 28,41±6,23'dür. Gebelerin %63,3'ünün eğitim durumu ilkokul ve altıdır, %83'ü çalışmamaktadır ve %76'sı gebeliği istemiştir. Gebelerin Beden Kitle İndeks ortalaması 28,14±3,63, Prenatal Bağlanma Envanteri puan ortalaması ise 61,24±0,49'dur. Obez gebelerin Prenatal Bağlanma Envanteri puan ortalaması, normal ve pre-obez gebelere göre anlamlı düzeyde olacak şekilde daha düşük bulunmuştur (p<0,001). Sonuç: Maternal obezite prenatal bağlanma için bir risk faktörüdür ve prenatal bağlanma düzeyini düşürmektedir. Doğum öncesi dönemde ebe ve hemşireler; bakım verdikleri gebelerde maternal obezite konusunda dikkatli olmalı, risk faktörlerinin erken dönemde tespit ederek gerekli beslenme eğitimi vermeli ve gerekirse onları bir uzmana yönlendirmelidirler.

Objectives This study was conducted to determine refugee women's attitudes towards family planning and related factors. Design and Sample Designed in descriptive and cross‐sectional type, the study involved 555 voluntary Syrian refugee women in Turkey. Measures A questionnaire and the Family Planning Attitude Scale (FPAS) were used. Independent Sample T test, ANOVA test, and Pearson's correlation analysis were used for data analysis. Results A significant association was found between the average FPAS scores with educational status, income level, social security, use of FP methods, spousal support for FP, and training for FP in Syria. Conclusions It was determined that the attitudes of women towards family planning were at the medium level, nearly half of them used a kind of family planning and received its training, and that their attitudes towards family planning were affected by their and their husband's educational level, their income level, the availability of social security, the type of family planning, the utilization of family planning, and spousal support. Based on our study findings, refugee women and their partners/husbands should be informed on FP and their attitudes towards and the barriers against FP should be investigated by further studies.

No abstract

No abstract

Sexual violence, a public health problem, can be seen in all societies and among individuals from all levels of educational background. It is important to be aware of the social and individual factors associated with sexual violence to prevent and fight sexual violence. In this study, it was aimed to determine the associations between sexual violence and women’s sexual attitudes, sexual self-consciousness, and sexual self-efficacy. This is a descriptive study. The data were collected from 469 women admitted to three family health centers in Turkey between May and September 2018. Data were collected using a data collection form and three scales (the Sexual Self-Consciousness Scale, the Sexual Self-efficacy Scale, and the Hendrick Brief Sexual Attitudes Scale). The data were analyzed using descriptive statistics as well as the independent-sample t test and logistic regression analysis. It was found that 37.7% of the women were exposed to sexual violence. The most frequent response of the women against sexual violence was “crying” with 61%. The first reason why the women maintained the marriage despite sexual violence was to avoid their children growing up without a father (43.3%). There was a statistically significant difference between sexual violence and sexual embarrassment, sexual self-focus, sexual self-consciousness, and sexual self-efficacy scores of the women ( p < .001). No significant difference between the means of the women’s sexual attitude scores and their sexual violence experiences was observed ( p = .526). There was an association between sexual violence and sexual self-efficacy ( p = .036; odds ratio [OR] = 1.030, 95% confidence interval [CI] = [1.002, 1.059]). Health professionals may provide sexuality education programs at family health centers, especially for couples preparing for marriage to increase sexual efficacy. Moreover, education may be provided identifying sexual violence acts in marriage and informative awareness programs may be offered regarding sexual violence.

ÖzAmaç: Çalışmamızın amacı, hemşirelik bölümü öğrencilerinin toplumsal cinsiyet rolleri ile kadına yönelik şiddete ilişkin tutumlarını incelemektir.Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı türde olan çalışma, hemşirelik bölümünde toplam 618 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. Veriler Şubat-Mayıs 2018 tarihleri arasında veri toplama formu, Kadına Yönelik Şiddete İlişkin Tutum Ölçeği (ŞİTÖ) ve Toplumsal Cinsiyet Rolleri Tutum Ölçeği (TCRTÖ) ile toplanmıştır.Bulgular: Öğrencilerin yaş ortancası 20 (min-max= 17-36), TCRTÖ puan ortancası 150 (min-max= 61-190), ŞİTÖ puan ortancası 33.5 (min-max= 19-93)' dir. Öğrencilerin %51.8'i hayatlarında en az bir defa kadına yönelik şiddete tanık olmuş, %21.4'ü ise şiddete maruz kalmıştır. Öğrencilerin %6.5'i ders içeriği olarak kadına yönelik şiddet hakkında eğitim aldığını belirtirken, %80.3'ü ders müfredatlarına kadına yönelik şiddet dersinin eklenmesini istemektedir. Cinsiyet, yaşanılan yer, aile tipi, şiddete tanık olma ve şiddet eğitimi alma değişkenleri ile ŞİTÖ puan ortancası arasında (p<0.05), cinsiyet ile de TCRTÖ puan ortancası arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmıştır (p<0.05). Öğrencilerin TCRTÖ ve ŞİTÖ puan ortancaları arasında orta düzeyde güçlü (rs= -0.68), anlamlı ve negatif yönlü bir korelasyon saptanmıştır (p<0.05).Sonuç: Çalışma bulgularımıza göre öğrencilerin toplumsal cinsiyete yönelik tutumları eşitlikçi düzeye yaklaştıkça kadına yönelik şiddete karşı tutumları daha olumsuz olmaktadır. Kadına yönelik şiddet eğitiminin hemşirelere üniversite eğitimleri sırasında verilmesi ve toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin eğitim programlarının yapılması önerilebilir.

No abstract