No abstract

Chickpea (Cicer arietinum L.) is the third most important legumes after beans and peas in the world. Turkey is one of the main chickpea producing countries but the yield is not within the expected quantity considering cultivated area. Breeding chickpea varieties requires well-characterized wild Cicer spp progenitors including C. reticulatum, C. echinospermum, C. bijugum and C. pinnatifidum that exhibit sympatric distribution in the Southeastern Anatolia region of Turkey. This study contributes to the identification of similarities and differences among wild and cultivated Cicer spp. ecotypes using DNA marker systems and biochemical parameters. RAPD and ISSR markers revealed four groups and separated C pinnatifidum ecotypes as a single population. Wild Cicer spp and cultivated chickpea species exhibited significant variations for their oil, protein, starch, cellulose, fructose and sucrose content. Furthermore, the cultivated chickpea genotypes had higher content of fat, starch and sucrose than those of the wild progenitors whereas wild Cicer spp ecotypes possessed higher values for cellulose, fructose and glucose than cultivated chickpea genotypes.

This study aimed to identfy chemical composition, ruminal degradation characeristics and metabolizable energy (ME) content of five different chickpea line and a check cultivar's straw using nylon bag technique. Feed samples were incubated as three replicates of each fistulated Holstein heifer for 0, 8, 12, 24, 36, 48, 72 and 96 h. Degradation characteristics of dry matter (DM) and neutral detergent fiber (NDF) in rumen were determined by using this mathematical expression D=a+b(1-e -ct ). Crude protein (CP), acid detergent fiber (ADF), neutral detergent fiber (NDF), and ash contents of straw were ranged from 5.61 to 7.42%, 51.33 to 56.0%, 63.67 to 67.0%, and 8.0 to 9.0% respectively. Besides Rapidly soluble fraction (a), potantial degradability (a+b) and effective dry matter degradability (ED DM ) were ranged from 17.86 to 21.41, 54.40 to 59.43, 49.65 to 54.91% respectively. Estimated ME of chickpea entries straw were ranged from 5.96 to 7.37 MJ/kg. Metabolizable energy content of control chickpea cultivar was significantly higher than the other chickpea straw of lines. The research values of ME revealed that significant differences were determined among the lines in terms of energy content. In addition to, a strong relationship between straw NDF level and ME content were determined. Keywords IntroductionStraw is very important by-products from legume and cereal crops (López, 2005). After harvesting cereal and legume crops, a lot of biomass remains in the field. These residues are known an agricultural waste. Chickpea straw is produced, about 120.267 ton each year in Turkey (Anonymous, 2011). This plant remains left after harvesting of chickpea very important material with valuable nutritive value compared with similar straw from cereals crops (Ramalho et al., 1990). After chickpea grain threshing, large amounts of straw usually equal to more than the seed yield remain.Chickpea straw generally contains more protein, greater energy and lower cell wall contents than that of cereal straws (Aghajanzadeh et al., 2012;Kafilzadeh, 2012). Cell-wall of straw becomes mostly carbohydrates which is the most important fragment of by-products. Carbohydrates are essential for microbial digestion in the rumen so that by-products of crops are very important role in ruminant feeding (Bruno-Soares et al., 2000). Ørskov et al., (1992) and Shem et al., (1995) reported that degradation characteristics of by-product in the rumen would supply an advantage to put to good use of their nutritious value recently. Besides, cereal straw generally contains less protein and metabolizable energy but higher neutral detergent fibre (NDF) concentrations than Chickpea straw. As a result of this situation chickpea straw has about 10 and 42% higher rumen degradability and Dry matter (DM) digestibility than cereal straws, respectively. Furthermore (Bampidis et al., 2011;Kafilzadeh, 2012) reported that digestible energy and metabolizable energy content of chickpea straw were 8.3 and 7.7 MJ/kg DM and Bruno-Soares et al., (2000) found that acid deter...

Urfa ekolojik koşullarında bazı nohut hat ve çeşitlerinin tarımsal özelliklerinin belirlenmesi amacıyla 2014-2015 yıllarında yürütülen bu çalışma GAP Tarımsal Araştırma Enstitüsüne ait deneme arazilerinde yürütülmüştür. 20 tescilli nohut genotipi ve 3 kontrol çeşidi kullanılarak yürütülen çalışma tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Araştırmada nohut bitkisinde %50 çıkış sağlandıktan sonra çiçeklenmeye kadar geçen gün sayısı, bakla bağlama, çıkış sağlandıktan sonra kadar geçen gün sayısı ve vejetasyon süresi gibi fenolojik özellikler ile bitki boyu, ilk bakla yüksekliği, hasat olgunluğu, yüz tane ağırlığı, dekara verim gibi ağronomik özellikler incelenmiştir. Çalışma süresince nohut çeşitlerinin iklim koşullarına bağlı olarak Ascochyta solgunluk hastalığı kontrolleri de yapılmıştır. Araştırmada Urfa lokasyonunda tane verimi bakımından en yüksek değeri 202.32 kg/da ile Sezen Bey çeşidinden, en düşük tane verimini ise 117.58 kg/da ile Seçkin çeşidinden elde edilmiştir. Her iki yetiştirme sezonunda ortalama Protein analiz değerleri ise en yüksek Seçkin çeşidinden % 26.45, en düşük değer ise İnci-K çeşidinden % 21.66 değerleri elde edilmiştir.

ÖzBu çalışmada, 2017 yılında Adana koşullarında yetiştirilen nohut üretiminin enerji bilançosunun oluşturulması ve sera gazı (GHG) emisyonunun belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada kullanılan alet-makinelerin ekonomik ömürleri, iş başarısı, yakıt-yağ tüketimleri, makine ağırlıkları ile gübre, tohum miktarları gibi temel veriler, mevcuttaki yapılan ölçümlerden, yapılan diğer çalışmalardan, çeşitli kaynak ve kataloglardan temin edilmiştir. Yapılan değerlendirmeler sonucunda nohut üretiminde enerji çıktı/girdi oranı 1.82, özgül enerji değeri 9.99 MJ kg -1 , enerji üretkenliği 0.10 kgMJ -1 , net enerji verimi 8319.86 MJ ha -1 olarak hesaplanmıştır. Nohut üretiminde toplam enerji girdileri içerisinde en yüksek kullanım oranı % 35.59 ile yakıt-yağ enerjisinde olduğu bulunmuştur. Bunu sırasıyla % 24.63 ile gübre enerjisi, %23.49 ile tohum enerjisi, % 8.43 ile makine enerjisi, % 7.61 ile ilaç enerjisi ve % 0.24 ile insan enerjisi takip etmiştir. Nohut üretimi için toplam GHG emisyonu 1638.85 kgCO2-eşha -1 olarak hesaplanmıştır. Toplam GHG emisyonları içerisinde en yüksek pay tohuma (%60.52) aittir. Tohumu sırasıyla dizel yakıt tüketimi (%17.56), azotlu gübre kullanımı (%8.37), fosfatlı gübre kullanımı (%4.32), makine kullanımı (%3.69), fungusit kullanımı (%2.62), herbisit kullanımı (%2.47) ve insan işgücü (%0.46) takip etmiştir. Buna ilave olarak, nohut üretiminde GHG oranı 1.62 kgCO2-eşkg -1 olarak hesaplanmıştır.