No abstract

iPBS retrotransposon markers, in other words, inter-primer binding site markers based on retrotransposon, have been useful for the determination of genetic diversity in several plants. The study was evaluated by using 10 iPBS molecular markers the level of genetic diversity and genetic structure of alfalfa genotypes. A total of 280 alleles in 50 alfalfa genotypes (48 local genotypes and 2 commercial varieties) were obtained by 267 polymorphic markers with an average of 28 per locus, ranging from 9 to 41 alleles. The rate of polymorphism of the markers ranged from 86.36-100% with an average of 93.71%. The average number of polymorphic bands per marker was detected as 26.7. The mean PIC value and Dice's similarity were calculated between 0.14 and 0.50 respectively. The Results of UPGMA analysis, principal component analysis (PCA), and STRUCTURE demonstrated that the 50 alfalfa genotypes could be classi ed into 4 subpopulations, namely the Q1, Q2, Q3, and Q4. The Nei's genetic distance ranged from 0.0121 to 0.0359. iPBS markers and alfalfa genotypes used in this study may be used in studies of alfalfa breeding and germplasm conservation.

In this study, performance and yield and quality parameters according to standard soil conditions of four forage grass species (Cynodon dactylon, Chloris gayana, Agropyron elongatum and Festuca arundinacea) which have different tolerance levels for salinity and alkalinity were compared. In this respect, research was carried out in four locations (control, highly saline, highly alkali, highly saline-alkali) which have the same climatic conditions but different soil characteristics for three years between 2011 and 2013. The trial was set up according to a randomized complete block design split-split plot with 3 replications. The research was established in Saraçli and Aşagi Camurlu with an altitude of 820 m in East Igdir Plain. Agropyron elongatum demonstrated growth in all locations while Cynodon dactylon demonstrated growth in all locations except highly saline-alkali. On the other hand, Festuca arundinacea and Chloris gayana showed growth only in control and highly saline locations. According to the results of research, saline and alkali soils caused a decrease in dry matter yields, plant heights and leaf area index in Agropyron elongatum and Festuca arundinacea species. According to non-saline soil, salinity and alkalinity were resulted in an increase in crude protein ratio of Agropyron elongatum while it's were recorded in a decrease in crude protein ratio of Cynodon dactylon, Chloris gayana and Festuca arundinacea. On the other hand, while neutral detergent fiber of Cynodon dactylon increased, neutral detergent fiber of Chloris gayana, Agropyron elongatum and Festuca arundinacea in salinity and alkalinity soils.

ORCID ID (Yazar sırasına göre/By author order) 0000-0001-5968-3609 0000-0001-6826-9768 ** Bu çalışma birinci yazarın yüksek lisans tezinin bir bölümüdür.

Bu araştırma, Iğdır Üniversitesi Ziraat Fakültesi deneme alanında kıraç şartlarda yetiştirilen Selvi sirken (Atriplex nitens)'in ot verimi ve bazı verim özelliklerine ekim zamanları (Mart ortası, Mart sonu, Nisan başı ve Nisan ortası) ve hasat dönemlerinin (vejetatif dönem sonu, çiçeklenme başlangıcı ve tam çiçeklenme dönemi) etkilerinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Deneme 2019 ve 2020 yıllarında tesadüf bloklarında bölünmüş parseller deneme planına göre 3 tekerrürlü olarak kurulmuştur. Araştırmada Selvi sirkenin bitki boyu, dal sayısı, ana sap kalınlığı, sap oranı, yaprak oranı, yaş ot verimi, kuru ot oranı ve kuru ot verimi belirlenmiştir. Araştırmada incelenen tüm özelliklere yıl, ekim zamanları ve hasat dönemlerinin etkileri önemli olmuştur. Araştırmanın birinci yılında ana sap kalınlığı, sap oranı ve kuru ot oranı, ikinci yılında ise bitki boyu, dal sayısı, yaprak oranı, yaş ot verimi ve kuru ot verimi daha yüksek bulunmuştur. Selvi sirkenin ilk ekim zamanı olan Mart ortasında ekilmesi bitki boyu, dal sayısı, ana sap kalınlığı, yaş ot verimi ve kuru ot veriminde artışlara neden olduğu belirlenmiştir. Selvi sirkende hasat döneminin geciktirilmesiyle bitki boyu ve sap oranı artarken, yaprak oranında ise azalma olduğu belirlenmiştir. Selvi sirken çiçeklenme döneminde hasat edilmesi durumunda ana sap kalınlığı, yaş ot verimi, kuru ot oranı ve kuru ot verimi daha yüksek olmuştur. Yıl, ekim zamanı ve biçim dönemlerine göre yaş ot verimi 3146.3 ile 9989.3 kg /da, kuru ot verimi ise 920.4 ile 3602.4 kg/da arasında değişmiştir. Sonuç olarak bölge kuru şartlarında Selvi sirken'in Mart ortasında ekimlerinin yapılması ve çiçeklenme başlangıcı döneminde hasat edilmesi durumunda daha yüksek yaş ve kuru ot alınacağı belirlenmiştir.