Objective: The aim of this study was to investigate the effect of allicin on wound healing in an experimental diabetes model. Method: In this randomised controlled study, 50 Wistar albino rats (25 females, 25 males) each weighing 200–300g were used. To develop the diabetes model, 30 rats were induced with 50mg/kg streptozotocin (STZ); 20 rats were not induced in order to compare diabetic and nondiabetic rats. The diabetic rats were divided into three groups, according to dressing material used (allicin, physiological serum and control, where no dressing was used), and the nondiabetic rats were divided into two groups (allicin and control, where no dressing was used). The wound area was calculated and recorded on days 0, 7, 14 and 21. In addition, biopsies were taken from the wound area on days 0, 7, 14 and 21 and used for microscopic examination. Day 0 was used as a reference to calculate wound healing percentage. Results: On days 7 and 14, there were statistically significant differences between groups. Wound surface areas were smaller in the allicin group than in other groups on days 7 and 14. There were no statistically significant differences between the groups on day 21. In addition, it was determined that neutrophil, mononuclear cell, intraepithelial oedema and dermal oedema density were lower and fibroblast, angiogenesis and collagen density were higher in the allicin groups on days 7 and 14. Conclusion: In this study, allicin was found to be potentially effective on wound healing. Future research should be conducted in order to clarify how it affects wound healing.

No abstract

Objective: The aim of this research was to comprehensively evaluate the infection prevention and control practices of the ambulance service. Methods: This cross section survey was carried out in Izmir between June and September 2010. The study sample consisted of 213 ambulance service workers and all the emergency and rescue station buildings and ambulances. A questionnaire and two check-list forms were used as a means of data collection. Results: According to the employees' responses, an average of 25 (24.86±4.09) of 40 items of infection prevention and control criteria that are required to be met for the ambulance service were met, while 15 were not. In the observations, it was found that the infection prevention and control criteria for ambulances were met at an average of 32.96±5.22 out of 40. It was found that 33 out of 50 items of the criteria for infection prevention and control in ambulances were met while 17 were not. According to observations, an average of 6 (5.88±1.52) of 17 items of infection prevention and control criteria for emergency and rescue station buildings, were met while 11 were not. Conclusion: The questionnaire responses given by the ambulance personnel and observations made by the researchers in the ambulances and emergency and rescue station buildings suggest that the criteria set for infection prevention and control practices were not met at a satisfactory level, which meant the infection prevention and control practices were not sufficient. It is advised that an IPC guideline should be prepared to include standards and procedures to be followed by ambulance service personnel.Keywords: Emergency medical service; ambulance; ambulance; infection prevention and control practices; decontamination. Akbıyık, A., Esen Türeyen, A., & Özinel, M. A. (2017). The infection prevention and control practices of the ambulance service. Journal of Human Sciences, 14(2), 1225Sciences, 14(2), -1241.3943 IntroductionToday, infection prevention and control (IPC) practices recognized as a quality standard in healthcare institutions are more hospital-based. On the other hand, IPC practices in pre-hospital emergency medical service (EMS) also known as the ambulance service (AS), which is one of the healthcare institutions, have been ignored (Alves and Bissell 2008; Noh et al. 2011a;Ro et al. 2012).As in all health institutions, three components of the AS -the healthcare worker, the patient and the unit where the patient is transported -carry a risk of transmission of infectious agents. AS staff are a high risk group because of working condition such as the obligation to perform medical procedures while the ambulance is moving, lack of knowledge of the patient's disease history (Porter/patient HBV, HCV, HIV etc.), intervention in traumatic injuries, having to carry out a medical intervention in a confined space or a dark environment, and limited time for decontamination of the contaminated medical equipment and patient's cabin (Becker et al. 2003;Boal, Hales, and Ross 2005; Gershon et al. 1985;Hochr...

No abstract

Demans küresel olarak yaşlanan nüfus ve yaşam beklentisinin artması ile giderek sıklığı artan bir hastalıktır. Demansı olan bireylere yönelik tedavi, bakım, müdahale ve destek için; kültürü de içine alan holistik bakım sağlanması gerekmektedir. Bireyin içinde bulunduğu sosyokültürel faktörlerin grup ve bireysel davranışı etkileyen sembolleri, inançları ve gelenekleri içeren geniş bir kültür kavramsallaştırmasını kapsaması gerekmektedir. Bundan dolayı, demansı olan bir bireyin kişiliğini desteklerken de bu unsurları anlamak çok önemlidir. Hasta J.E.’nin inancı olan Budizm, dünyada fazla sayıda üyesi olan inanışlardan birisidir. Kültürlerarası hemşirelik bakım anlayışına göre; hemşirenin uygulayacağı bakım girişimlerini bakım verdiği hastanın inanışına ve kültürüne uygun olarak uyarlaması gerekmektedir. Bu bağlamda incelenen bu olguda da hemşirelerin Budist hastaya bakım verirken, hastanın temel amacının vücudun hastalık nedeniyle bozulan yin/yang dengesini geri getirmek olduğunu anlamaları gerekmektedir. Yapılan incelemede, ulusal ve uluslararası literatürde demansı olan Budist bireylerde Leininger’ın Gündoğumu Modeli’ni kullanan herhangi bir araştırmaya rastlanmamıştır. Bu olgu sunumu, Leininger’ın Gündoğumu Modeli’ni demansı olan Budist bir kadın hastanın kültürel değerlendirilmesinin kullanımına örnek olarak yapılmıştır.

Çin’in Hubei eyaleti Wuhan şehrinde 31 Aralık 2019’da SARS-CoV-2 adlı virüsün yayılımı ile ortaya çıkan ve Covid-19 adı verilen salgın kısa zamanda ülkemiz de dahil tüm dünyayı etkisi altına alan bir pandemiye dönüşmüştür.Dünya Sağlık Örgütü’nün 17 Nisan 2021’deki verilerine göre; SARS-CoV-2 ile enfekte kişi sayısı 130 milyonu geçmiştir ve şimdiye kadar yaklaşık 3 milyon insan hayatını kaybetmiştir.Tüm dünyayı etkisi altına alan Covid-19 ile ilgili dünya genelinde pek çok araştırma yapılmasına rağmen, henüz pandemi durdurulamamıştır.Küresel salgının başlangıcından bu yana Covid-19 hastalarının etkin tedavisi için ilaç çalışmaları hızla sürdürülmesine, pandeminin yayılımını önlemek için koruyucu aşı oluşturma ile ilgili virolojik çalışmalar ve aşılama çalışmaları büyük bir çaba ile yürütülmesine rağmen pandemi hala ve hızla devam etmektedir.Bu bağlamda Covid-19’dan korunmanın tek yolu; aşıya ulaşıncaya kadar hatta aşı yapılsa bile rahatlığa ve rehavete kapılmadan pandeminin bireysel kontrolü ve yönetimidir.Maske kullanımı, sosyal mesafe, el temizliği, hijyen, bireysel izolasyon gibi kişisel koruyucu önlemler bu süreçteki bireysel pandemi yönetiminin temel bileşenleridir.Pandemi süreci başladığından bu yana neredeyse tüm medyada Covid-19’un etkin yönetimi için gerekli bireysel ve toplumsal korunma yöntemleri ile ilgili olarak virologlar, mikrobiyologlar ve enfeksiyon uzmanları kitle iletişim araçları ile toplumu bilgilendirmeyi amaçlamakta ve çabalamaktadır.Fakat tüm bu uyarı ve bilgilendirmelere rağmen, dünyadaki ve ülkemizdeki vaka sayıları ve ölüm oranlarındaki artış;Covid-19’un bireysel yönetiminin hala etkin olarak sağlanamadığını göstermektedir.Bilgi; istendik davranış değişikliği için gerekli fakat yeterli değildir. Edinilen doğru bilgileri davranışa dönüştürmek için kişilerin sosyolojik ve psikolojik birtakım faktörleri taşımaları gerekir.Bu faktörlerin başında otokontrol, sorumluluk ve empati yer almaktadır.

No abstract

No abstract