Violence in Contemporary Yemen: State, Society and Salafis

Bonnefoy, Laurent

doi:10.1111/j.1478-1913.2011.01359.x

Cited by 11 publications

(3 citation statements)

References 20 publications

(14 reference statements)

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Most serious scholars of Yemen understand that AQAP is socially complex and that there are multiple layers to its existence (Bonnefoy, 2011; Johnsen, 2013; Kendall, 2016). Some refer to the fact that ‘in Yemen it is widely held that [former President] Salih created or allowed AQAP to thrive in order to secure US economic and military aid’ (Clausen, 2017: 54), or refer to an apparent ‘tacit non-aggression pact’ between the regime and AQAP (Johnsen, 2013: 144, 181–186; Kendall, 2018: 2).…”

Section: Legible Al-qa’idamentioning

confidence: 99%

Making al-Qa’ida legible: Counter-terrorism and the reproduction of terrorism

Phillips

2019

European Journal of International Relations

View full text Add to dashboard Cite

Why did America’s counter-terrorism strategy in Yemen fail to contain al-Qa’ida in the Arabian Peninsula in the years prior to the Yemeni government’s collapse in 2015? Moreover, why did the US administration think that its strategy was successful? This article draws from field research in Yemen and a diverse array of other Yemeni sources to argue that the answer lies in the fact that there are two broad, but ultimately irreconcilable, ontologies of what al-Qa’ida in the Arabian Peninsula ‘really is’: one legible, organisationally rational and thus governable; and one not entirely so. I argue that by targeting tangible elements of al-Qa’ida in the Arabian Peninsula (such as its leaders, sources of revenue and bases) in partnership with the Yemeni state security apparatus, the strategy strengthened the group’s less coherent aspects. As a result, Western counter-terrorism practices target a stripped-down, synoptic version of the group while missing, even empowering, the shadowy appendage of state or hegemonic power that animates popular Yemeni discourses. This article is concerned with what al-Qa’ida in the Arabian Peninsula looks like when we prioritise Yemeni observations about how it emerged and is reproduced. I argue that seeing al-Qa’ida as at least partly illegible removes counter-terrorism’s obvious targets, making it more suited to quelling anxieties than actually preventing terrorism.

show abstract

Section: Legible Al-qa’idamentioning

confidence: 99%

Making al-Qa’ida legible: Counter-terrorism and the reproduction of terrorism

Phillips

2019

European Journal of International Relations

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Αντί να αντιμετωπίσει τη δυνητική απειλή, ο Σάλεχ όπως δήλωσε σε συνέντευξή του προτίμησε να σεβαστεί τον «πολιτικό πλουραλισμό της Υεμένης και να μη συγκρουστεί μαζί τους» 42 αλλά αντίθετα να τους ενσωματώσει στο πελατειακό σύστημα. Στην πραγματικότητα, βέβαια, η τοποθέτησή τους στον στρατό, την αστυνομία και γενικότερα την κρατική γραφειοκρατία (Bonnefoy, 2011(Bonnefoy, : 326-7 και 2010Boucek, 2009β: 12) Το ζήτημα των εσωτερικών προκλήσεων συνδέεται και με έναν επιπλέον λόγο που εξηγεί τη συμβιβαστική στάση του καθεστώτος: η επιθυμία να εκμεταλλευτεί τη μάχιμη εμπειρία τους και να τους χρησιμοποιήσει ως μονάδες κρούσης εναντίον των εσωτερικών εχθρών. Η πιο χαρακτηριστική και γνωστή περίπτωση είναι η συμβολή τους στη σύγκρουση με τις αποσχιστικές δυνάμεις της Νότιας Υεμένης πριν και κατά τη διάρκεια του σύντομου εμφυλίου του 1994 (Johnsen, 2006;Mudabish, 2006;Small Arms Survey, 2010: 3;Barfi, 2010α: 12;ICG, 2003: 11-2).…”

Section: η «φιλική» αντιεξέγερση της υεμένηςunclassified

“…Οι λόγοι εκτείνονται από τα πατριωτικά αισθήματα και το αίσθημα αδικίας αναφορικά με την οριοθέτηση των συνόρων ή τη διαφορά πλούτου μέχρι και την κακομεταχείριση που έχουν υποστεί ως εργάτες στην Σαουδική Αραβία. Έχει ιδιαίτερη σημασία ότι ακόμα και οι σαλάφι της χώρας που έχουν επηρεαστεί έντονα από τη Σαουδική Αραβία διατηρούν μια διφορούμενη στάση (Bonnefoy, 2011(Bonnefoy, : 337-344, 2008.…”

Section: η αντιεξέγερση της σαουδικής αραβίαςunclassified

Ανταρτοπόλεμος και διασυνοριακές βάσεις (Safe Haven)

Eleftheriadou¹,

Ελευθεριάδου²

View full text Add to dashboard Cite

Η διατριβή εξετάζει τα στρατηγικά πλεονεκτήματα που αποκομίζει ένας ένοπλος μη-κρατικός δρών όταν, στα πλαίσια μίας διεθνοποιημένης ασύμμετρης σύγκρουσης, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το υπό διεκδίκηση έδαφος και να μεταφέρει τις δραστηριότητές του εκτός της κυριαρχίας του κράτους που αντιμάχεται, σχηματίζοντας διασυνοριακή βάση. Η βασική υπόθεση της διατριβής είναι ότι το όφελος από τη βάση αποτελεί συνάρτηση της προστασίας που του παρέχει από την αντιεξέγερση, του ελέγχου που μπορεί να του ασκηθεί από το κράτος που του παρέχει τη διασυνοριακή βάση και κατά προέκταση την ελευθερία που έχει να αναπτύξει τις στρατηγικές του λειτουργίες και, τέλος, τις επικρατούσες αντικειμενικές συνθήκες, που διευκολύνουν ή δυσχεραίνουν αυτές τις λειτουργίες. Η μεταβλητή που καθορίζει τα παραπάνω στοιχεία είναι ο βαθμός κυριαρχίας που ασκείται στο περιβάλλον εδραίωσης της βάσης.Η υπόθεση αυτή διερευνάται μέσω περιπτωσιολογικής μελέτης στα πλαίσια της οποίας εξετάζονται τέσσερις περιπτώσεις που αντανακλούν τις τέσσερις «ιδεατές» διαβαθμίσεις της κυριαρχίας: το ΡΚΚ στη Συρία (ισχυρό κράτος), η AQAP στην Υεμένη (αδύναμο κράτος), η PLO στο Λίβανο (αποτυχημένο κράτος) και το σαλαφικό-τζιχαντικό κίνημα στο διαδίκτυο (εικονική βάση).Η περιπτωσιολογική έρευνα δείχνει ότι ενώ υφίσταται γραμμική σχέση στο επίπεδο της διασύνδεσης του βαθμού κυριαρχίας με τον έλεγχο επί της οργάνωσης, η σχέση δεν είναι ούτε γραμμική ούτε σταθερή όσον αφορά τις αντικειμενικές συνθήκες που προσφέρει το περιβάλλον της βάσης και την προστασία από την αντιεξέγερση. Αντίθετα, η προστασία από τις δυνάμεις αντιεξέγερσης φαίνεται να κορυφώνεται στα δύο άκρα του συνεχούς, ενώ η επιρροή των συνθηκών ποικίλλει ανάλογα με τη στρατηγική διάσταση που εξετάζεται. Κατά συνέπεια, δεν υφίσταται ένα ιδανικό περιβάλλον εδραίωσης διασυνοριακής βάσης που δύναται να προσφέρει ταυτόχρονα υψηλά επίπεδα ασφάλειας, απόλυτη ελευθερία και ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη των στρατηγικών λειτουργιών ενός ένοπλου μη-κρατικού δρώντα. Εντούτοις, το περιβάλλον που προσφέρει τον βέλτιστο δυνατό συνδυασμό των τριών παραπάνω στοιχείων είναι το αδύναμο κράτος, στα πλαίσια του οποίου τα στοιχεία αυτά τείνουν να λαμβάνουν μέσες τιμές και φαίνεται να πληροί σε μεγαλύτερο βαθμό τις προϋποθέσεις ώστε να μπορέσει ο μη-κρατικός δρών να επιβιώσει και να επικρατήσει στην ασύμμετρη σύγκρουση έναντι του κρατικού του αντιπάλου.

show abstract

Understanding the Crisis in Yemen: Evaluating Competing Narratives

Clausen

2015

The International Spectator

View full text Add to dashboard Cite

Violence in Contemporary Yemen: State, Society and Salafis

Cited by 11 publications

References 20 publications

Making al-Qa’ida legible: Counter-terrorism and the reproduction of terrorism

Making al-Qa’ida legible: Counter-terrorism and the reproduction of terrorism

Ανταρτοπόλεμος και διασυνοριακές βάσεις (Safe Haven)

Understanding the Crisis in Yemen: Evaluating Competing Narratives

Contact Info

Product

Resources

About