Spinal Cord Injury Following Resection of Abdominal Aortic Aneurysm

Hara, Masauki

doi:10.1001/archsurg.1960.01290200063010

Cited by 25 publications

(2 citation statements)

References 6 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Acute spinal cord ]infarction largely localized to the conus medullaris has been reported only rarely, and we are not aware of previous reports of its occurrence without a definable underlying cause such as prolapse of an intervertebral disc, abdominal aortic surgery, or an abdominal aortic aneurysm. The first report in English of spinal cord infarction resulting from surgery for an abdominal aortic aneurysm included 1 patient with isolated involvenient of the sacral segments of the cord [9]. That patient had impaired sphincter function without sensory or nnotor abnormalities in the legs, although no comment was made about perianal sensation.…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Infarction of the conus medullaris

Anderson¹,

Willoughby

1987

Annals of Neurology

View full text Add to dashboard Cite

We describe 5 patients who presented with an acute cauda equina syndrome, which we believe was due to infarction of the conus medullaris. In 3 patients, the onset was spontaneous, and in 2 patients it was secondary to temporary occlusion of the distal aorta during medical manipulation. Pain in the buttocks and posterior thighs was a prominent initial symptom in the 3 patients with unprovoked attacks. The main clinical features were profound impairment of bowel and bladder function and of perianal and perineal sensation (S3 to S5 segments). There was sensory and motor impairment in the legs of variable extent, most marked in the S1 and S2 segments, but extending as high as L4 in 2 patients. In 1 patient, ischemic changes in the conus medullaris were confirmed post mortem. Ischemia confined to the caudal tip of the spinal cord is rare, and an underlying anomaly of the pattern of arterial supply is a likely predisposing factor. Four patients had partial return of function over a period of weeks.

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Infarction of the conus medullaris

Anderson¹,

Willoughby

1987

Annals of Neurology

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…(383) Δίδεται μεγάλη προσοχή στην αρτηρία του Adamkewicz σε σχέση με την ανάπτυξη παραπληγίας, κατόπιν χειρουργικής της κατώτερης αορτής. (384)(385)(386)(387)(388)(389) Επειδή ο βασικός μηχανισμός της παραπληγίας που σχετίζεται με τον αποκλεισμό της κατιούσης θωρακικής αορτής οφείλεται στην ισχαιμία και επαναιμάτωση της σπονδυλικής στήλης, η διάρκεια του αποκλεισμού είναι καθοριστική. Μελέτες προτείνουν ότι χρόνος αποκλεισμού λιγότερος των 30 λεπτών είναι συνήθως ασφαλής.…”

Section: γ σπονδυλική στήληunclassified

Συμβολή Στη Μελέτη Της Σχέσης Προ-Φλεγμονωδών-Αντιφλεγμονωδών Ιντερλευκινών Στην Ανεπάρκεια Πολλαπλών Οργάνων Μετά Από Μείζονα Αορτική Χειρουργική

Φασουλάκης¹

View full text Add to dashboard Cite

Η κλασική χειρουργική για υπονεφρικό ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής προσβάλει εξαιτίας της ισχαιμίας – επαναιμάτωσης, όλες τις δομές που τροφοδοτούνται από την κάτω μεσεντέριο αρτηρία, τις λαγόνιες και τις μηριαίες αρτηρίες.Πειραματικά η βλάβη από την ισχαιμία – επαναιμάτωση συνδέεται με υψηλά επίπεδα IL-1β και TNF-α που απελευθερώνονται από τα μακροφάγα σε απάντηση στην υποξία. Σε κλινικές μελέτες έχει γίνει συσχετισμός μεταξύ υψηλών επιπέδων κυτταροκινών και ανάπτυξης ARDS καθώς και ανεπάρκειας πολλαπλών οργάνων. Η προέλευση των υψηλών επιπέδων κυτταροκινών που ακολουθεί τη μείζονα αορτική χειρουργική δεν έχει εντελώς διαλευκανθεί, αλλά φαίνεται ότι η βλάβη από την επαναιμάτωση του γαστερεντερικού σωλήνα και η επακόλουθη ενδοτοξιναιμία παίζει σημαντικό ρόλο.Στη δική μας μελέτη μετρήθηκαν και οι κυτταροκίνες και οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου από τα κάτω άκρα, κατά τη διάρκεια κλασικής αποκατάστασης ανευρύσματος κοιλιακής αορτής. Στη μείζονα αυτή αορτική χειρουργική υπήρξε αύξηση και των ελευθέρων ριζών οξυγόνου και των προφλεγμονωδών ιντερλευκινών, IL-1β και TNF-α, καθώς και της αντιφλεγμονώδους ιντερλευκίνης, IL-10, σε όλες τις περιπτώσεις, εκτός δυο περιπτώσεων που εισήλθαν σε πολυοργανική ανεπάρκεια και νεφρική ανεπάρκεια αντίστοιχα και που στην πρώτη περίπτωση ο ασθενής κατέληξε. Η απάντηση των κυτταροκινών στη μείζονα αορτική χειρουργική είναι μάλλον πολυπαραγοντική, εμπλέκοντας πιθανώς και το εγχειρητικό τραύμα και τη βλάβη από την ισχαιμία – επαναιμάτωση. Τα δικά μας αποτελέσματα συνδέουν τη μειωμένη απάντηση των ιντερλευκινών κατά τη μείζονα αορτική χειρουργική με αρνητική πρόγνωση. Πάντως σύμφωνα με τα βιβλιογραφικά δεδομένα οι διάφοροι διαβιβαστές που απελευθερώονται κατά τη μείζονα αορτική χειρουργική, συμπεριλαμβανομένων των ιντερλευκινών, μπορούν να καλυτερεύσουν ή να χειροτερεύσουν τα αποτελέσματα της ισχαιμίας – επαναιμάτωσης. Χρειάζονται μεγάλες πολυκεντρικές μελέτες για την κατανόηση των παθοφυσιολογικών μηχανισμών που εμπλέκονται σ’ αυτές τις διαδικασίες, ώστε να προωθηθούν, ριζικά, καλά εστιασμένα και αποτελεσματικά μέτρα, για την πρόληψη και αντιμετώπιση των ομοιοστατικών δυσλειτουργιών, που συμβαίνουν κατά τη μείζονα αορτική χειρουργική. Χρειάζεται, επίσης, βελτιστοποίηση των ενδαγγειακών τεχνικών, δεδομένου του περιορισμένου εγχειρητικού τραύματος κατά την εκτέλεσή τους, καθώς και του ελάχιστου χρόνου ισχαιμίας.

show abstract