Psychosomatic breast and alexithymic breast: A Bionian psychosomatic perspective

Abstract

The author develops the concept of 'psychosomatic breast' in both clinical and theoretical terms, a concept developed by Bion (1962b) to account for a breast in charge of primary symbolization and of the psychosomatic integration of the infant's raw physiological, emotional and sensory experiences. As such, the psychosomatic breast is a prototype, a core in the mother endowed with the capacity for reverie insofar as the transformative function of the latter not only pertains to the primary symbolization of emotional life, but also to its secondary symbolization. The author contends that a primal failure in the transformation of such raw emotional and sensory experiences through the reverie of primary objects results in the incorporation of an 'alexithymic breast' - a kind of obstructive object that has become impervious to communication via projective identification and has been internalized as a source of psychic and physical breakdown. This early deficiency in parental reverie is experienced by the infant as a primitive disaster that establishes a point of fixation, a fault line in psychosomatic organization which the individual is likely to regress to, at a later stage, by developing physical illness. The author illustrates the dynamics and the economy of the conflict between psychosomatic and alexithymic breasts thanks to fragments from the analysis of a woman who developed cancer in the course of her psychoanalysis and was eventually cured.

Ψυχολογικά Και Σωματικά Συμπτώματα, Συμβολική Λειτουργία Και Ρύθμιση Του Συναισθήματος Σε Ασθενείς Με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας

“…Κατά τον Bion (1962Bion ( , 1967 (Magnerat, 2016). Το βρέφος αναπτυσσόμενο εσωτερικεύει και διανθίζει τη λειτουργία α. Η αλεξιθυμία αντανακλά ελλείμματα στη διεργασία αυτή καθώς το συναισθηματικό βίωμα και η φαντασίωση παραμένουν ως στοιχεία β με κίνδυνο να εκφορτιστούν στο σώμα επιβαρύνοντας τη λειτουργία του (Graham, 1988· Magnerat, 2016.…”

“…Υποστηρίζεται δε ότι η αποτυχία της δευτερογενούς συμβολοποίησης οδηγεί σε σωματοποιήσεις συμβολοποιήσιμες ενώ της πρωτογενούς σε σωματικές αποδιοργανώσεις και αποτελεί συνέπεια εμπλοκής με ένα πραγματικά ψυχικά νεκρό φροντιστικό αντικείμενο και όχι νεκρό ένεκα προβολών και φαντασιώσεων του υποκειμένου, κάτι που οδηγεί στο να μη γίνεται εν γένει ο κόσμος των αντικειμένων αντιληπτός ως ζωντανός (Magnerat, 2016). Συγκεκριμένα για την αλεξιθυμία, η Morgan-Jones ( 2009) εντοπίζει σημαντική την αδυναμία ψυχικής επεξεργασίας της επιθετικής ενόρμησης και του συναισθήματος μίσους, ώστε η καταστροφικότητα να στρέφεται προς το σώμα.…”