Psychological Distress and Depression in Patients with Chronic Kidney Disease

Abstract

Depressive disorders are 1.5–4 times more prevalent in medically ill patients than in the general population. Mood disorders can be regarded as the final common pathway developing from the interaction among multiple pathophysiological, psychological, and socioeconomic stressors that chronic illness imposes on the individual. Symptoms of clinical depression affect approximately 25% patients on hemodialysis and can be associated with low quality of life and increased mortality. The epidemiology of depressive disorders is less well studied in the renal transplant population. However, depression is a risk factor for poor outcomes, such as graft failure and death after renal transplantation. A high prevalence of severe psychological distress in patients with advanced CKD and its impact on CKD outcomes call for screening and intervention integrated in routine renal care. Preliminary data indicate that some of the selective serotonin reuptake inhibitor agents and time‐limited, manualized, structured psychotherapies can be safe and effective for treating depression in this population.

Mudanças na qualidade de vida após transplante renal e fatores relacionados

“…(24) The emotional aspects should be considered as important indicators of health and QoL in chronic kidney diseases patients, since the changes in lifestyle imposed by the disease, treatment and progression of symptoms might limit patients' daily activities and also cause negative effects on their perception of QoL. (22,(24)(25)(26) Other studies found that psychological factors tend to improve after transplantation. (21,25) Although the environment domain has presented the lowest scores compared to other QoL domains, it showed significant difference before and after transplantation indicating improvements in this aspect.…”

Organiczne zaburzenia urojeniowe u pacjentki po przeszczepie nerki – opis przypadku

“…od cech osobowości, sposobu funkcjonowania przedchorobowego, czynników kulturowych oraz wsparcia społecznego. W nielicznych opracowaniach na ten temat podkreśla się, że zaburzenia psychiczne u pacjentów po przeszczepie nerki są podobne jak u osób chorujących na przewlekłą niewydolność nerek, jednak przeważnie o mniejszym nasileniu [7]. Wymieniane są tutaj m.in.…”

“…Wymieniane są tutaj m.in. zaburzenia depresyjne, lękowe, psychotyczne, zachowania samobójcze, zaburzenia snu oraz dysfunkcje seksualne [7,8]. W piśmiennictwie podkreśla się fakt, iż wystąpienie depresji u biorcy przeszczepu nerki jest niezależnym czynnikiem ryzyka zwiększonej chorobowości, gorszego funkcjonowania przeszczepu, jego odrzucenia i konieczności powrotu do dializ, a także śmierci [9,10,11,12].…”

“…zmniejszenie autonomii i kontroli, strach przed możliwo-ścią odrzucenia przeszczepu w każdej chwili) oraz socjoekonomicznych (np. bezrobocie z powodu problemów chorobowych, mniejszy dochód) [7,8,13]. Nie bez znaczenia jest również wpływ leków immunosupresyjnych.…”

“…Zarówno inhibitory kalcyneuryny (cyklosporyna, takrolimus), glikokortykosteroidy (prednizon, prednizolon, metyloprednizolon), jak i mykofenolan mofetilu, które są powszechnie stosowane po przeszczepie nerki, mogą wywoływać depresję, a także inne zaburzenia psychiczne, w tym psychotyczne [8,14]. Istnienie tak dużych wzajemnych powiązań pomiędzy chorobami nerek a stanem psychicznym zapoczątkowało rozwój psychonefrologii [7].…”