Power struggles in the narration of the past through translation

Baydere, Hilal Öztürk

doi:10.29000/rumelide.606237

Cited by 3 publications

(1 citation statement)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Order By: Relevance

“…bkz. Alimen, 2019;Avcı Solmaz, 2020;Avşaroğlu ve Karadağ, 2019;Baydere, 2018;Çakmak, 2022;Gökduman, 2018;Karadağ, 2019;Öztürk Baydere, 2019;Sayın, 2019;Taş İlmek, 2020). Bu araştırmaların yanı sıra, Sündüz Öztürk Kasar "yayınlanmış̧ olduğu yerel dil bağlamında özgün eser olarak üretilmiş̧ ancak özünde zihinsel bir çeviri işleminin yer aldığı bir ürün" olarak tanımladığı bu olguyu "özde çeviri" olarak adlandırmıştır (2020, s. 3).…”

Section: Yöntemunclassified

“Yabanci Di̇lde Yaratim” Ve “Meti̇nsi̇z Geri̇ Çevi̇ri̇” Kavramlari Çerçevesi̇nde Bi̇r İnceleme

ALİMEN

2023

joh

View full text Add to dashboard Cite

YABANCI DİLDE YARATIM" VE "METİNSİZ GERİ ÇEVİRİ" KAVRAMLARI ÇERÇEVESİNDE BİR İNCELEMENilüfer ALİMEN 1 Öz Bu makalenin amacı, Dilek Doltaş 'ın Esaret Yılları 1920-1923 adlı kitabında yer alan "Yunanistan'daki Esir Yaşamın Kötü Hatıraları" adlı çeviri hatıratı Hongyin Wang'ın ilk kez 2009 yılında ortaya attığı "yabancı dilde yaratım" ve "metinsiz geri çeviri" kavramları çerçevesinde incelemektir. Söz konusu çeviriye kaynak oluşturan metin, Ahmet Mithat Aksüğür (Ahmed Mithad) adlı bir Türk subayı tarafından Fransızca kaleme alınmıştır: "De mauvais souvenirs de la vie captive en Grèce". Yazar, hatıratını savaş esansında esir düşmüş bir Türk olarak Batılılarla yaşadıklarını Batılılara anlatmak için özellikle Fransızca kaleme aldığını belirtmiştir. Metnin "Yunanistan'daki Esir Yaşamın Kötü Hatıraları" başlıklı Türkçe çevirisi Ayşe Banu Karadağ tarafından yapılmıştır; ancak çevirinin yer aldığı kitabın yazarı olarak Doltaş'ın "metin-içi malzemenin dağılımı ve dil kullanımıyla ilgili yer yer değişikliğe gittiği" vurgulanmıştır (2019, s. 96). Aslında bu metin Fransızcadan Türkçeye yapılmış bir çeviri olmaktan çok, Türkçeden Fransızcaya çevrilmiş bir metnin Türkçeye geri çevirisi olarak görülebilir. Bu nedenle makalede, Fransızca kaynak metin özde bir çeviri olarak Wang'ın "yabancı dilde yaratım"; Türkçe erek metin ise, kendi kültür kökenine dönüş olarak Wang'ın "metinsiz geri çeviri" kavramı çerçevesinde irdelenecektir. İrdelemede, Ahmed Mithad ve Karadağ'ın çevirmen, Doltaş'ın editör olarak aldıkları kararlar yanmetinsel öğeler olarak çeviriye eklenen dipnotlardan yola çıkılarak anılan kavramlar ışığında betimlenecektir. Betimlemede, sergilenen çevirmen/editör davranışlarının nedenleri ve nasılları, dönemin ideolojisi, metin türü ve yazar/çevirmen/editör otoritesi bağlamında açıklanmaya çalışılacaktır. Anahtar Kelimeler: Yabancı dilde yaratım, Metinsiz geri çeviri, Yazar/çevirmen/editör otoritesi, Çevirmen/editör davranışları, Yanmetin.

show abstract

Section: Yöntemunclassified

“Yabanci Di̇lde Yaratim” Ve “Meti̇nsi̇z Geri̇ Çevi̇ri̇” Kavramlari Çerçevesi̇nde Bi̇r İnceleme

ALİMEN

2023

joh

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

Intralingual (Re)translations of Foreign words and phrases in the texts translated into Ottoman Turkish

ÇEVİKTAY

Karadağ

2023

RumeliDE Dil Ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi

View full text Add to dashboard Cite

The Alphabet Reform of 1928 necessitated transcription/intralingual translation of works written in Ottoman Turkish in order to pass them to posterity. Reprints made in the new alphabet were soon to replace old books as the law only allowed book printing in Latin alphabet as of 1 January 1929. This intralingual translation activity has continued in full throttle until our day. At first, authors of the Ottoman period did intralingual (self) translations to continue their fame and remain readable in the Republic period. Similarly, the ageing words were simplified in intralingual translation efforts in the new era. However, there are translated works besides authored books to be transferred to the new alphabet. During intralingual translations of Ottoman translated works, the source text may contain lots of foreign words and/or phrases that are written as they are or as pronounced by the authors of the source texts. This may result in different renderings of the same foreign words by the translators. We find it important to problematize this subject as there is increased interest in our day on translated works by the Ottoman authors. This study aims to describe the strategies adopted by the translators, by examining how foreign words and phrases were rendered in the two transcriptions and/or intralingual translations of Ahmed Midhat Efendi’s Niza-i İlm ü Din – İslam ve Ulûm. The first intralingual translation of the Ottoman Turkish translated text was done by Mustafa Yıldırım in 2018. It was followed by Bünyamin Tan’s intralingual translation in 2021.

show abstract

Metinsiz Geri Çevirilerin Yan Metin Çevirisinde Çeviri Kararları ve Yöntemleri

Ilmek¹

2020

Çeviribilim Ve Uygulamaları Dergisi

View full text Add to dashboard Cite

This article intends to scrutinize various translation decisions of translators and editors in translating a text back to its culture through a case study of textless back translations of The Grande Turke Süleyman the Magnificent, Sultan of the Ottomans. It also makes an attempt to explore how the traditional distinction between domestication and foreignization translation methods might vary in these texts with a special reference to paratranslation. Paratranslation, coined as a term by a Translation and Paratranslation (T&P) research group at the University of Vigo, developed by Yuste Frías (2012, 2015) and already used in the research of translation studies for a while, is worthy of special attention for it enables to re-evaluate translation methods and re-emphasize how translation decisions might become diversified. The source text at the focal point of the study is considered to have a crucial place in Turkish history and culture for it narrates the tenth Sultan of the Ottoman Empire, Süleyman’s life from birth to death in detail. It was written by the English writer Fairfax Downey (1893-1990) in 1929 and translated into Turkish three times by different translators. The source text and textless back translations, known as a specific kind of back translation, have been analyzed comparatively in terms of paratranslation within the scope of this study since the texts included the addition of abundant paratextual elements. The findings have shown that paratranslations employed in the source texts’ repatriations allow to pinpoint different translation agents’ authorial or interventionist decisions in textless back translations. Additionally, the present study has witnessed that “re-domestication” as a more distinct translation method might be employed in different cases of translation such as textless back translations.

show abstract

Power struggles in the narration of the past through translation

Abstract: R u m e l i D E D i l v e E d e b i y a t A r a ş t ı r m a l a r ı D e r g i s i 2 0 1 9 . Ö 5 ( A ğ u s t o s ) / 4 0 1 Geçmişin çeviri yoluyla anlatısında güç mücadeleleri / H. Öztürk Baydere (401-412. s.)

Cited by 3 publications

References 0 publications

“Yabanci Di̇lde Yaratim” Ve “Meti̇nsi̇z Geri̇ Çevi̇ri̇” Kavramlari Çerçevesi̇nde Bi̇r İnceleme

“Yabanci Di̇lde Yaratim” Ve “Meti̇nsi̇z Geri̇ Çevi̇ri̇” Kavramlari Çerçevesi̇nde Bi̇r İnceleme

Intralingual (Re)translations of Foreign words and phrases in the texts translated into Ottoman Turkish

Metinsiz Geri Çevirilerin Yan Metin Çevirisinde Çeviri Kararları ve Yöntemleri

Contact Info

Product

Resources

About