Mevlânâ Celâleddîn Rûmî’ni̇n Ahlâk Öğreti̇si̇nde Mutluluk

Ayvaz, Muzaffer

doi:10.30561/sinopusd.434769

Sinop Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi

2018

DOI: 10.30561/sinopusd.434769

|View full text |Cite

Mevlânâ Celâleddîn Rûmî’ni̇n Ahlâk Öğreti̇si̇nde Mutluluk

Muzaffer Ayvaz¹

Abstract: Mevlânâ Celâleddîn Rumî'nin ahlak öğretisinde mutluluk konusunun ele alındığı bu çalışmada Mevlânâ'nın mutluluk kavramına yüklediği anlamların incelenmesi ve etik değerinin gösterilmesi hedeflenmiştir. Bu nedenle bu çalışmada daha çok literatür taraması ve temel kaynakların incelenmesine dayalı bir yöntem kullanılmıştır. Araştırma sonunda Hz. Mevlânâ'nın geçici bedensel hazlardan ziyade kalıcı ruhî hazlara dayalı dinî-tasavvufi yönü ağır basan bir "manevî mutluluk" anlayışı geliştirdiği görülmüştür. Onun, mutl… Show more

Help me understand this report

Search citation statements

Order By: Relevance

Paper Sections

Select...

Citation Types

Supporting

Mentioning

Contrasting

Year Published

2018

2024

Publication Types

Select...

Article3

Relationship

Self Cite0

Independent3

Authors

Journals

Cited by 3 publications

References 1 publication

Supporting

Mentioning

Contrasting

Order By: Relevance

Mevlânâ Celâleddîn Rûmî’ni̇n Ahlâk Öğreti̇si̇nde Mutluluk

Ayvaz¹

2018

Sinop Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi

View full text Add to dashboard Cite

Mevlânâ Celâleddîn Rumî'nin ahlak öğretisinde mutluluk konusunun ele alındığı bu çalışmada Mevlânâ'nın mutluluk kavramına yüklediği anlamların incelenmesi ve etik değerinin gösterilmesi hedeflenmiştir. Bu nedenle bu çalışmada daha çok literatür taraması ve temel kaynakların incelenmesine dayalı bir yöntem kullanılmıştır. Araştırma sonunda Hz. Mevlânâ'nın geçici bedensel hazlardan ziyade kalıcı ruhî hazlara dayalı dinî-tasavvufi yönü ağır basan bir "manevî mutluluk" anlayışı geliştirdiği görülmüştür. Onun, mutluluğu daha çok insanın Allah ile kurduğu psikolojik bir birlik bilinci içerisinde aradığı ve "gönül huzuru" veya "sükûn hâli" ile ifade ettiği sonucuna ulaşılmıştır.

show abstract

Mevlânâ Celâleddîn Rûmî’ni̇n Ahlâk Öğreti̇si̇nde Mutluluk

Ayvaz¹

2018

Sinop Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

Felsefe ve Sûfî Perspektiften Mutluluk Bilgeliği

Kiziler

ÖKSÜZOĞLU

2022

Sufiyye

View full text Add to dashboard Cite

İnsan, var olduğu ilk çağlardan bu yana kendisi için iyi bir yaşama ulaşmanın imkânını sorgulamıştır. Varoluşsal amacını bu “iyi” ile ilişkilendirmiş, iyiye ulaşmayı mutlu olmak hedefiyle birlikte değerlendirmiştir. Mutluluk insan temalı tüm disiplinlerde; eylem, bilgi ve ahlak örüntüsünü takip eder şekilde tartışılmıştır. Bu bağlamda mutluluk, ontolojik olarak insanın temel hedefleri arasında yer almıştır. Ancak bu husus her zaman aynı bilinç ve anlayışla sürdürülememiştir. Nitekim son dönemlerde özellikle de modern çağdan bu zamana insanın bu odak noktasını kaybettiği görülmekte, mutluluğun kavramsal tahlilinin yatay düzlemde ele alındığı ve öz anlamının daraltıldığı gözlemlenmektedir. Bu çalışmanın amacı, mutluluk anlayışında felsefe ve tasavvuf düşüncelerinin insan ve eylemleri ile ahlak arasındaki bağlantıya dikkat çekmek, disiplinler arası benzerlik ve farkları oraya koyarak insan yaşamının nihai amacı ve motivasyonu üzerine bir ufuk oluşturmaktır. Mutluluk gibi bir varoluşsal erdemin insanlık kadar uzun bir geçmişi ve genişliği dikkate alınarak konunun sınırlandırılması uygun görülmüştür. Bu sebeple insanlık ve düşünce tarihi açısından önemli birer değer kabul edilen filozof Aristoteles ve sûfî Mevlânâ’nın düşünceleri, çalışmanın temel unsurlarını oluşturmuştur. Düşünürlerin görüşleri içerik analizine tabi tutularak incelenmiş ve değerlendirilmiştir.

show abstract

In Pursuit of Truth: D̲j̲alāl Al-Dīn Rūmī's Conception of Happiness Within the Mathnawī-I Ma’nawī

Yalçınkaya

2024

Türk Kültürü Ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi

View full text Add to dashboard Cite

This article investigates the notion of happiness as presented in Mawlānā D̲j̲alāl al-Dīn Rūmī’s (d. 672/1273) Mathnawī-ī Ma’nawī, examining the intersection amid the scholarly discourse on the subject within the Sufi literature. Rather than a momentary sentiment, Rumi identifies happiness as the state of existence once experienced in the primordial realm. Having separated from the divine presence, the condition of human beings on earth would consist of pain and unhappiness. Since the worldly material is transitory, the happiness achieved through them is likewise. Therefore, Rumi encourages the individual to take a voluntary spiritual journey (sulūk) from the self (nafs) to the soul to be united with the divine (tawḥīd) to obtain celestial happiness once again, all while living in the terrestrial world (ʿālam al-s̲h̲ahāda)—the Mathnawī being a manual for the devotees on the path. This education provides an understanding for the individual of the nature of the objects, self-awareness, and divine enlightenment through the inner transformation of the self. Traversing through the stations and the states of the journey with the guidance of the spiritual master (murs̲h̲id), one purifies the ego (nafs) and eventually reaches the grade of contentment (riḍā). This stage signals the achievement of self-realization, wherein individuals grasp the divine spirit inherent in their existence and relish living in harmony with divine will, thereby, happiness. If the seeker reaches the state of self-annihilation (fanā‘), then the layers of nafs are completely unveiled (kas̲h̲f, leading to the gnosis (ma‘rifa). In this state, through celestial love, one begins to see Divine manifestations around them—placing true happiness as an intimate communion with the ultimate Truth (al-Ḥaḳḳ). This connection brings about a profound sense of genuine and celestial happiness. Through the Mathnawī’s elaborate narratives and poetic reflections, Rūmī encourages the reader to embark on a path of spiritual enlightenment. In contrast, happiness arises as the natural product of a life aligned with divine will, marked by a harmonious balance between the dual nature of human beings. This scholarly analysis highlights Rūmī’s significant contribution to the discourse on happiness within the Sufi tradition,h highlighting his contribution to the discourse within the Sufi literature and the enduring relevance of his teachings in our contemporary scholarly expedition for authentic gratification and the human condition.

show abstract

scite is a Brooklyn-based organization that helps researchers better discover and understand research articles through Smart Citations–citations that display the context of the citation and describe whether the article provides supporting or contrasting evidence. scite is used by students and researchers from around the world and is funded in part by the National Science Foundation and the National Institute on Drug Abuse of the National Institutes of Health.

Contact Info

customersupport@researchsolutions.com

10624 S. Eastern Ave., Ste. A-614

Henderson, NV 89052, USA

Blog Terms and Conditions API Terms Privacy Policy Contact Cookie Preferences Do Not Sell or Share My Personal Information

Made with 💙 for researchers

Part of the Research Solutions Family.

Mevlânâ Celâleddîn Rûmî’ni̇n Ahlâk Öğreti̇si̇nde Mutluluk

Cited by 3 publications

References 1 publication

Mevlânâ Celâleddîn Rûmî’ni̇n Ahlâk Öğreti̇si̇nde Mutluluk

Mevlânâ Celâleddîn Rûmî’ni̇n Ahlâk Öğreti̇si̇nde Mutluluk

Felsefe ve Sûfî Perspektiften Mutluluk Bilgeliği

In Pursuit of Truth: D̲j̲alāl Al-Dīn Rūmī's Conception of Happiness Within the Mathnawī-I Ma’nawī

Contact Info

Product

Resources

About