Longitudinal Relationships Among Marital Conflict, Maternal and Paternal Warmth and Control, and Preschoolers’ Socioemotional Outcomes in South Korea

Abstract

This longitudinal study examined spillover effects of marital conflict on subsequent parenting and preschoolers’ outcomes in South Korea. Data came from the Panel Study on Korean Children. Participants were 1,826 South Korean fathers, mothers, and their preschool children (M age = 3 years at Time 1; 51.5% boys). Path analysis was conducted to examine longitudinal relationships among marital conflict, fathers’ and mothers’ parenting behaviors (i.e., warmth and strict control), and preschool children’s emotional maladjustment and peer relationships. Marital conflict when children were age 3 predicted lower levels of warmth for mothers and fathers, but not levels of strict control, when children were age 4. Maternal reports of lower warmth and higher strict control when children were age 4 predicted preschoolers’ later emotional maladjustment, but not peer relationships at age 5. Paternal reports of warmth and control at age 4 predicted preschoolers’ subsequent peer relationships, but not their emotional problems at age 5. Direct effects of marital conflict at age 3 on children’s outcomes at age 5 were also found. The model fits equally well for boys and girls. The study suggests that different socialization processes may have been affected for mothers and fathers by marital conflict, which in turn selectively affected different outcomes in children.

Longitudinal Links Between Mothers’ and Fathers’ Warm Parenting and Children’s Subjective Well-Being: The Roles of Children’s Prosocial Behavior and Peer Relationships

“…(Fortuna & Knafo, 2014;Hastings et al, 2007;Padilla-Walker, 2014). (Chen et al, 2001;Han et al, 2017),…”

Direct and indirect relations between family conflict and youth's later behavioral outcomes

“…Most longitudinal research in the area provides evidence of relations between family conflict and children's later externalizing (including aggression) and internalizing behaviors (Tanaka et al, 2010). These findings have been replicated in ethno‐racially diverse samples, and are consistent with the notion that experiencing emotional distress and over‐arousal resulting from exposure to interparental (Gonzales et al, 2000; Han et al, 2017), and parent‐youth conflict (Shek & Ma, 2001) can lead to emotion regulation difficulties, anger and problem behaviors. Scholars have demonstrated the long‐term adverse effects of family conflict.…”

Ελληνική Οικογένεια Σε Κρίση

“…Αναζητώντας τη σύνδεση μεταξύ της αντιλαμβανόμενης γονεϊκής αποδοχής και απόρριψης στη νηπιακή ηλικία με τη διαμόρφωση και την εκδήλωση της συμπεριφοράς του παιδιού, σύμφωνα με τις αντιλήψεις των γονέων, βρέθηκαν ελάχιστα ερευνητικά δεδομένα (Han et al, 2017• Lee et al, 2013. Παρόλα αυτά, οι έρευνες που εντοπίστηκαν δε διερευνούν τις αντιλήψεις των ίδιων των παιδιών για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τη γονεϊκή αποδοχή και απόρριψη, σε συνδυασμό με την αξιολόγηση της συμπεριφοράς τους από τους γονείς τους.…”

“…Αντίθετα, σε περιπτώσεις στις οποίες τα παιδιά βιώνουν υψηλότερα επίπεδα μητρικής και πατρικής αδιαφορίας ή εχθρότητας/απόρριψης, φαίνεται ότι τείνουν να εκδηλώνουν και σε υψηλότερο βαθμό δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς και συναισθήματος. Συμπεράσματα προγενέστερων ερευνών (Han et al, 2017), που θα μπορούσαν να συνδεθούν με την παρούσα έρευνα, καταλήγουν στο ότι τόσο η μειωμένη γονεϊκή ζεστασιά, όσο και η υπέρμετρη αυστηρότητα προς τα παιδιά, φαίνεται ότι επηρεάζουν τη συναισθηματική προσαρμογή τους, ακόμη και στη νηπιακή ηλικία.…”

“…Ως προς την αντιλαμβανόμενη από τα παιδιά αποδοχή και απόρριψη, φαίνεται ότι στις περιπτώσεις οικογενειών με κρίση οι πατέρες γίνονται αντιληπτοί ως λιγότερο στοργικοί και περισσότερο αδιάφοροι ή εχθρικοί, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που κατατάσσουν τα παιδιά τους στο οριακό ή κλινικό φάσμα. Αυτό το εύρημα είναι πιθανό να συνδέεται με συμπεράσματα άλλων ερευνών (Han et al, 2017) που καταλήγουν στο ότι η ένταση και οι διαμάχες ανάμεσα στους γονείς τείνουν να καταλήγουν είτε σε μειωμένη ζεστασιά προς τα παιδιά τους, είτε σε περισσότερη αυστηρότητα. Αντίθετα, στην κλίμακα Ανήσυχος/Καταθλιπτικός, οι μητέρες φαίνεται ότι γίνονται αντιληπτές ως πιο στοργικές από τα παιδιά που κατατάσσονται στο οριακό ή κλινικό φάσμα, σε οικογένειες με κρίση.…”