Language Intensity and Resistance to Persuasion: A Research Note

Abstract

Three hypotheses concerning the specific role of language intensity differentiation in both pretreatment and counterattitudinal messages were examined in two studies. The results indicate that low intensity pretreatments are more effective than either moderate or high intensity inoculations in conferring resistance to persuasion. The findings for refutational pretreatments were, therefore, not consistent with previous research. Future research in this area should be characterized by a greater degree of specificity concerning the possible effects of receiver expectations on subsequent attitude change.

An Index to Human Communication Research, 1974?1983

“…PERSUASION (Burgoon & King, 1974), (Burgoon, 1975), , (Seibold, 1975). (Bodaken, 1976), (Chase & Kelly, 1976), (Hunter et al, 1976). (Clark & Delia, 19771, (Jaccard & King, 1977), (Burgoon et a!., 1978), (Pryor & Steinfatt, 1978), , (Miller & Burgoon, 1979), (Schlenker & Reiss, 1979).…”

“…ISOLATION (McLaughlin & Cheatham, 1977). LANGUAGE (Burgoon & King, 1974), (Reinsch, 1974), , (Chase & Kelly, 1976), (Jordan & 1975).…”

Three Language Variables in Communication Research: Intensity, Immediacy, and Diversity

“…With regard to refutational messages, i.e., messages designed to inoculate receivers with counterarguments anticipating the arguments to be offered in a subsequent attack, the evidence is contradictory. Burgoon and Chase (1973) found that a refutational message which matched the intensity level of a moderately intense subsequent attack was maximally effective in creating resistance to persuasion, whereas Chase and Kelly (1976) found that a low-intensity inoculation was generally superior in producing resistance.…”

Krachtige taal

“…Het vierde onderzoeksveld wordt gevormd door de sociaalpsychologische studies waarin experimenteel onderzoek wordt gerapporteerd. In die experimenten is veelal het effect van hoogintensieve en laagintensieve tekstversies onderzocht, waarbij 'effect' op verschillende variabelen betrekking kan hebben, zoals duidelijkheid van de boodschap (McEwen & Greenberg, 1970;Hamilton et al, 1990;Den Ouden & Van Wijk, 2007), attitude ten opzichte van de boodschap (Chase & Kelly, 1976;Buller et al, 2000a;Bankhead, Bench, Peterson, Place & Seiter, 2003;Burgers & De Graaf, 2013), attitudeverandering (Bowers, 1966;Hamilton & Stewart, 1993), overtuigingskracht (Bowers, 1963;Hamilton et al, 1990;Ng & Bradac, 1993), gedragsintentie (Den Ouden & Van Wijk, 2007) en gedrag (Buller et al, 2000b;Anderson & Blackburn, 2004). In de meerderheid van de effectstudies wordt niet omschreven wat onder taalintensivering wordt verstaan.…”

“…Wat betreft de vierde vraag worden er uiteenlopende talige elementen in de effectstudies als intensiveerders beschouwd, waarbij de onderzoekers verschillen in de talige elementen die ze bij de manipulatie van de tekstversies hanteren. Soms maken onderzoekers alleen gebruik van bijvoorbeeld intensiverende bijwoorden en bijvoeglijke naamwoorden (onder anderen Daly & Miller, 1975;Chase & Kelly, 1976;Aune & Kikuchi, 1993) maar vaak komen er uiteenlopende intensiveerderssoorten in voor die zelfs niet meer te vangen zijn in de uitgebreide analysemodellen van de tekstanalytici (zie paragraaf 3). Een duidelijk voorbeeld is te vinden in de studie van Anderson en Blackburn (2004).…”