Integration of physically disabled students

Abstract

The article reviews research in four areas: impact of integration on children's self-concept, attitudes toward physically disabled children, effects on their school achievement and teacher reactions to integration. Research evidence suggests that being together with non-disabled peers makes the disabled child more aware of his physical impairment and restraints. But there are also signs indicating that psychological factors essential for a positive self-evaluation are activated to a higher degree in the integrated environment. With respect to attitudes of peers there are some, although not conclusive, results suggesting positive influence of integration. Research on school achievement demonstrates the great variability among the physically disabled pupils, in comparison with which the impact of school placement is relatively minor. Teacher opinions about integration of physically disabled pupils are mainly positive, but if the handicap is severe integration is considered possible only with a rich supply of teaching material, reduced class size and support from specialists. The review concludes with glimpses from reports on practical experience with integration.

Assessment Study on Custom Hiring Centers (CHCs) and Its Services for Farmers in Khandwa District of Madhya Pradesh

“…The profit depends upon the revenue of the centre and the agriculture work availibity during the seasons [5,6,7]. It was also observed that the centers that had experienced key-person were performing better as compared to the nonexperienced one [8,9].…”

Preparing for Contact Between Mainstream Pupils and their Counterparts Who Have Severe and Profound and Multiple Learning Disabilities

“…Providing models for interaction and avoiding sentimental approaches that can reinforce stereotypes appears to be axiomatic in any pre-contact phase (Lewis, 1995). Enabling non-disabled pupils to discover similarities between themselves and their counterparts with learning difficulties and to recognise the personal qualities and inherent abilities of their peers with learning difficulties have proved to be effective strategies (Stukát, 1993). Horne (1988) concluded that the use of video and film media could be a very effective approach to promoting a positive perception of people with learning difficulties.…”

“…More recently, due in the main to high profile court cases (Whyte, 2002) and a series of influential Governmentcommissioned reports (Government of Ireland, 1991, 1993National Council for Curriculum andAssessment, 1999, 2002) the state has belatedly recognised the urgency of developing educational provision for these children. As a result, special schools and special classes attached to special schools (for children with moderate learning difficulties) have been established in addition to the existing developmental day centres.…”

Yetersizliği Olan ve Olmayan Gençlerin Yetersizliğe Yönelik Tutumlarının Karşılaştırılması

“…Ancak giderek yaygınlaşan kaynaştırma programları beraberinde yanlış anlamaları ve uygulamaları da getirmiştir. Yetersizliği olan her bir çocuğun ne denli normal sınıf ortamında, ne denli ozel eğitim merkezlerinde veya bakım evlerinde bulunacağı; yetersizliğin derecesi, çocuğun kapasitesi, ihtiyaç duyulan eğitim ortamları ve gerekli destek hizmetlerinin goz onune alınması sonucunda kararlaştırılmalıdır Bu kararın da çocukla ilgili kişilerden oluşan bir ekip tarafından alınması gerektiği de unutulmamalıdır (Fıscus ve Mandel, 1983, Schullz ve ark , 1991 Kaynaştırma programlarının etkili bir şekilde uygulanabilmesi için öncelikle nelerin goz onunde bulundu rulması gerektiğinin ıyı bilinmesi gerekmektedir Bir kaynaştırma orta mı için okulun ve sınıfın fiziksel yapısı, sınıf mevcudu, ders programları, görev alacak kişilerin yetenek ve kapasiteleri, araç-gereç donanımı kadar (Mac Mıllan ve Morrison, 1984), bu ortamda yer alacak kişilerin tutumları ve bu tur programların uygulanmasına ne kadar hazır olduk ları da değerlendirilmelidir Yetersizliği olan bireylerin, normal yaşıtla rıyla olabildiğince aynı ortamda eğitim almaları görüşünün benimsen mesinde ve bu tur programların başarılı olabilmesinde, yetersizliği olan kişilere yönelik olumlu tutumlar son derece önemlidir (Johnson ve Johnson, 19841 Yetersizliği olan kışının yaşamında ve kaynaştırma programlarında, tutumları onemh olan kişiler arasında, anne-babalar, kardeşler, arkadaşlar, öğretmenler, okul yöneticileri ve hatta yetersizliği olan kişilerle ilgili yasaları hazırlayanlar sayılabilir (Jones ve Guskın, 1984, Jamıeson 1984 Yetersizliği olan bireylere yönelik tutumlar, bu kişilerin turn yaşamlarını etkileyebilmektedir Şöyle ki, Telford (1973) fiziksel yeter sizliğin tek basma bir ozure neden olamayacağını, ancak yetersizliği olan kışının kendi kendisini ve başkalarının onu yetersiz algılaması duru munda, yetersizliğin engele neden olacağını söylemiştir Nasıl ki çocuk luk döneminde yetersizliği olan kişilerin gelişimi ve benlik kavranılan, yetersizlik durumundan, yetersizliği algılamalarından ve annebabalarm onlara yönelik tutumlarından etkilenmekte ise çocuk büyü dükçe arkadaşlarının ona yönelik goruş ve düşünceleri önem kazan maktadır Bu konuyla ilgili yapılmış olan araştırmalar da normal çocukların, fiziksel veya zihinsel yetersizliği olan yaşıtlarına yönelik olumlu tutumlan olmadığım göstermiştir (MacMıllan ve ark , 1984) Popp ve Fu, yaptıkları araştırmada 4 ve 5 yaşındaki çocukların yeter sizliği olmayan yaşıtlarıyla arkadaşlık etmeyi tercih ettiklerini sapta mıştır, ote yandan Thompson, Parish, Ohlsen ve Parish okul çağındaki çocuklarda yetersizliği olanların, sosyal işbirliğine daha az alındığını ve daha az tercih edilir olduklarını saptamışlardır (Akt, Stukat, 1993) Ayrıca ilkokullarda oyun ve çalışma arkadaşı olarak, yetersizliği olanla ra oranla yetersizliği olmayanların daha tercih edilir olduğu belirlen miştir, buna bağlı olarak da yetersizliği olanlara yönelik reddedici tutumun, yetersizliği olmayanlarda erken yaşlarda ortaya çıktığı sonu- (Schullz ve ark., 1991). Higgs (1975) ise lise öğrencileri arasından seçilmiş deneklerin, yetersizliği olanlarla daha az ilişkide bulunduklarını ve onlara ilişkin daha az bilgiye ve daha az olumlu tutu ma sahip olduklarını saptamıştır.…”