Fluorescent antibody technique compared to standard media culture for detection of pathogenic bacteria for yellowtail and amberjack.

Kawahara, Eijiro; Nelson, Jim S.; Kusuda, Riichi

doi:10.3147/jsfp.21.39

Cited by 14 publications

(7 citation statements)

References 7 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Order By: Relevance

“…There have been a few reports de scribing the sensitivity and specificity of FAT to the pathogens from infected fishes (KAWAHARA et al, 1986;KUSUDA and KAWAHARA, 1987).…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Occurrence of Flavobacterium branchiophila associated with bacterial gill disease at a trout hatchery.

Heo¹,

Kasai

Wakabayashi³

1990

Fish Pathol.

View full text Add to dashboard Cite

“…There have been a few reports de scribing the sensitivity and specificity of FAT to the pathogens from infected fishes (KAWAHARA et al, 1986;KUSUDA and KAWAHARA, 1987).…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Occurrence of Flavobacterium branchiophila associated with bacterial gill disease at a trout hatchery.

Heo¹,

Kasai

Wakabayashi³

1990

Fish Pathol.

View full text Add to dashboard Cite

“…Indeed, P. damselae subsp. piscicida has been mentioned in the past as a significant pathogen of greater amberjack in Japan (Kubota et al, 1970; Kawahara et al, 1986), although it has not been yet isolated from its Mediterranean counterpart. Notably, the pathogen has been experimentally transferred, producing the common characteristics of the disease in challenged greater amberjack farmed in the Mediterranean region (Alcaide et al, 2000).…”

Section: Bacteriamentioning

confidence: 99%

Infectious diseases and treatment solutions of farmed greater amberjack Seriola dumerili with particular emphasis in Mediterranean region

Rigos

Katharios

Kogiannou

et al. 2020

Reviews in Aquaculture

View full text Add to dashboard Cite

Greater amberjack (Seriola dumerili) is a very promising candidate for the diversification of the Mediterranean aquaculture due to its high demand, excellent flesh quality and high market prices. Its production expansion has, however, failed so far, due to several bottlenecks mainly related to pathology. This review addresses the major pathogens, which hinder the culture of greater amberjack with special focus in the Mediterranean region, and highlights possible treatment solutions. Among the important recorded pathogens of caged greater amberjack in the Mediterranean, the gill monogenean Zeuxapta seriolae seems to be the most problematic, causing significant losses. While formalin immersions are inefficient to combat this parasite, baths with hydrogen peroxide are extremely effective and praziquantel administration could be a more practical in-feed treatment solution. The digenean blood flukes, Paradeontacylix spp., also account for important losses in greater amberjack farms in the same region. Dietary administration of praziquantel constitutes an effective therapeutic measure against those infections. Vibrio harveyi is also a bacterial pathogen severely affecting fish maintained both in land-based facilities and in cages, whereas Epitheliocystis is a disease reported frequently that can be fatal when it occurs at early stages. Skin flukes such as Benedenia seriolae and Neobenedenia girellae as well as other parasites bacteria and viruses mentioned herein, which have caused substantial losses in Asian enterprises, but have not been identified yet in greater amberjack farmed in the Mediterranean, should be considered as potential threats.

show abstract

“…Todd Hewitt medium, brain heart infusion or heart infusion media containing 0.5% glucose at 25-30°C are normally used for the isolation of the bacteria in the laboratory. A definite diagnosis requires serological typing and fluorescent antibody techniques (Kawahara et al 1986). …”

Section: Diagnosismentioning

confidence: 99%

Streptococcal infections of farmed fish

Athanassopoulou

Roberts

2017

J Hellenic Vet Med Soc

View full text Add to dashboard Cite

ΠΕΡΙΛΗΨΗ.To γένος Streptococcus περιέχει ένα μεγάλο αριθ μό Gram θετικών βακτηρίων. Μόνον μερικοί βιότυποι έχουν απο μονωθεί στα ψάρια και τα πιο παθογόνα είδη ανήκουν στην ομά δα με ορότυπο D που είναι γνωστά ως Enterococci. Σηψαιμία από τα βακτήρια αυτά για πρώτη φορά αναφέρθηκε στην ιριδί-ζουσα πέστροφα (Onchorynchus mykiss) στην Ιαπωνία το 1958. Από τότε η ασθένεια εμφανίζεται σποραδικά σε εκτρεφόμενα ή άγρια ψάρια τόσο γλυκού όσο και θαλασσινού νερού σε όλον τον κόσμο. Τα είδη Enterococcus sp. προκαλούν σημαντικές οικονο μικές επιπτώσεις, ειδικά στα θαλάσσια είδη. Από τα ψάρια γλυκού νερού η πέστροφα (Onchorynchus mykiss) και η Τιλάπια (Oreochromis niloticus) είναι τα πιο σημαντικά είδη ψαριών που προσβάλλονται. Τα κλινικά συμπτώματα διαφέρουν αναλόγως με τα προσβεβλημένα είδη ψαριών. Τα πιο συχνά συμπτώματα είναι ανορεξία, ανωμαλίες κολύμβησης, σκούρος χρωματισμός, οφθαλ μικές αλλοιώσεις, εξωτερικές αιμορραγικές αλλοιώσεις και εξελ κώσεις. Το σύστημα ταυτοποίησης βασίζεται στην αναγονικότητα του κυτταρικού τοιχώματος και γίνεται με βάση το σύστημα του Lancefìeld, όπου τα βακτήρια διακρίνονται σε Enterococcus ή EnterococcusAike streptococci με βάση χαρακτηριστικά, όπως η αι-μόλυση και τα βιοχημικά χαρακτηριστικά. Με βάση αυτά τα κρι τήρια μερικά στελέχη έχουν χαρακτηριστεί ως ταυτόσημα. Έχει βρεθεί ότι τα στελέχη από ψάρια γλυκού νερού στην Αμερική ανή κουν στην ομάδα Β (Lancefield's group Β), ενώ ερευνητές στην Ια πωνία, αφού ανέλυσαν πολυάριθμα στελέχη από ψάρια του είδους Seriola sp. από θαλασσοκαλλιέργειες, αλλά και από χέλια, με βάση τη μέθοδο του υβριδισμού κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα βα κτήρια είναι πιο κοντά στο γένος Enterococcus και ότι η νόσος στην Ιαπωνία στα θαλασσινά ψάρια θα πρέπει να ονομάζεται "Enterococcal infection". Δεξαμενή για τη μετάδοση της νόσου εί ναι τα βακτήρια που αποβάλλονται από τα ασθενή ψάρια. Τα βα κτήρια αυτά παραμένουν στην ιλυ γύρω από τις εκτροφές για με γάλο χρονικό διάστημα. Μεγαλύτερος αριθμός βακτηρίων υπάρ χει στο θαλασσινό νερό το καλοκαίρι, ενώ τους χειμερινούς μήνες αυτός είναι μεγαλύτερος στην ιλυ του πυθμένα. . Σε ψάρια γλυκού νερού έχει βρεθεί ότι η νόσος έχει σχέση με το οργανικό φορτίο και τη μόλυνση σε ποταμούς που τροφοδοτούν Pier & Madin (1976), which is defined in Bergey's Manual as a separate species. Kusuda et al.(1991) have analysed numerous strains from yellowtail infections in mariculture and in eels and have concluded, on the basis of DNA/DNA hybridisation studies and biochemistry that a specific condition, caused by such streptococci, exists and that these bacteria were closest to Enterococci in characteristics and that infectious coccosis of marine fish, as seen in Japan, should be called "Enterococcal infection". Enterococci released from diseased fish seem to be the main source of infection. It has been shown that these bacteria remain in seawater and particularly in the mud around farms for a long time. Streptococcal infections of farmed fishHigher numbers of microorganisms exist in the seawater during summer months in contrast to the wi...

show abstract

Fluorescent antibody technique compared to standard media culture for detection of pathogenic bacteria for yellowtail and amberjack.

Cited by 14 publications

References 7 publications

Occurrence of Flavobacterium branchiophila associated with bacterial gill disease at a trout hatchery.

Occurrence of Flavobacterium branchiophila associated with bacterial gill disease at a trout hatchery.

Infectious diseases and treatment solutions of farmed greater amberjack Seriola dumerili with particular emphasis in Mediterranean region

Streptococcal infections of farmed fish

Contact Info

Product

Resources

About