Streptococcal infections of farmed fish

Abstract

ΠΕΡΙΛΗΨΗ.To γένος Streptococcus περιέχει ένα μεγάλο αριθ μό Gram θετικών βακτηρίων. Μόνον μερικοί βιότυποι έχουν απο μονωθεί στα ψάρια και τα πιο παθογόνα είδη ανήκουν στην ομά δα με ορότυπο D που είναι γνωστά ως Enterococci. Σηψαιμία από τα βακτήρια αυτά για πρώτη φορά αναφέρθηκε στην ιριδί-ζουσα πέστροφα (Onchorynchus mykiss) στην Ιαπωνία το 1958. Από τότε η ασθένεια εμφανίζεται σποραδικά σε εκτρεφόμενα ή άγρια ψάρια τόσο γλυκού όσο και θαλασσινού νερού σε όλον τον κόσμο. Τα είδη Enterococcus sp. προκαλούν σημαντικές οικονο μικές επιπτώσεις, ειδικά στα θαλάσσια είδη. Από τα ψάρια γλυκού νερού η πέστροφα (Onchorynchus mykiss) και η Τιλάπια (Oreochromis niloticus) είναι τα πιο σημαντικά είδη ψαριών που προσβάλλονται. Τα κλινικά συμπτώματα διαφέρουν αναλόγως με τα προσβεβλημένα είδη ψαριών. Τα πιο συχνά συμπτώματα είναι ανορεξία, ανωμαλίες κολύμβησης, σκούρος χρωματισμός, οφθαλ μικές αλλοιώσεις, εξωτερικές αιμορραγικές αλλοιώσεις και εξελ κώσεις. Το σύστημα ταυτοποίησης βασίζεται στην αναγονικότητα του κυτταρικού τοιχώματος και γίνεται με βάση το σύστημα του Lancefìeld, όπου τα βακτήρια διακρίνονται σε Enterococcus ή EnterococcusAike streptococci με βάση χαρακτηριστικά, όπως η αι-μόλυση και τα βιοχημικά χαρακτηριστικά. Με βάση αυτά τα κρι τήρια μερικά στελέχη έχουν χαρακτηριστεί ως ταυτόσημα. Έχει βρεθεί ότι τα στελέχη από ψάρια γλυκού νερού στην Αμερική ανή κουν στην ομάδα Β (Lancefield's group Β), ενώ ερευνητές στην Ια πωνία, αφού ανέλυσαν πολυάριθμα στελέχη από ψάρια του είδους Seriola sp. από θαλασσοκαλλιέργειες, αλλά και από χέλια, με βάση τη μέθοδο του υβριδισμού κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα βα κτήρια είναι πιο κοντά στο γένος Enterococcus και ότι η νόσος στην Ιαπωνία στα θαλασσινά ψάρια θα πρέπει να ονομάζεται "Enterococcal infection". Δεξαμενή για τη μετάδοση της νόσου εί ναι τα βακτήρια που αποβάλλονται από τα ασθενή ψάρια. Τα βα κτήρια αυτά παραμένουν στην ιλυ γύρω από τις εκτροφές για με γάλο χρονικό διάστημα. Μεγαλύτερος αριθμός βακτηρίων υπάρ χει στο θαλασσινό νερό το καλοκαίρι, ενώ τους χειμερινούς μήνες αυτός είναι μεγαλύτερος στην ιλυ του πυθμένα. . Σε ψάρια γλυκού νερού έχει βρεθεί ότι η νόσος έχει σχέση με το οργανικό φορτίο και τη μόλυνση σε ποταμούς που τροφοδοτούν Pier & Madin (1976), which is defined in Bergey's Manual as a separate species. Kusuda et al.(1991) have analysed numerous strains from yellowtail infections in mariculture and in eels and have concluded, on the basis of DNA/DNA hybridisation studies and biochemistry that a specific condition, caused by such streptococci, exists and that these bacteria were closest to Enterococci in characteristics and that infectious coccosis of marine fish, as seen in Japan, should be called "Enterococcal infection". Enterococci released from diseased fish seem to be the main source of infection. It has been shown that these bacteria remain in seawater and particularly in the mud around farms for a long time. Streptococcal infections of farmed fishHigher numbers of microorganisms exist in the seawater during summer months in contrast to the wi...

Isolation, Identification, Molecular, and Histopathological Investigations of Two Pathogenic Enterococcus Species From Tilapia in Egyptian Farms

“…The genus Streptococcus is large and complex, accommodating a wide range of Gram-positive bacteria (6). The most relevant Streptococcus spe-cies that cause disease in the tilapia farming globally are S. iniae, S. agalactiae, S. dysgalactiae and Lactococcus garviae (7,8,9).…”

“…The most relevant Streptococcus spe-cies that cause disease in the tilapia farming globally are S. iniae, S. agalactiae, S. dysgalactiae and Lactococcus garviae (7,8,9). Several biotypes have been isolated from fish and the most pathogenic are those belonging to D serogroup, otherwise known as the Enterococci (6).…”

“…Enterococcus species has emerged as one of the important fish pathogens, which severely impacts aq-uaculture practices worldwide (11), causing economically important losses in both freshwater and marine cultured fish (6). Enterococci are part of the enteric microflora and are indicators of fecal contamination of the aquatic environment (6). Several Enterococcus species have been implicated in disease outbreaks in aquaculture facilities worldwide, including Egypt (11,12,13).…”

“…Among the freshwater species infected, Nile tilapia (Oreochromis niloticus) is one of the highly susceptible species (6,13). Clinical signs recorded on infected fish include septicemic signs, lethargy, anorexia, exophthalmia, abdominal distension and hemorrhage on the skin and base of fins (11,13).…”