Effect of a new restoration technique on fracture resistance of endodontically treated teeth

Abstract

The aim of the study was to investigate the effect of a new fiber-reinforced composite restoration technique on fracture resistance in endodontically treated premolars. Eighty sound extracted human mandibular premolars were assigned to four groups (n = 20). Group 1 did not receive any treatment. In groups 2, 3 and 4, the teeth received root canal treatment and a mesio-occluso-distal cavity preparation. Group 2 was kept unrestored. Group 3 was restored with a dentin bonding system and composite resin. In group 4, a piece of polyethylene ribbon fiber was inserted into the groove in a buccal to lingual direction during the restoration of teeth with dentin bonding system and composite resin. After finishing and polishing, the specimens were stored in 100% humidity at 37 degrees C for 24 h and placed at an angle of 45 degrees to the long axis of the tooth and subjected to compressive loading in a universal testing machine at a crosshead speed of 0.5 mm min(-1). The load necessary to fracture the samples was recorded in Newton (N) and submitted to Kruskal-Wallis anova and Mann-Whitney U-test. The fracture strength of the teeth reinforced with a combination of polyethylene fiber and composite resin were not significantly different than those that were restored with only composite resin (P > 0.05). However, most of the failure modes of the reinforced teeth were limited to the level of the enamel, while the other three groups showed fractures generally at the level of the dentin, cemento-enamel junction or more below (P < 0.05). Therefore, polyethylene ribbon fiber-reinforced composite resin restorations seemed a more reliable restorative technique than traditional composite restorations for extensive cavities.

Fracture Resistance of the Coronal Restoration of Endodontically Treated Teeth Restored With or Without Woven Glass Fiber Reinforcementt

“…13,14 Çalışmamızda kron harabiyeti oluşturulan dişlerin restore edilmesi sonucunda, okluzal kuvvetlere karşı dirençlerinin arttığı; ancak herhangi bir işlem uygulanmayan sağlam dişlere ait kırılma direncine ulaşılamadığı gözlendi. Elde edilen bu bulguların önceki çalışmalarla uyumlu olduğu görülmektedir.…”

“…Elde edilen bu bulguların önceki çalışmalarla uyumlu olduğu görülmektedir. [13][14][15]17 Restorasyon uygulanmayan grupta kırılma dayanımının istatistiksel olarak anlamlı düzeyde azaldığı görülmektedir. Elde edilen bulgular önceki çalışmalarla uyumludur.…”

“…Elde edilen bulgular önceki çalışmalarla uyumludur. [13][14][15] Direncin oldukça düştüğü bu dişlerde kanal tedavisinin tek seansta bitirilmesi ve koronal restorasyonun o seansta tamamlanması önemlidir. Eğer tedavi tek seansta uygulanamıyorsa, seans aralarında dişin korunması için ilgili dişin karşı dişle olan okluzal temaslarının kaldırılması, kaybedilen duvarların rezin esaslı bir materyalle tamamlanıp kavitenin Black 1 kaviteye dönüştürülmesi gibi önlemler alınması faydalı olacaktır.…”

“…9,10,11 Mezyal ve distal duvarlarını kaybetmiş dişlerde endodontik tedavi sonrası, dişin okluzal kuvvetlere karşı direnci düşmektedir. 12,13 Bu dişlerde bir süre sonra bukkal ya da lingual duvarın kırılmasıyla karakterize restore edilemeyecek düzeyde aşırı kron harabiyetleri ortaya çıkabilmektedir. Bu komplikasyonu engellemek için madde kaybı fazla olan kanal tedavili dişlerde restorasyonun örgü fiber ile desteklenmesi fikri ortaya atılmış ve başarılı sonuçlar rapor edilmiştir.…”

“…Bu komplikasyonu engellemek için madde kaybı fazla olan kanal tedavili dişlerde restorasyonun örgü fiber ile desteklenmesi fikri ortaya atılmış ve başarılı sonuçlar rapor edilmiştir. [13][14][15][16][17][18] Bu çalışmada kompozit rezin restorasyonun örgü fiber ile güçlendirilmesinin, endodontik tedavi görmüş alt büyük azı dişlerinin kırılma dayanımına etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. …”