Culture, Its Dimensions and Implications to the Teaching of English

Abstract

Culture is an important aspect in learning a foreign language. This paper discusses three main conceptual issues: the concept of culture, its dimensions, and its implication to the teaching of English. In a broader sense, culture umbrellas arts, music, literary works, scientific findings, and other human beings’ creations. In a narrower sense, culture covers habits, customs, and social behaviours of a society. Four cultural dimensions: individualism, collectivism, high-context, and low-context are discussed. Deductive and inductive methods of reasoning are also discussed. In context of the teaching of English, culture is classified into local culture, foreign culture, and academic culture. Local culture refers to values and norms shared by the students who learn English as a foreign language. Foreign culture is the beliefs, norms, and values of the target language. Academic culture is the norms and values practiced in academic life. This paper strongly argues that the teaching of English as a foreign language should be based on local cultural values and norms. Language functions to express thoughts and culture. Therefore, English is used as an instrument to express thoughts and culture of learners who learn English. Keyword: culture, English language teaching, academic culture.

Character Education Through Its Depiction of Life in the Novel Entitled Kerumunan Terakhir by Okky Madasari (Psychologycal Analysis of Literature)

“…The value of an education capable of building character one becomes a winning personal and better. In addition, learning process and education also need and using culture, norms, and value (Rusdi, 2016). The value of education is concerned with right and wrong that direct experience of moral emotions (empathy, guilt, affection), engaging in moral behaviour (sharing, giving, and reveals the truth), upholding moral, shows the tendency persist to act with honesty, responsibility, and other characteristics that support the function of the moral.…”

การปฏิสัมพันธ์ของชาวอินโดนีเซียที่ใช้ภาษาไทยเป็นภาษาที่สองกับชาวไทย: การศึกษาตามแนววัจนปฏิบัติศาสตร์อันตรภาษาและวัจนปฏิบัติศาสตร์ระหว่างวัฒนธรรม

“…3) การค านึ งถึ งความสั มพั นธ์ ระหว่ างกั น พบทั งหมด 14 ค าตอบ แบ่ งเป็ นความไม่ ส าคั ญของเนื อหาสาระ 9 ค าตอบ และความละเอี ยดอ่ อนของเนื อหา 5 ค าตอบ (Mulder, 1992) ความสั มพั นธ์ อั นดี กั บผู ้ อื ่ นและให้ ความสนใจกั บความต้ องการของผู ้ อื ่ น อยู ่ เสมอ (Ali, 1992;Frederick & Worden, 1992;Koentjaraningrat, 1985) ลั กษณะข้ างต้ นที ่ กล่ าวมานั นคล้ ายคลึ งกั บแนวคิ ดเรื ่ อง "ความเกรงใจ" ในสั งคมไทย ความเกรงใจก็ ถื อเป็ นมุ มมองที ่ ค านึ งถึ งผู ้ อื ่ นเป็ นหลั ก ดั งที ่ ทรงธรรม อิ นทจั กร ( 2553 (Chen et al, 1995;Eslami, 2005;Shishavan, 2016;Su, 2020) " (Azra, 2010;Burhani, 2013;Van Bruinessen, 1999) อย่ างไรก็ ตาม ก็ ยั งมี ผู ้ ตั งข้ อสั งเกตว่ าความคิ ดปั ญจศิ ลาอาจมี พื นฐาน ความคิ ดเดี ยวกั นกั บศาสนาอิ สลาม ปั ญจศิ ลาจึ งถื อเป็ นการแสดงออกของศาสนาอิ สลามในอิ นโดนี เซี ย หลั กการในปั ญจศิ ลาล้ วนสนั บสนุ นและไม่ ขั ดแย้ งกั บศาสนาอิ สลามแต่ อย่ างใด (Wahid, 1989) Pemuda" เป็ นค ามั ่ นสั ญญาที ่ ยึ ดค่ านิ ยมความสามั คคี ของชาติ นั ่ นคื อ ความแตกต่ างที ่ ชาวอิ นโดนี เซี ย มี ไม่ ใช่ อุ ปสรรคและสามารถรวมกั นเป็ นหนึ ่ งได้ ดั งที ่ กล่ าวว่ า "Bhinneka Tunggal Ika" หรื อ "Unity in Diversity" หมายถึ ง "เอกภาพท่ ามกลางความหลากหลาย" การยึ ดในค ามั ่ นสั ญญาดั งกล่ าวจึ งส่ งผล ต่ อการสร้ าง "ปั ญจศิ ลา" ขึ นเพื ่ อหลอมรวมชาวอิ นโดนี เซี ยให้ เป็ นหนึ ่ งเดี ยวกั นในวั นประกาศเอกราช ของประเทศอิ นโดนี เซี ย (Grasindo, 2017;Tim Redaksi BIP, 2019) (Irawanto, 2007) อี กทั งสั งคมวั ฒนธรรมอิ นโดนี เซี ยยั งจั ดเป็ นวั ฒนธรรมแบบอิ งปริ บท สู ง (high-context culture) (Hall, 1976) (Meyer, 2014;Rusdi, 2016;Sari & Putra, 2019 (Mulder, 1996: 117) ที ่ ให้ ความเห็ นเกี ่ ยวกั บมุ มมองปั จเจกของ ชาวไทยไว้ ว่ า "The Thai concept of ethics is, like the Buddhist one, individual-centred: people are responsible for meeting their personal obligations to status and known others, but they are not answerable for the wider social order and its 'public' or 'generalized other'." นั ่ นคื อ แนวคิ ดจริ ยธรรมของไทยเหมื อนกั บพุ ทธศาสนาที ่ เน้ นปั จเจกบุ คคล กล่ าวคื อ ชาวไทยจะมุ ่ งเน้ นการปฏิ บั ติ ตามข้ อพึ งปฏิ บั ติ ที ่ เป็ นระดั บปั จเจกมากกว่ ากฎระเบี ยบโดยรวม ในสั งคม 6.…”