Analytic Neutrality, Anonymity, Abstinence, and Elective Self-Disclosure

Abstract

Recent contributions to the psychoanalytic literature propose new ways of understanding analytic neutrality, anonymity, abstinence, and self-disclosure. They advocate elective self-disclosure by the analyst as an antidote to the allegedly game-playing quality of transference and resistance analysis. The analytic relationship, they assert, becomes unreal when attempts are made to observe the principles of neutrality and abstinence. Both are seen as ill-conceived because of the irreducible subjectivity and unwarranted authority of the analyst. These relational and interactional views are criticized because (1) they ignore the fact that transference and resistance analysis have from Freud onward been accepted as minimal criteria qualifying a clinical process as psychoanalytic; (2) elective self-disclosure carries metapsychological implications dismissing not only Freud's theory of motivation but motivation as a basic feature of human personality; (3) they do not recognize interpersonal relations as mental events and so do not consider the ego's ability to create intrapsychic representations of object relations; (4) elective self-disclosures within the empathic parameters of the analytic situation are themselves unreal compared to the reality of the patient's experience with other objects. Abstinence and neutrality as ideals facilitate maintenance of an internal holding environment or container for the analyst's countertransference.

Selectieve tegenoverdrachtonthulling bij een impasse in de psychoanalytische psychotherapie

“…De enige informatie waarop de clie¨nt volgens hen recht heeft, is informatie over het kader en over de opleiding die de therapeut heeft genoten. De behandelaar mag zijn gevoelens en verlangens meenemen als informatie voor duidingen, maar hij zal ze niet opzettelijk onthullen (Gabbard, 1995;Shill, 2004). Dat tegenoverdrachtonthulling het risico van grensoverschrijding inhoudt, betekent nog niet dat zij daarom onethisch is.…”

“…Bovendien zondigt hij met tegenoverdrachtonthulling tegen het principe van non-gratificatie, die de motor is van de vrije associatie. Toegeven aan verlangens door tegenoverdrachtonthulling vermindert de motivatie om te veranderen; de ontwikkeling van een analyseerbare overdrachtsneurose komt hierdoor in het gedrang (Hirch, 2001;Levy & Inderbitzin, 1997;Shill, 2004). Tegenoverdrachtonthulling zou, nog volgens de sceptici, een weerstand, zoals die zich lange tijd voordoet in een impasse, kortsluiten waardoor belangrijke elementen bij de clie¨nt ongeanalyseerd blijven en psychische groei belemmerd wordt (Shill, 2004).…”

“…Toegeven aan verlangens door tegenoverdrachtonthulling vermindert de motivatie om te veranderen; de ontwikkeling van een analyseerbare overdrachtsneurose komt hierdoor in het gedrang (Hirch, 2001;Levy & Inderbitzin, 1997;Shill, 2004). Tegenoverdrachtonthulling zou, nog volgens de sceptici, een weerstand, zoals die zich lange tijd voordoet in een impasse, kortsluiten waardoor belangrijke elementen bij de clie¨nt ongeanalyseerd blijven en psychische groei belemmerd wordt (Shill, 2004). Het mag inderdaad, zo menen ook gematigde voorstanders, niet de bedoeling zijn tegenoverdrachtonthulling te gebruiken om weerstanden op te werpen of het proces te sturen.…”

“…Dit impliceert dat hij de overdrachtsverliefdheid voortaan beschouwt als een weerstand die geanalyseerd moet worden. Hedendaagse psychoanalytici beschouwen ageren, weerstand en sterke overdracht als fenomenen die niet genegeerd, maar geduid moeten worden (Van de Sande & De Wit, 1997;Shill, 2004). De therapeut kiest voor voortzetting van de behandeling, die voor hem zeker niet de gemakkelijkste, maar voor de clie¨nte wel een goede keuze is gebleken.…”

“…Klassieke analytici die strikt vasthouden aan neutraliteit en abstinentie (zie Shill, 2004) staan hier tegenover andere die tegenoverdrachtonthulling frequent gebruiken (zie Renik, 1999). De tweepersoonsvisie in de analyse biedt ruimte voor deze techniek.…”