An investigation into the interrelations between the self concept and feelings directed toward other persons and groups.

Stock, Dorothy

doi:10.1037/h0059697

Cited by 86 publications

(37 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Self-acceptance and other-acceptance ratings showed a sizable positive correlation ( r = 0.51) and tended to change in tandem, both showing increases over the course of treatment. Using a partially overlapping set of cases, Stock ( 1949) replicated Sheerer's ( 1949 results, obtaining a correlation between self-and other-acceptance of r = 0.38.…”

Section: Early History Of Self-acceptancesupporting

confidence: 62%

Measuring and Characterizing Unconditional Self-Acceptance

Falkenstein

Haaga

2013

The Strength of Self-Acceptance

View full text Add to dashboard Cite

Section: Early History Of Self-acceptancesupporting

confidence: 62%

Measuring and Characterizing Unconditional Self-Acceptance

Falkenstein

Haaga

2013

The Strength of Self-Acceptance

View full text Add to dashboard Cite

“…Des expériences montrent qu'il existe chez les sujets adaptés une relation positive entre les perceptions qu'ils ont d'eux-mêmes et celles qu'ils ont des autres et que les premières sont en grande partie dépendantes des secondes (Berger, 1952;Stock, 1949;Merenda et Clarke, 1959). Seward (1954) précise que se trouve chez l'adulte une disposition généralisée à imiter le comportement d'un modèle.…”

Section: B Le Rationnel De Base De La Recherche La Perception De Resunclassified

Le criminel et l’autre

Fréchette¹

2006

View full text Add to dashboard Cite

AbstractTHE CRIMINAL AND HIS RELATIONS WITH OTHERS : AN ANALYSIS OF INTERPERSONAL PROCESSESThis research is concerned with the problem of persistent criminal behaviour. An attempt is made to find its underlying causes and to identify characteristics which remain constant among all criminals. More specifically, these characteristics are looked for in the ways criminals communicate and interact with other people.The research uses the interpersonal conflict approach. A first hypothesis stipulates that the functions by which an individual relates to others are seriously damaged among criminals. Furthermore, the hypothesis of a precise genetic process involving the deterioration of the capacity to relate to others is formulated. A method of measurement is worked out and applied using the principles and the technique of Kelly's personal constructs theory.The study is a comparative one and is based on the differential approach. 214 subjects, of whom 121 are criminals and 93 well-adjusted, are tested. The measurement is aimed at the effectiveness of their perceptive reactions toward others. W^ith each group of criminals (recidivists, episodic criminals and juvenile delinquents), a control group is tested for purposes of comparison.The results are conclusive. At the root of persistent criminal behaviour, the presence of an incompatibility with others is confirmed. This manifests itself concretely in what is termed the feeling of interpersonal withdrawal. All the criminal groups tested show this feeling of withdrawal toward others. The nature and intensity of interpersonal failure is evaluated over three main areas of inter-action : relationship with others in general, relationship with the family of origin and relationship with antisocial peers.The study attempts to validate a new sociopathology characterizing individuals who have chosen to define themselves by continuous and serious « dissocialized » behaviour.

show abstract

“…Vanuit de vraag naar een objectieve en wetenschappelijk verantwoorde manier om het therapieproces te beschrijven groeide het toentertijd baanbrekende procesonderzoek, gericht op het ontleden en in kaart brengen van patronen van veranderingsgebeurtenissen. In het kielzog van Rogers' stichtende boek Counseling and Psychotherapy (1942) werd een hele reeks onderzoekingen opgestart, die elk een specifieke indicator van het veranderingsproces poogden te meten, zoals maturiteit in gedrag (Hoffman, 1949), defensiviteit (Haigh, 1949), attitudes (Seeman, 1949), aanvaarding van en respect voor zichzelf en anderen (Sheerer, 1949), gevoelens voor zichzelf en voor anderen (Stock, 1949).…”

Section: Onderzoeksbevindingenunclassified

“…Ook is er een duidelijke en gestage toename van de zelfaanvaarding en het zelfrespect in de loop van het therapeutisch proces (Sheerer, 1949); dit laat tevens zijn sporen na op het interpersoonlijke vlak: clie¨nten met een negatief zelfwaardegevoel koesteren doorgaans negatieve gevoelens voor anderen, terwijl bij clie¨nten wiens zelfconcept in positieve zin is gewijzigd, ook hun gevoelens voor anderen in dezelfde richting zijn gee¨volueerd (Stock, 1949). Verder laat de clie¨nt zich steeds meer leiden door zijn eigen aanvoelen als richtingaanwijzer in zijn leven en verliezen extern opgedrongen waarden en verwachtingen aan belang (Raskin, 1952).…”

Section: Onderzoeksbevindingenunclassified

De gewetensfunctie en de innerlijke criticus in het oeuvre van Rogers

Stinckens¹,

Lietaer²

2001

PSIE

View full text Add to dashboard Cite

Sinds de jaren tachtig is in de clie¨ntgericht-experie¨ntie¨le psychotherapie de klemtoon verschoven van een universele aanpak naar een meer procesdiagnostische en -directieve benadering. Een voorbeeld hiervan is het werken met de innerlijke criticus. Hier gaan we na of Carl Rogers in zijn geschriften impliciet een procesvisie heeft ontwikkeld met betrekking tot de problematiek van de innerlijke criticus. Vertrekkende vanuit zijn conceptualisering van de gewetensfunctie en de destructieve uitloper ervan hebben we een aantal proceskenmerken van de innerlijke criticus kunnen afleiden. We kregen inzicht in de wijze waarop de criticus op een constructieve manier kan evolueren en welke veranderingscomponenten hierin betrokken zijn. Ten slotte konden uit het werk van Rogers een aantal impliciete procesgedachten worden gedistilleerd over zijn therapeutische aanpak van de innerlijke criticus. InleidingDe term 'innerlijke criticus' werd door Gendlin (1981, 1996) geı¨ntroduceerd in het clie¨ntgericht-experie¨ntiele gedachtegoed en staat voor de strenge innerlijke normerende stem waarmee mensen zichzelf blokkeren. De term is sedertdien opgenomen in het clie¨ntgerichte vocabularium; iedere clie¨ntgerichte psychotherapeut weet wat ermee bedoeld wordt of waar hij voor staat. In de beginjaren van de clie¨ntgerichte therapie was in de theorievorming van een dergelijke innerlijke criticus echter nog geen sprake. Wel werd in de persoonlijkheidstheorie van Rogers aan het normerende een centrale rol toegekend, maar de specifieke problemen of processen hiervan werden toen nog niet afzonderlijk beschreven en geanalyseerd. De nadruk lag in deze periode immers op de beschrijving van het algemene therapieverloop en de formulering van de universeel werkzame ingredie¨nten. Rogers verzette zich namelijk met klem tegen de in die tijd heersende gedachte in het klinische werk dat men met neurotici zus en met psychotici zo zou moeten werken en dat bepaalde condities moesten worden aangeboden aan dwangneurotici en andere aan homoseksuelen (Rogers,

show abstract

An investigation into the interrelations between the self concept and feelings directed toward other persons and groups.

Cited by 86 publications

References 0 publications

Measuring and Characterizing Unconditional Self-Acceptance

Measuring and Characterizing Unconditional Self-Acceptance

Le criminel et l’autre

De gewetensfunctie en de innerlijke criticus in het oeuvre van Rogers

Contact Info

Product

Resources

About