Η ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΡΧΕΙΟ PDF

ΠερίληψηΕισαγωγή: Η σχέση του κινηματογράφου με την εκπαίδευση είτε στο πλαίσιο της τυπικής εκπαίδευσης είτε όχι, αφορά την ίδια την ιστορία του κινηματογράφου. Η πλούσια βιβλιογραφία για τον κινηματογράφο και τα παιδιά εξωθεσμικά, δεν συνοδεύεται από μελέτες για την εφαρμογή της κινηματογραφικής εκπαίδευσης στα σχολεία (Bernstein, 2019·Παπαδόπουλος, 2014·Reid, 2019). Στόχοι της μελέτης: Η μελέτη έχει ως στόχο την κατανόηση της κινηματογραφικής εκπαίδευσης και τις διεργασίες ένταξής της στην τυπική σχολική εκπαίδευση, με βάση τις απόψεις εκπαιδευτικών, και φοιτητών/τριών από δυο Πανεπιστημιακά Τμήματα (Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής & Κινηματογράφου). Μέθοδος: Η συλλογή των δεδομένων βασίστηκε στη συγκρότηση 3 ομάδων εστίασης και αξιοποιήθηκε η θεματική ανάλυση περιεχομένου. Αποτελέσματα: Η κινηματογραφική εκπαίδευση σύμφωνα με τις απόψεις των συμμετεχόντων έχει πολλαπλούς στόχους όπως είναι: η κινητοποίηση των μαθητών, η αξιοποίηση των ταινιών ως διδακτικό εργαλείο σε συγκεκριμένα μαθήματα, η σύνδεση των ταινιών με ενήλικες αξίες και ανησυχίες, οι ταινίες ως συμβολικός χώρος για την συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών και των νέων, καθώς και η ανάπτυξη κριτικής σκέψης και κοινωνικής συνείδησης.  Συμπεράσματα: Με βάση τις καταγραφές των συμμετεχόντων η κινηματογραφική εκπαίδευση συζητείται και ως μέσο και ως στόχος μιας ενεργητικής, κριτικής και δημιουργική διεργασίας που αφορά κατεξοχήν το σχολείο.

<p>Η παρουσίαση αναφέρεται στη διερεύνηση καί αξιολόγηση/αξιοποίηση των αναπαραστάσεων των εκπαιδευτικών σε σχέση με ζητήματα συμπεριφοράς των παιδιών στη σχολική τάξη. Η διερεύνηση αυτή στοχεύει στη δυνατότητα συνεργασίας εκπαιδευτικών και ψυχολόγων και στην πρόταση ενός προγράμματος εκπαίδευσης. Οι εκπαιδευτικοί αναπτύσσουν τις δικές τους «επαγγελματικές» θεωρίες που τους παρέχουν ερμηνευτικά σχήματα και συνεπακόλουθες πρακτικές δράσης για την οριοθέτηση και την αντιμετώπιση μιας δύσκολης συμπεριφοράς. Οι θεωρίες αυτές συχνά χαρακτηρίζονται από διλήμματα, που, σε μεγάλο βαθμό, έχουν παραγνωρισθεί. Στην παρουσίαση, γίνεται αναφορά στους βασικότερους αιτιολογικούς προσδιορισμούς που χρησιμοποιούν οι εκπαιδευτικοί, στη σύνδεσή τους με πρακτικές και στη διαφοροποίησή τους από αντίστοιχα ερμηνευτικά σχήματα των μαθητών -αν και όπου έχουν μελετηθεί. Προτείνεται η χρήση των αναπαραστάσεων των εκπαιδευτικών ως ενός ιδιαίτερα λειτουργικού τρόπου για το δικό τους προσδιορισμό και αντιμετώπιση δυσκολιών στη συμπεριφορά των παιδιών. Επιπλέον, η όιερεύνηση των αντιλήψεων των εκπαιδευτικών επιτρέπει τη συγκατασκευή μιας εκπαίδευσης από κοινού εκπαιδευτικών και εκπαιδευτών.<br />*</p>