We investigated the presence of carbapenemases in carbapenem-resistant Pseudomonas aeruginosa isolates, which were collected over a 14-month period in a Turkish hospital, with in-depth molecular characterization of carbapenemase-producing isolates. Among 45 study isolates; two isolates were identified as carbapenemase producers by both Carba NP and Carbapenem Inactivation Method (CIM) tests, and only one of them gave a positive result in PCR tests for a carbapenemase gene (blaVIM). Whole genome sequencing (WGS) of the two isolates revealed the presence of blaVIM-5 gene in an ST308 isolate while the other one expressed IMP-7 in an ST357 isolate, both STs are considered high-risk clones. The two carbapenemaseproducing isolates were multidrug resistant, as they harbored other resistance determinants, including a variant of the recently described plasmid-encoded fluoroquinolone resistance determinant crpP gene, crpP-2. We report for the first time P. aeruginosa high-risk clones carrying VIM-5-and IMP-7-type carbapenemases with multiple resistance determinants in Turkey.

Amaç: Son yıllarda geniş spektrumlu antibiyotiklerin yaygın kullanımı nedeniyle çoklu ilaca dirençli bakterilerde meydana gelen artışlar dünya çapında acil bir sorun haline gelmiştir. Bu çalışmada kan kültürü örneklerinden izole edilen Gram negatif bakterilerin antimikrobiyal direnç paternlerinin saptanarak ampirik tedavi ve antibiyotik kullanım politikalarına katkıda bulunulması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Laboratuvarımıza Haziran 2018-Haziran 2021 tarihleri arasında gönderilen kan kültüründen izole edilen 495 Gram negatif bakteri izolatı retrospektif olarak incelenmiştir. Bakterilerin identifikasyonu için konvansiyonel yöntemler ve tam otomatize cihaz (VITEK2, bioMerieux, Fransa) kullanılmıştır. Tiplendirme sonrasında izolatların antibiyotik duyarlılık testleri, VITEK2 sistemi ile yapılmış, EUCAST (European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing) kriterlerine göre yorumlanmıştır. Bulgular: Gram negatif izolatlar, sıklıkla yoğun bakım servislerinden izole edilmiştir (%39). Gram negatif bakteriyemilerde saptanan etkenler sıklık sırasına göre; Escherichia coli %33,9, Klebsiella pneumoniae %19,1, Acinetobacter spp. %18,5, Pseudomonas spp. %10,3 ve Enterobacter spp. %4,6 bulunmuştur. E.coli’ de daha az direnç karbapenemlere (meropenem %0, imipenem %2,9 ve ertapenem %3,7) , tigesikline %1,8, ve amikasine karşı %2 saptanmıştır. Enterobacterales izolatlarında daha az direnç oranları sırasıyla karbapenemlere (%6,8-14,5) amikasine (%10,6) ve tigesikline (%15,9) karşı bulunmuştur. Pseudomonas spp.’de daha az direnç amikasine (%11,8) ve karbapenemlere (%13,7-22,7) karşı saptanmıştır. Sonuç: Karbapenemler, amikasin ve tigesiklin dışındaki bazı antibiyotiklere direnç oranlarının yüksek oranda saptanması, hastalara ampirik antibiyotik tedavinin dikkatli şekilde uygulanması gerektiğini göstermektedir. Bu sonuçların hastanemizde akılcı antibiyotik kullanımına ve ampirik tedavi seçimine katkı sağlayacağı kanaatindeyiz.