The aim of this study is to examine the relationship between the secondary school students’ level of effectiveparticipation and their motivation. This study employs a survey consisting of 251 secondary school students from theschools located in Iğdır and Erzurum, in East of Turkey. The data of the study were gathered through "EffectiveParticipation Scale" and "Intrinsic-Extrinsic Motivation Scale". The analysis of the obtained data showed that femalesecondary school students are academically more engaged than the male students and male secondary schoolstudents are more disaffected than the female students. It has been found that students engage in English and Turkishlessons more than Mathematics and they are disaffected with Mathematics at most. It has been determined thatacademically engaged students’ intrinsic motivations increase in the positive direction while that of the disaffectedstudents’ decrease as the class levels increase.

Bu çalışmada sınıf öğretmenlerinin çocuklarda yaratıcılığa ilişkin görüşleri fenomenolojik bir yaklaşım benimsenerek incelenmiştir. Veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Araştırma verileri 2021-2022 eğitim-öğretim yılında 25 sınıf öğretmeni ile yapılan yüz yüze görüşmelerle toplanmıştır. Verilerin analizinde içerik analizinden yararlanılmış katılımcı görüşleri anahtar sözcükler halinde kodlanarak temalar oluşturulmuştur. Verilerin analizi sonucunda sınıf öğretmenlerinin yaratıcılığı daha çok kişisel bir beceri ve ürün olarak değerlendirdiği, ürün olarak daha çok özgünlük ve yeniliğe vurgu yaptıkları kişisel beceri olarak ise kalıpların dışına çıkma, hayal kurabilme becerisi olarak gördükleri belirlenmiştir. Öğretmenler çocuklarda yaratıcılığı tanımlarken daha çok sergiledikleri davranış örüntüleri ve kişisel özellikleri içeren metaforlar oluşturdukları sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca sınıf öğretmenlerinin, çocuklarda yaratıcılık becerilerini artırmak için ağırlıklı olarak, beyin fırtınası, örnek olay, drama gibi yöntem ve teknikleri kullandıkları bunların dışında zekâ oyunları, resim yapmak gibi etkinliklere yer verdikleri tespit edilmiştir. Son olarak sınıf öğretmenlerinin merkezi eğitim sistemini, öğrencilerin kişisel özelliklerini, öğretmenlerin akademik yetersizliğini, okul binalarının ve ikliminin elverişsiz olmasını ve aile/toplumdan kaynaklı değişkenleri çocuklarda yaratıcılığı desteklemeyi engelleyen faktörler olarak algıladıkları tespit edilmiştir.

çekirdek aile tipine sahip, %72,7'si lisans mezunu, %54'ünün geliri giderine denk, %59.3'ünün bekar olduğu bulunmuştur. Ayrıca %64,7'sinin çocuğu yoktur ve %56'sı 0-5 yıl arasında bir deneyime sahiptir. COVİD'li hastaya bakma durumuna bakıldığında, hemşirelerin %48'i COVİD'li bir hastaya bakım verdiğini belirtmiştir. Çalışma sürecinde virüsle ilgili hissedilen duruma bakıldığında, %49,3'ünün anksiyete hissettiği belirlendi. Hemşirelerin yaşının, gelir durumunun ve çalışma sürecinde hissedilen durumun sağlık algısını etkilediği saptanmıştır (P < 0.05). Bu çalışmada, hemşirelerin sağlık anksiyetesi durumunun yaşa, gelir durumuna ve çalışma sürecinde hisettikleri duruma göre farklılık gösterdiği sonucuna varılmıştır.

Erken çocukluk dönemi çocuklar için kritik gelişmelerin tamamlandığı bir dönemdir. Bu dönemde çocuk fiziksel, bilişsel, dil, sosyal-duygusal ve öz bakım becerileri alanlarında gelişmektedir. Bu dönemde çocuk sosyal çevre ile etkileşim kurdukça değer kavramının toplumsal yansımasıyla karşılaşmaktadır. Değer, insana yüklenen bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. Saygı, sevgi, yardımseverlik, paylaşma, bu değerlerden yalnızca birkaç tanesidir. Çocuk, ilk sosyal çevresi olan ailesinden başlamak üzere toplumda bu değerlerle temas etmekte ve benimsemektedir. Erken çocukluk döneminde okul öncesi eğitim ortamları çocuğa zengin uyarıcı bir çevre sunmaktadır. Değerler okul öncesi eğitim ortamlarında eğitim programına “değerler eğitimi” olarak eklenmekte ve programın içerisinde harmanlanmış şekilde işlenmektedir. Ancak değerler eğitimi yalnızca okul öncesi eğitim programında değil alternatif eğitim yaklaşımlarında da farklı bakış açılarıyla ele alınmaktadır. Bu alternatif eğitim yaklaşımları; Montessori, Reggio Emilia, Waldorf eğitim yaklaşımları başta olmak üzere Açık Eğitim, Bank Street (Gelişimsel Etkileşim), Çocuktan Çocuğa, Head Start, High Scope ve Proje yaklaşımı olarak sıralanabilir. Bu araştırma, literatürde alternatif eğitim yaklaşımlarında değerler eğitimi uygulamalarına yönelik bilgi vermeyi amaçlamaktadır.

Bir devlet üniversitesinin çocuk gelişimi ön lisans programına devam eden öğrencilerin çocuk sevme düzeylerinin demografik değişkenlere göre anlamlı düzeyde farklılaşıp farklılaşmadığını belirlemek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırmaya çocuk gelişimi programına devam eden bütün öğrenciler katılmıştır (n=131). Veriler, Kişisel Bilgi Formu ve Barnett Çocuk Sevme Ölçeği ile toplanmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan öğrencilerin Barnett Çocuk Sevme Ölçeğinin toplam puan ortalamasının (70,03±0,633) yüksek olduğu belirlenmiştir. Öğrencilerin bölümü seçme isteklerine göre farklılaşma durumuna bakıldığında, Barnett Çocuk Sevme Ölçeğinin toplam puanında öğrencilerin bölümü seçme isteklerine göre anlamlı farklılık elde edilmiştir (U=1088,5, p<0,05). Sonuç: Araştırmanın sonucunda çocuk sevgisi düzeyinin belli faktörleri etkilediği saptanmıştır.