The rural architectural heritage has become a field of study in which many studies have been carried out and the importance of which has been recognized in the world in recent years. The rural areas, which are unique in their physical and social sense with their unique characteristics, are unique in their architectural terms. In this context, conserving the architectural heritage in rural areas and making these areas sustainable have great importance. Rural architectural heritage conservation is an issue discussed in Turkey as in many countries around the world. However, the developments seen in this area in Turkey, considered a fairly new compared with developments in the world. Thus, when looking at studies in Turkey, for the conservation of the rural architectural heritage, it is seen that there are many studies in literature and practice in some rural areas. But, there are no studies on that heritage in some areas. There are many parameters that characterize the rural architectural heritage. One of these parameters is the building material. Considering the rural architectural heritage in Turkey, especially building materials according to geography and climate conditions, it is observed that the shape of use. In this context, natural materials such as stone, wood and earthen are common in rural areas. In particular, the earthen material used by conventional techniques is not long lasting; the widespread use of these materials causes rapid destruction of architectural elements. In this sense, it has great importance to accelerate the efforts for the conservation of the architectural heritage built with earthen material and to implement the practices as soon as possible. In Turkey, one of four in rural architectural heritage built with earthen material located in the most intense region is Malatya. Karaca Village, which is located in the east of the Malatya, is a very striking example with its qualities. However, there are no studies on this and many other examples. In this context, the aim of the study; in Turkey, especially earthen material should attract attention to rural architectural heritage and to contribute to the preservation of this heritage. In the study, as first, the conservation of the rural architectural heritage in the world and Turkey and will be examined for the sustainability process; then, the rapidly losing areas of earthen material will be emphasized. Thus, in this sense stands out in Turkey, Malatya, located in the village of Karaca will be elaborated. As a result of the study, both in the world, in both Turkey; to discuss the current status of the rural architectural heritage built with earthen material; it is aimed to contribute to the preservation and sustainability of this heritage.

Biophilic design is a new, versatile and rich approach that has been taken up by many disciplines. One of these disciplines is architecture and it deals with the shaping of spatial demands of the closeness created by the innate instinctive/emotional bond that people feel towards nature and the living things in nature. Biophilic design, which is also a reference to studies on ecology and sustainability, has a design approach that allows the continuation of the beneficial effects of nature in the field of architecture by making use of the human-nature interaction in the built environments. The concept of biophilic design, which has become more important in the process of building design and implementation, not only covers modern architectural structures of cities; it also has the capacity to shape traditional structures and the settlement patterns they create. The creation of traditional textures with reference to climate, topography and environmental values actually provides some advantages in creating and maintaining a biophilic design approach in these regions. However, it is observed that in some traditional settlements, the traces of this approach can be conserved, while in others it is largely ignored and disappeared. In this context, the aim of the study is to emphasize the value and importance of detecting, examining and conserving the traces of biophilic design in traditional settlements in order to draw attention to the problems experienced in maintaining the nature-human interaction and protecting the natural elements for human health and well-being. Within the scope of the study, the traditional settlement of Balaban, which is connected to the Darende district of Malatya province, which has survived to the present day with its many architectural qualities and where the use of mudbrick materials stands out, has been examined. In this sense, the literature on biophilic design and Balaban was examined as a method. Then, in the light

İnsan için yapılan her tasarımda; bireyin yaşam kalitesi, sağlık, güvenlik, konfor ve sosyal refahını en üst düzeyde karşılama kapasitesine sahip olması beklenir. İnsanın bir diğer bireyle ve mekânla kurduğu ilişkinin mekânsal düzlemi olan tüm tasarımlardan; birey gereksinimlerini karşılamada erişebilir, kullanılabilir ve yaşanabilir olmasının yanı sıra bireyin arzu ettiği etkinlikleri/gereksinimleri de kolaylıkla tecrübe etmeye imkân verme kapasitesinde olması beklenmektedir. Bu beklentilerin evrensel normlarla standartlaştırıldığı ‘erişebilirlik’ kavramının epistemolojik ve ontolojik değeri, dünya kentlerindeki engelli ve yaşlıları da içeren tüm nüfusu kucaklama ve içerebilme kapasitesinde gizlidir. Konunun ve kavramın önemi, dünyada demografik yapı içinde artan yaşlı/engelli nüfusu da dâhil olmak üzere, tüm kent kullanıcılarını kuşatan ve her bireye uygun tasarımın planlanmasının, hayata geçirilmesinin ihtiyacından temellenmektedir. Kentlerin önemli bir bölümünü kucaklayan geleneksel yerleşim alanındaki yapıların korunması ve sürdürülebilirliğinin gerçekleştirilmesine yönelik çalışmaların yanı sıra sosyal yaşamın daha güvenli olması ve yaşam akışını kolaylaştırılması bağlamında erişebilirlik standartlarının da arttırılması gerekmektedir. Kentin her noktasında sunulması beklenen erişilebilirlik hizmetlerinin geleneksel yerleşim alanlarında da tasarlanmış olması, varsa iyileştirilmesi; yoksa planlanması günümüz gereksinimlerinden biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu gereksinimin karşılanması sırasında bireyin ait olduğu yerleşim alanları ve yaşam biçiminden kopmadan, mevcut ilişkilerini ve sosyal sermayesini koruyarak yaşamını idame ettirmesi için kentin geleneksel yerleşim alanlarında da erişilebilirlik düzenlemelerine ihtiyaç duyulmaktadır. Geleneksel yerleşim alanlarında hayatı kolaylaştırması beklenen düzenlemeler, evrensel tasarım ve erişebilirlik gibi kullanımı kolay ve amaca uygun tasarımlar olarak hayata geçirilirse, tüm kullanıcıların yaşamını kolaylaştıran imkânlar sağlayarak sürdürülebilir geleneksel yerleşim alanlarındaki yapıları mekânsal bağlamda ve sosyal konfor açısından daha tercih edilir kılacaktır. Çalışma, geçmişte ‘mimarsız’ olarak hayata geçirilen geleneksel yerleşim alanları ve yapıların; erişilebilirlik konusundaki eksikleri, aile yapısı/komşuluk dayanışması ile nasıl çözdüğünü ve günümüzde bu anlamda yapılan çalışmalarda ‘erişilebilirlik’ konusuna ilişkin standartların ne kadarını karşıladığını ortaya koymayı hedeflemektedir. Çalışmada toplumsal yaşam içinde erişilebilirlikle ilgili sorunları, geleneksel yapıların kendine özgü tasarım modeliyle kendi içinde çözmeye çalışan bir sistem olduğunu ortaya koymak üzere; Malatya’nın Darende ilçesine bağlı Balaban beldesindeki geleneksel yerleşim alanı incelenmiştir. Bu bağlamda konuyla ilgili literatür araştırmaları ve yerinde yapılan alan incelemeleri, çalışmanın temel yöntemini oluşturmaktadır. Çalışma sonucunda elde edilen verilerin geleneksel yapılar için korumaya yönelik düzenlemelerin yanında erişilebilirlik standartlarının da arttırılması gerekliliğine ve bu yerleşim alanlarının söz konusu bağlamda yaşatılmasının önemine vurgu yapacağı düşünülmektedir.

Transportation networks, in which today's urban settlements are communicated, have been one of the most important arguments of urban design. If we think of cities that grow with the increasing needs of time as a puzzle; It is a whole that encompasses all users with its belonging to the point where each part is located, its contact with other settlements and its organizational ability. Healthy and uninterrupted nutrition of residential areas that are part of the whole and serving social life are provided with street textures. The potential of the streets to establish important connections within the city is much more important in the historical and traditional settlements. Developing technology and industrialization have damaged the design criteria, energy conservation / use value and architectural sensitivities of the buildings and streets belonging to traditional and historical settlements, as well as the city's residential areas, as well as changing social life. In this sense, the energy-related parameters of the streets, which are the most important transition points from the private area of a traditional settlement to the public area, should be examined and evaluated in detail. The purpose of this study; to analyze planning decisions and application criteria that support sustainable energy conservation and use of traditional and historical residential areas and street textures. From this point of view, it is possible to carry the design decisions and material choices to achieve maximum benefit in the energy use of historical street textures to today's construction process. Within the scope of the study, the literature on design decisions and energy use / conservation of street textures in historical settlements were examined; In the light of the data obtained, planning, land placement, local material selection, usage decisions of natural resources and sustainable energy efficiency characteristics of street textures in some historical settlements of Anatolia were examined. As a result of the study, it is aimed that the qualities of the street textures belonging to traditional residential areas for energy efficient use will also be a reference to today's modern street architecture.

Cities, like a living organism, form their own memory and identity with their social codes and cultural values that have preserved the past and present. The city builds its urban identity while creating its memory with spatial and structural memory. To move the historical and cultural characteristics of the residential areas to future generations in a sustainable way; originality, continuity of use, construction technique and aesthetic values are possible with the identity values in the urban memory. The residential areas that can protect their past and identity socially, culturally and spatially have been the subject of many studies with their originality and sustainable design understanding. Anatolian traditional settlement areas have carried the spatial identity value they have demonstrated with their historical and cultural accumulation from past to present. These settlements, which sometimes cannot be fully integrated into the city, have become tourists that attract tourists with their spatial identity value for some cities. Traditional residential areas that appeal to people's past feelings of knowledge and belonging continue to create both identity and brand values of cities. Along with the sustainable design approach and unique identity value, traditional residential areas and design understanding still need to be examined. Thus, the study aims to analyze the unique aspects of traditional residential areas that support sustainability and create urban identity. In the context of the study, the literature on sustainable traditional residential areas in the context of urban identity has been examined. In the light of the data obtained, different traditional residential areas of Anatolia were examined. As a result of the study, it is aimed that the design understanding of traditional residential areas that contribute to the city's identity value will be a reference to modern architecture.

No abstract

No abstract

Konut üretimi, tarihsel süreç boyunca evrilen ve gelişen bir eylemdir. İnsani pek çok veriden etkilenerek oluşan konutların gelişim süreci, çoğunlukla geleneksel konut yapıları üzerinden çok yönlü olarak irdelenebilmektedir. Geleneksel konutlar, Anadolu’da yoğun olarak bulunan mimari değerlerdir. Bu yapılar, inşa edildikleri dönemin yapı üretimine ve kullanımına dair niteliklerin anlaşılabilmesinde büyük rol oynamaktadır. Bu kapsamda ele alınan Elazığ evleri de Anadolu mimarisinin özgün niteliklerini yansıtan birer miras olarak günümüze kısmen ulaşabilmiştir. Özgün malzeme ve yapım tekniğiyle üretilen; inşa edildikleri dönemin kültürel ve sosyal koşullarının izlerini taşıyan bu yapılara dair, literatürde oldukça az sayıda çalışma bulunduğu görülmüştür. Yöredeki pek çok geleneksel konutun da yitirildiği göz önünde bulundurularak; yapılan çalışmayla, Elazığ kent merkezinde, Kazım Efendi Sokakta yer alan geleneksel konut yapılarının koruma bağlamındaki güncel durumunu ortaya koymak, sorunlarını tespit etmek ve bu sorunların giderilmesine katkı sağlamak amaçlanmıştır. Bunun için ilgili literatür incelenmiş ve yerinde gözlemler yapılmıştır. Sonuçta mimari miras olarak geleneksel konutların ve Elazığ evlerinin korunmasının gerekliliğine dikkat çekilmiştir.