No abstract

No abstract

Seçici yeme, çocukluk döneminde yaygın olarak görülen beslenme sorunlarından biridir. Çeşitli yeme davranışlarının bileşiminden oluşmakta olup, hem alışılmış, hem de yeni besinlerin reddedilmesi, güçlü besin tercihleri ile yetersiz miktarda veya çeşitlilikte besin tüketimi ile karakterizedir. Geçici veya hafif seçici yeme davranışları normal gelişimin bir parçası olarak görülebilmektedir. Fakat erken çocukluk döneminde görülen seçici yeme, bazı durumlarda kaçıngan / kısıtlayıcı yeme bozukluğu için öncül olabilmektedir. Seçici yeme davranışları, çocuklarda besin tüketimini, diyet kalitesini, normal büyümeyi ve gelecekteki sağlık sonuçlarını olumsuz olarak etkileme potansiyeline sahiptir. Erken çocukluk döneminde yaygın olarak görülen seçici yeme davranışlarının, okul yıllarında hatta yetişkinlikte de devam edebileceği ve olumsuz sağlık sonuçları göz önüne alındığında, seçici yeme için risk faktörlerinin belirlenmesi önemlidir. Seçici yeme davranışlarının çoğu, herhangi bir müdahale yapılmadan düzelebilir. Fakat hem ebeveynlerin çocuk beslenmesi ile ilgili bilgilerini geliştirmek hem de endişelerini azaltmak için beslenme eğitimi verilmelidir. Bu derlemede, mevcut çalışmalarda kullanılan değerlendirme yöntemleri, seçici yeme prevalansı, besin tüketim özellikleri, gelişimini etkileyen risk faktörleri ve seçici yemeye yaklaşım incelenmiştir

Okul öncesi dönemdeki çocukların beslenme durumuna yönelik beslenme eğitimine, aile katılımının etkinliğini değerlendirmek için bir devlet anaokuluna giden 74 çocuğa 10 haftalık bir beslenme eğitimi programı uygulanmıştır. Çocuklar, aile katılım grubu (AKG), eğitim grubu (EG) ve kontrol grubu (KG) olmak üzere üç gruba ayrılmıştır. Müdahaleler; okul temelli beslenme eğitimi, aile beslenme eğitimi dokümanları ve aile-çocuk ev etkinlikleri ile aylık aileler ile toplantılar AKG'de, okul temelli beslenme eğitimi EG'de ve KG'da müdahale olmayacak şekilde yapılmıştır. Antropometrik ölçümler, 3 günlük besin tüketim kayıtları ve besin gruplarının tüketimlerinin değerlendirmesi müdahaleden öncesi ve sonrası tamamlanmıştır. Sonucļara göre müdahale, AKG'nda daha fazla değişime neden olmak üzere AKG ve EG'nda, daha düşük obezite prevalansına (p < 0,05), besinin bulunabilirliği, besini sunma ve tüketiminde olumlu değişimlere yol açmıştır. Çalışmadan elde edilen sonuçlar, okul öncesi beslenme eğitim programına aile katılımının beslenme eğitiminin etkinliğini artırabildiğini göstermektedir. Beslenme eğitim programıBeslenme Beslenme durumu Aile katılımıOkul öncesi çocuklar

No abstract