Soil is an essential resource for terrestrial life. That’s why it is vital to use it without causing any harm to its ecological and economic functions. This current study was carried out to investigate the effect of different organic materials (farmyard manure, vermicompost, leonardite, rose pulp, biochar, biogas waste, seaweed) on soil quality using the SMAF model in Isparta province, which has a semi-arid ecological characteristic. Thirteen soil quality indicators were used to determine the physical, chemical, and biological soil quality of the SMAF model. In this study, twelve indicators were used, which were: bulk density, aggregate stability, available water content, water-filled pore space, organic carbon, pH, electrical conductivity, sodium adsorption ratio, available potassium and phosphorus, microbial biomass carbon, and ßeta-Glucosidase enzyme activity. In general, the applied organic wastes had a positive effect on the quality characteristics of the soils. The lowest quality was determined in the control (50%) and seaweed (51%) applications, while the highest quality increase was determined in the rose pulp application (60%) and vermicompost application (56%). Other applications did not cause significant changes according to SMAF scoring. The most important effects of low quality scores were determined as biological quality indicators. According to the results obtained, organic waste application for sustainable soil management has an important place in increasing the physical, chemical, and biological soil quality properties of agricultural soils, especially in the arid and semi-arid areas of our country, as well as increasing the general soil quality index values.

Sürdürülebilir bir toprak yönetimi için toprak kalitesinin belirlenmesi oldukça önemlidir. İnsanların en çok tükettiği ürünlerden biri olan çeltiğin yetiştiriciliğinde toprakların kalite durumunun değerlendirilmesi optimum verimlerin elde edilmesinde etkili bir konudur. Bu çalışmada, Bafra ovası arazilerinde çeltik yetiştirilen alanların toprak kalite durumu SMAF modeli ile değerlendirilmiş, farklı enterpolasyon yöntemleri (ters mesafe komşuluk benzerliği - IDW, radyal tabanlı fonksiyonlar-RBF ve kriging) ile konumsal dağılımları incelenmiştir. Çeltik yetiştirilen alanların fiziksel kalite indikatörleri düşük (% 50.38), yüksek (% 82.12), kimyasal kalite indikatörleri ise çok düşük (% 36.50) orta (% 66.69) sınıflarında belirlenmiştir. Tüm özelliklerin birlikte değerlendirilmesi ile elde edilen toprak kalite indeksi (TKİ) üzerinde en etkili olan özellikler kil, yarayışlı su içeriği, yarayışlı K ve organik madde olarak belirlenmiş ve topraklar düşük (% 49.01) ile orta (% 68.63) kalite sınıfları arasında değişkenlik sergilemiştir. Kalite indikatörleri için en başarılı dağılım sergileyen enterpolasyon yöntemi kriging olarak belirlenmiş olup, toprak kalite indeksi için simple kriging gaussian modeliyle en düşük RMSE (% 3.0284 ) değeri elde edilmiştir. Bu çalışma sonucunda fiziksel kalite indeksi yüksek olan toprakların kimyasal kalite indikatörlerinin de iyileştirilmesi ile toprak kalitesin etkili bir şekilde arttırılabileceği belirlenmiştir.

Periglasyal şekiller, geçmiş dönem iklim koşullarına bağlı olarak gelişen ve günümüz iklim koşulları altında da devinim gösteren oluşumlardır. Bu şekiller, Dünya’nın yüksek enlemlerinin yanı sıra alçak enlemlerinin yüksek dağlık alanlarında da yayılış göstermektedir. Kuzeydoğu Anadolu’da, Küçük Kafkaslar (4090 m) üzerinde yer alan Ilgar Dağı (2918 m)’da söz konusu periglasyal şekillerin dağılış gösterdiği önemli noktalar arasındadır. Tipik bir volkan konisi görünümünde olan Ilgar Dağı’nın jeolojisini, temelde Üst Miosen ve Alt Pliosen yaşlı bazalt, tüf ve aglomera oluştururken, zirveler bölümünü ise Pleistosen yaşlı andezitler meydana getirmektedir. Ilgar Dağı’nın Öküzkoku ve Mısıkan adlı parazit konilerinin yamaçlarında girland, çember ve taş kümelerinden oluşan periglasyal şekiller görülmektedir. Bu çalışmada, (1) Ilgar Dağı periglasyal şekilleri üzerinde gelişen toprakların fiziko-kimyasal özelliklerinin belirlenmesi ve (2) bazı erozyon duyarlılık parametrelerinin (Strüktür stabilite indeksi-SSI, dispersiyon oranı-DO ve kabuk oluşumu-CF) tahmin edilmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla sahadan alınan 25 adet örneklem verisi analiz edilerek toprakların fiziko-kimyasal özellikleri saptanmıştır. Söz konusu toprak özellikleri girdi olarak kullanılarak, erozyon duyarlılık parametreleri (CF, DO, SSI) yapay sinir ağı (YSA) ile tahmin edilmiştir. Bulgular, toprakların organik madde içeriklerinin yüksek olması, topraklarda kabuk oluşumuna dolayısıyla da fiziksel bozunumun oldukça düşük düzeylerde kalmasına neden olurken; kum oranının yüksek olmasının ise SSI ve DO değerinin de yüksek olmasına neden olduğu görülmüştür. Ayrıca YSA ile tahmin edilen yüksek erodobilite faktörü % 82 ile CF olmuştur.

Long-term intensive tea cultivation is suspected of deteriorating soil quality status and degrading land sustainability. This study aimed to determine the soil quality index of soils in a micro-catchment in Rize Province, Turkey, used for long-term intensive tea cultivation, by means of spatial multi-criteria analysis (SMCA) and standard scoring function (SSF) integrated with geographical information system (GIS) and geostatistics, considering bio-physical-chemical properties of a detailed soil dataset. Soil samples (102) were collected from the surface layer (0–20 cm). In the soil quality index for tea-cultivated soils (TSQI), soil indicators were weighted by an analytical hierarchy. Various indicator units were normalized with the SSF. The TSQI model was divided into five main criteria: (i) physical properties, (ii) chemical properties, (iii) fertility, (iv) biological indicators and (v) soil erosion susceptibility parameters. Principal components analysis (PCA) was applied and minimum dataset (MDS) created to determine the most effective indicators. The spatial distribution pattern of the tea total dataset soil quality index (TSQITDS) and tea minimum dataset soil quality index (TSQIMDS) values were statistically similar. TSQITDS low and very low-class areas accounted for 34.1% of the total area, while TSQIMDS low and very low-class areas constituted 33.6%. These areas, especially those with low soil quality properties, were in the northern and north-western parts of the micro-catchment. TSQITDS very high and high-class areas accounted for 56.2% of the total area, while TSQIMDS very high and high-class areas were found in 55.3% of the total area. These areas are located in the south of the micro-catchment.

No abstract