No abstract

Objective Nocturnal enuresis (NE) is defined as uncontrollable bed-wetting for at least three consecutive months in children over 5 years. Sleep could be dramatically altered in children with primary nocturnal enuresis (PNE); consequently, this helps to confirm the assumption that PNE appears to modify sleep structure, or it might be the result of an irregular sleep structure itself. Method This study conducted on 180 patients with monosymptomatic nocturnal enuresis. Their age was ranged from 6 to 18 years, and they were still having nocturnal enuresis episodes. We record two main points: first, if the child is a regular sleeper or not. The second point if the child is a regular bed wetter or not. This work fully compliant with the STROCCS criteria (Agha et al., 2019). Result A total of 180 children were included (Male 122, 67.8%, Female 58, 32.2%). The mean age was 8.9 (±2.4). This study showed that children aged 7–10 years are significantly more inclined to be reported as specific time bed-wetter's, whereas those aged between 11 and 13 are significantly less likely to wet their bed at a specific time (p = 0.001). Children who tend to sleep more often near a specific time each night are 6.74 times more prone to bed-wet around a particular time during their sleep (p < 0.001). Conclusion This study can be considered as hypothesis-generating that shed light on the possible correlation between the adherence to sleep at a specific time and its effect on the time of enuresis and the number of bedwetting.

Renal diseases are a significant cause of morbidity and mortality in children. They can affect children in various ways: they vary from completely treatable without long-lasting consequences to severe disorders such as chronic kidney disease. The causes of renal disease may differ from one country to another. Understanding the spectrum and identifying the contributing factors of renal diseases in a specific country promote early diagnosis, facilitate treatment, and prevent complications such as renal failure and end-stage kidney disease. This study was conducted to establish the spectrum and contributing factors to renal diseases among Jordanian children receiving health care in a tertiary hospital in Amman, Jordan (Prince Hamza Hospital). A convenience sample of 129 children diagnosed with renal diseases, treated and followed in our nephrology clinic, were interviewed during 2015 to 2017. A kidney-disease patient questionnaire was used to interview the children or their caregivers. The study revealed that the most common renal disease among the participants was urinary tract infection (UTI, 35.7%), followed by congenital diseases (34.1%), then chronic renal failure (CRF, 11.6%). There were several contributing factors of renal disease among the studied children, such as malnutrition, poverty, high rate of consanguinity, delayed diagnosis, and geographical location.

Η πιθανή συσχέτιση ατοπίας και ιδιοπαθούς νεφρωσικού συνδρόμου μετ’ ελάχιστων αλλοιώσεων (MCNS) έχει αναφερθεί από μερικούς συγγραφείς. Ενώ άλλοι δεν μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν αυτή τη συσχέτιση. Σκοπός της μελέτης μας ήταν η αναζήτηση πιθανής συσχέτισης ατοπίας και MCNS στα ελληνόπουλα. Μελετήθηκαν 39 παιδιά, 21 αγόρια και 18 κορίτσια ηλικίας 2 ως 12 ετών, με τα κλινικά και τα εργαστηριακά κριτήρια του MCNS. Σε όλα τα παιδιά με MCNS έγινε αλλεργιολογικός έλεγχος (μέτρηση ολικής IgE, δερματικές δοκιμασίες αλλεργίας (skin prick tests), προσδιορισμός των ειδικών IgE αντισωμάτων σε 8 τροφικά αλλεργιογόνα), καθώς και προσδιορισμός των κυτταροκινών IL-4, IL-10, IL-13 και IFN-γ. Τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με αυτά από 40 υγιή παιδιά της ίδιας ηλικίας που χρησίμευσαν ως μάρτυρες. Τα αποτελέσματα της μελέτης μας ήταν τα παρακάτω: 1) Ιστορικό ατοπίας διαπιστώθηκε σε 6/39 (15,4%) παιδιά με MCNS και σε 4/78 (5,1%) γονείς τους. Οι μάρτυρες ήταν ήδη γνωστό ότι δεν είχαν ιστορικό ατοπίας. 2) Υψηλή ολική IgE ανιχνεύθηκε σε 26/39 (66,6%) παιδιά με MCNS, ενώ στους μάρτυρες σε 14/40 (35%) παιδιά. 3) Θετικές δερματικές δοκιμασίες (prick tests) στα αεροαλλεργιογόνα και τα τροφικά αλλεργιογόνα που μελετήσαμε είχαν 13/39 (33,3%) παιδιά με MCNS. Αναλυτικά: α) στα αεροαλλεργιογόνα είχαν 4/13 παιδιά, από τα οποία τα 3 με μονοευαισθησία στους μύκητες (Alternaria Alternata, Cladosporium Herbarum και Aspergillus Fumigatus), β) στα τροφικά αλλεργιογόνα 7/13 παιδιά και γ) στα αερο- και τροφικά αλλεργιογόνα 2/13 παιδιά. Στους μάρτυρες θετικές δερματικές δοκιμασίες διαπιστώθηκαν σε 9/40 (22,2%) παιδιά. Αναλυτικά: α) στα αεροαλλεργιογόνα είχαν 3/9 παιδιά, β) στα τροφικά αλλεργιογόνα 5/9 παιδιά και γ) στα αερο- και τροφικά αλλεργιογόνα 1/9 παιδί. 4) Ειδικά IgE αντισώματα σε 8 τροφικά αλλεργιογόνα (αυγό-λευκό, ολικό γάλα, α-λακταλβουμίνη, β-λακτοσφαιρίνη, σόγια, καζεΐνη, αυγό-κρόκος και γλουτένη) βρέθηκαν σε 5/39 (12,8%) παιδιά (σε 3 παιδιά στο αυγό, σε 1 παιδί στο γάλα και σε 1 παιδί στο αυγό και το γάλα). Στους μάρτυρες δεν έγινε ανίχνευση των παραπάνω ειδικών IgE αντισωμάτων λόγω του υψηλού κόστους των αντιδραστηρίων. 5) 0 προσδιορισμός των κυτταροκινών IL-4, IL-10, IL-13, IFN-γ έδειξε αυξημένη την IL-4 σε 12/39 (30,7%) παιδιά, αυξημένη την IL-10 σε 22/39 (56,4%) παιδιά, φυσιολογική την IL-13 σε όλα τα παιδιά και αυξημένη την IFN- γ σε 7/39 (17,9%) παιδιά. Στους μάρτυρες οι IL-4, IL-10 και IL-13 ήταν στα φυσιολογικά επίπεδα. Μόνο η IFN-γ ήταν αυξημένη σε 1 μάρτυρα. Τα συμπεράσματα από την μελέτη συνοψίζονται ως εξής: 1) Ατοπικό υπόστρωμα διαπιστώθηκε σε 22/39 (66,6%) παιδιά με MCNS. 2) Ιστορικό ατοπίας στα παιδιά με MCNS και στα μέλη των οικογενειών τους, βρέθηκε σε ποσοστό 15,4% και 5,1% αντίστοιχα. 3) Θετικές δερματικές δοκιμασίες (prick tests) ανιχνεύθηκαν σε 13/39 (33,3%) παιδιά με MCNS. Αναλυτικά: 4/13 παιδιά είχαν θετικά prick tests σε αεροαλλεργιογόνα (3 με μονοευαισθησία στους μύκητες), 7/13 παιδιά σε τροφικά αλλεργιογόνα και 2/13 παιδιά σε αερο- και τροφικά αλλεργιογόνα. 4) Ειδικά IgE αντισώματα αναζητήθηκαν σε 8 τροφικά αλλεργιογόνα (αυγό-λευκό, ολικό γάλα, α-λακταλβουμίνη, β-λακτοσφαιρίνη, σόγια, αυγό-κρόκος, καζεΐνη, γλουτένη) και ανιχνεύθηκαν σε 5/39 (12,8%) παιδιά (3 παιδιά στο αυγό, 1 παιδί στο γάλα και 1 παιδί στο αυγό και το γάλα). 5)0 προσδιορισμός των κυτταροκινών IL-4, IL-10, IL-13, IFN-γ έδειξε αυξημένη την IL-4 σε 12/39 (30,7%) παιδιά, αυξημένη την IL-10 σε 22/39 (56,4%) παιδιά, φυσιολογική την IL-13 σε όλα τα παιδιά και αυξημένη την IFN-γ σε 7/39 (17,9%) παιδιά. Όπως προκύπτει από τα ευρήματά μας, διαπιστώθηκε αυξημένη συχνότητα ατοπίας στα παιδιά με MCNS. Ο ρόλος της ατοπίας στην εκδήλωση του MCNS παραμένει άγνωστος. Δόθηκαν οδηγίες στους γονείς των παιδιών για αποφυγή των αλλεργιογόνων που διαπιστώθηκαν και κυρίως πλήρης αποφυγή των τροφικών αλλεργιογόνων με σκοπό να μελετηθεί η συχνότητα των υποτροπών του συνδρόμου σε σχέση με τα παιδιά στα οποία δεν ανιχνεύθηκαν αλλεργιογόνα και δεν υποβλήθηκαν σε υποαλλεργική δίαιτα.