Context. Estimation of intensive care unit (ICU) length of stay time (LOS) may be challenging, and proinflammatory cytokines can be used as a marker for this purpose.Objective. The current study aimed to investigate the association between pro-inflammatory cytokine levels and LOS in hyperglycemic patients admitted to adult ICU.Design. This is a prospective observational study. Subjects and Methods. All adult ICU patients with a blood glucose level higher than 250 mg/dL, during the study period were included. Hospitalization day demographics were recorded, and plasma IL-6, IL1-ß, and TNF-α concentrations were measured.Results. A total of 74 patients were enrolled in the study. Diabetic ketoacidosis (DKA) was positive in 31 patients, and the remaining 43 were in the non-DKA (NDKA) group. There was no difference between the two groups in terms of age, gender, LOS, hemoglobin, hematocrit, lactate levels, and platelets count. IL-6, IL-1ß, and TNF-α levels did not show any difference between DKA and NDKA groups (p=0.784, 0.413, and 0.288, respectively). There was a positive correlation between IL-6 levels and LOS (n=74, Pearson correlation=0.330; p=0.004).Conclusions. Among pro-inflammatory cytokines, IL-6 showed a better performance for the prediction of LOS than IL-1ß, TNF-α, and CRP.

SARS-CoV-2 virüsünün canlı hayvan pazarındaki yarasalardan bulaştığı açıklanmıştır. Ancak, virüsün Çin'in Wuhan kentindeki Viroloji Enstitüsü laboratuvarından kazaen laboratuvar çalışanlarına bulaştığı, oradan da topluma yayıldığı şeklinde iddialar da vardır. Yapılan çalışmalar virüsün büyük olasılıkla laboratuvar ürünü olmadığını gösterse de iddiaların teknik olarak gerçekleşebilir olması tüm insanlık adına endişe vericidir. Yüksek riskli biyolojik materyallerle çalışma yapılan virüs laboratuvarlarının biyogüvenlik ve biyoemniyet standartlarıyla ile ilgili çeşitli rehberler olmasına rağmen bu laboratuvarların çalışmalarını bilimsel ve etik olarak denetleyecek ve gerektiğinde önleyebilecek ciddi ve etkin uluslararası mekanizmalara, adil, bağımsız ve tarafsız kuruluşlara, bağlayıcı uluslararası sözleşmelere ihtiyaç bulunmaktadır.

COVID-19 (2019 koronavirüs hastalığı) pandemisi dünyada ve ülkemizde tüm dikkatleri virüslere, virüsler üzerindeki genetik modifikasyonlara ve aşı çalışmalarına çevirmiş bulunmaktadır. Bu çalışmada gen düzenleme teknolojileri ile ilintili bu klinik araştırma ve gelişmeleri gözden geçirmek ve de COVID-19 aşı çalışmaları ve aşıla(n)ma ile ilgili etik sorunları ele almak amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Gen düzenleme teknolojilerine ve COVID-19 aşı çalışmalarına dair güncel literatür; aşı güvenliği, yeterli aşı üretimi ve aşıya erişim ile ilgili sorunlar, aşılamada öncelikler ve toplum (sürü) bağışıklığı, ve de aşı tereddütleri ve aşı karşıtlığı üzerinden tartışılmıştır. Bulgular: Birçok ülkede bilim insanları SARS-CoV-2'ye (şiddetli akut solunum sendromu koronavirüsü 2) karşı etkili bir antiviral ilaç ve aşı bulabilmek için yoğun bir şekilde çalışmaktadır. En erken 2021'de kullanıma girebileceği tahmin edilen aşıların ne kadar koruma sağlayacağı, uzun dönem yan etkilerinin neler olabileceği ve tüm insanlar için erişilebilir olup olmayacağı ise belirsizliğini korumaktadır. Virüsün laboratuvarda üretildiğine dair komplo teorileri klasik aşı karşıtı söylemleri beslese de, bunların pandeminin yarattığı küresel endişe ortamında aşıya karşı ne kadar dirence neden olabileceği belirsizdir. Tartışma ve Sonuç: Bütün boyutlarıyla küresel salgınlara karşı tecrübe tazelediğimiz böylesi bir süreçte, gen düzenleme teknolojilerine dayanan aşı çalışmaları ve bu yenilikçi tekniklere dair etik tartışmalar gelecekte aşılara ve hatta modern tıbba bakışımızı belirleyecek denli önemli sonuçlara gebedir.

No abstract