Background: Speckle tracking echocardiography (STE) is an objective, well-validated and reproducible technique of assessing left ventricular longitudinal deformation; it also offers a more sensitive assessment of myocardial contractility than widely used visual estimation. Evaluating global longitudinal strain may help identify patients with subclinical left ventricular systolic dysfunction. Case presentation: We report the case of a 28-year-old man with myocarditis, which successfully diagnosed and followed-up with the novel echocardiography method using speckle tracking imaging. The patient was referred to our hospital with an initial diagnosis of ST-segment elevation myocardial infarction. Transthoracic echocardiography did not show any contractility abnormalities. Hence, in the course of further diagnostics, left ventricular function was assessed by STE. Depressed global longitudinal strain was noted within several segments of the left ventricle. Then, cardiac magnetic resonance imaging was performed to confirm the diagnosis of myocarditis. Conclusions: STE seems to be competitive in relation to cardiac magnetic resonance imaging in the diagnosis of some diseases, such as myocarditis.

No abstract

No abstract

No abstract

Wprowadzenie i celKardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM) to pierwotna choroba mięśnia serca będąca jedną z trzech głównych przyczyn niewydolności serca. Jest również najczęstszą przyczyną kwalifikacji do transplantacji. Kryteria rozpoznania dysfunkcji lewej komory w DCM są dość ściśle określone, ale brakuje jednoznacznych wytycznych dotyczących dysfunkcji prawej komory serca. Celem pracy było porównanie obrazu echokardiograficznego chorych z DCM, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji prawej i lewej komory serca, w zależności od funkcji prawej komory ocenionej metodą rezonansu magnetycznego (CMR).Materiał i metodyDo badania włączono 29 pacjentów z DCM hospitalizowanych w Klinice Kardiologii i Chorób Wewnętrznych WIM w latach 2018-2021, u których wykluczono inne przyczyny niewydolności serca, tj: zaawansowana choroba wieńcowa, istotne wady serca, zatorowość płucna, istotna patologia płuc. Jako wskaźnik referencyjny funkcji prawej komory przyjęto frakcję wyrzutową prawej komory (RVEF) ocenianą w CMR. Za pomocą echokardiografii określono między innymi: wymiar końcowo-rozkurczowy prawej komory (RVEDd), globalne odkształcenie podłużne prawej komory (RVGLS), zmianę pola powierzchni prawej komory (RVFAC), globalne odkształcenie podłużne lewej komory (LVGLS) oraz frakcję wyrzutową lewej komory (LVEF).WynikiDysfunkcję prawej komory określoną jako RVEF < 45% w CMR stwierdzono u ponad 50% badanych. Wykazano istotne statystycznie korelacje miedzy obniżoną RVEF ocenioną w CMR a RVEDd (p=0,006), RVGLS (p=0,007), RVFAC (p=0,005) oraz różnice międzygrupowe w zależności od RVEF w zakresie LVGLS (p=0,034) i LVEF (p=0,056).WnioskiObniżona frakcja wyrzutowa prawej komory w ocenie rezonansu magnetycznego wykazuje związek z gorszą funkcją skurczową prawej komory i jej rozstrzenią w ocenie echokardiograficznej. Dysfunkcja prawej komory wiąże się również z upośledzoną funkcją skurczową lewej komory wyrażoną jako gorsze odkształcenie podłużne i niższa frakcja wyrzutowa.

Background: Proper prognostication is critical in clinical decision-making following out-of-hospital cardiac arrest (OHCA). However, only a few prognostic tools with reliable accuracy are available within the first 24 h after admission. Aim: To test the value of neuron-specific enolase (NSE) and S100B protein measurements at admission as early biomarkers of poor prognosis after OHCA. Methods: We enrolled 82 consecutive patients with OHCA who were unconscious when admitted. NSE and S100B levels were measured at admission, and routine blood tests were performed. Death and poor neurological status at discharge were considered as poor clinical outcomes. We evaluated the optimal cut-off levels for NSE and S100B using logistic regression and receiver operating characteristic (ROC) analyses. Results: High concentrations of both biomarkers at admission were significantly associated with an increased risk of poor clinical outcome (NSE: odds ratio [OR] 1.042 per 1 ng/dL, [1.007–1.079; p = 0.004]; S100B: OR 1.046 per 50 pg/mL [1.004–1.090; p < 0.001]). The dual-marker approach with cut-off values of ≥27.6 ng/mL and ≥696 ng/mL for NSE and S100B, respectively, identified patients with poor clinical outcomes with 100% specificity. Conclusions: The NSE and S100B-based dual-marker approach allowed for early discrimination of patients with poor clinical outcomes with 100% specificity. The proposed algorithm may shorten the time required to establish a poor prognosis and limit the volume of futile procedures performed.

Coronary chronic total occlusions (CTOs) are a common finding on coronary angiograms of patients with coronary artery disease, with an incidence ranging from 15% to 25%. Despite this high incidence, the proper treatment strategy in those patients often remains unclear. There are some observational studies suggesting that successful revascularization of a CTO can reduce angina symptoms, improve quality of life, improve the left ventricular ejection fraction, and lower mortality. However, not all patients will benefit from revascularization. Pre-procedural assessment of left ventricular function, ischemic burden, and viability seems to be crucial for a good outcome of the revascularization. The aim of this review is to compare currently available non-invasive imaging modalities with regard to utility in evaluation of patients with CTOs. (Cardiol J 2023; 30, 6: 1038–1048)